Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Cinema Bizarre » Far away... » Proloog

Far away...

29 dec 2009 - 8:52

372

0

221



Proloog

Een nieuwe Fanfiction van mij, ik hoop dat jullie het wat vinden =]

Zittend op het raamkozijn kijk ik naar de regen druppels die langs het raam naar beneden glijden. Ik leg mijn voorhoofd tegen het koude glas. Ik sluit mijn ogen en denk aan de tijd voor dat ik die keuze maakte, voor dat ik jou verloor, voor dat ik hier zat. De tijd dat ik met een glimlach op mijn gezicht door het leven ging. De beste tijd van mijn leven.
Ik open mijn ogen weer en kijk naar buiten, het is opgehouden met regenen en de laatste druppels vallen naar beneden. Ik sta op van het raamkozijn en pak de brief van mijn nachtkastje en loop er mee naar de gang ik stap in mijn schoenen en trek mijn jas aan.
Ik doe de deur open en stap naar buiten. Ik snuif de frisse lucht op. Ik trek de deur achter me dicht en loop naar de dichtstbijzijnde brievenbus.
Ik loop over de stille weg die naar het dorp leid.
Ik woon sinds de gebeurtenis van een paar maanden geleden in een afgelegen boerderijtje een paar kilo meter van het dorp vandaan.
Veel contact met de buitenwereld heb ik niet. Ik heb geen computer of televisie. Het enige wat ik heb is een radio, pen en papier. Ik heb ook een telefoon. Maar die gebruik ik alleen voor noodgevallen.
Bij de brievenbus aan gekomen stop ik de brief in een van de twee gleuven, waarna ik me omdraai om weer over de zelfde stille weg terug naar mijn huis te gaan, mij afvragend of ik je ooit weer eens zal zien. En of je ik je überhaupt mijn brieven krijgt?
Ik weet niet waar je nu woont, dus stuur ik al mijn brieven aan jou naar de fanmail adres, hopend dat je mijn handschrift herkend en ze er uit pikt.
Bij mijn huis terug aan gekomen doe ik mijn deur open en gooi hem weer achter dicht. Ik schop mijn schoenen uit, hang mijn jas aan de kapstok en loop naar de keuken voor een kop koffie.
Eenmaal met mijn kop koffie ga ik aan de keukentafel zitten en kijk naar buiten, mijn dagelijkse bezigheid.
Naar buiten kijken en hopen dat ik jou aan zie komen lopen om mij te redden van mijn eenzaamheid.


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.