FanFic.nl

Good Luck

Hoofdstuk 1

Langzaam duw ik de deur open. Als ik binnenkom, lacht de conciërge met tegemoet. “Goedemorgen!”� lacht hij.
Ik zeg goedemorgen terug en loop naar mijn kluisje. Ik gooi mijn tas tegen de kluisjes aan en begin mijn jas open te ritsen. “Hoi Mirjam!”� hoor ik achter me, en ik draai om. Het was Linda, een vriendin waarmee ik kon kletsen én lachen. “Hee Linda, nog wat gedaan in de vakantie?”� vraag ik, terwijl ik mijn jas ophang.
Linda denkt na en antwoordt: “Nahh, niet echt wat leuks ofzo. Naar familie gegaan, gegeten enzo.. En jij?”�
Ik denk terug aan wat ik heb meegemaakt, maar dit lijkt geen goed moment om te zeggen. “Nee, gewoon zoals altijd.”� Linda knikt en kijkt naar de tijd. “Het is nog maar 10 voor half, dus we kunnen nog lang wachten.”�
“Maar 10 minuten, Denise en Marieke zullen zo wel komen.”� Zeg ik. Linda knikt, alweer. Wat heeft dat kind met knikken? Ik ga tegen de kachel in de hal aanzitten, lekker warm. Linda doet hetzelfde. Zo wachten we tot Denise en Marieke komen. “Heb jij trouwens die ene jongen ooit nog wel gezien?”� vraag ik. Linda kijkt me aan met een grijns. “Welke jongen?”� vraagt ze grijnzend. “Je weet wel, van dat speeltuintje..”� zeg ik zacht.
“Ohh..”� zegt Linda terug en kijkt voor zich uit, grijnzend.
“Nou?”� vraag ik, vol met nieuwsgierigheid. “Misschien, maar waarom vraag je er naar? Ik dacht dat je hem niet meer leuk vond?”� zegt ze met een glimlach. Misschien had ik het beter niet kunnen zeggen. “Ja, dat is zo.. Maar misschien vind ik hem nog wel leuk?”� zeg ik zacht. “Wie vindt jij leuk?”� schreeuwt Pascal. Soms wil ik hem echt in elkaar slaan. Altijd óns op de neus zitten, heeft hij geen dingen te doen? Gelukkig kijkt niemand raar op, en Linda begint gelukkig over een ander onderwerp. Pascal ziet dat niemand opkijkt en loopt naar de klas waar we les hebben.
Zodra de bel gaat, staan we op en lopen met Denise en Marieke mee. Die waren blijkbaar net op tijd gekomen voor de les. Na 6 uren saaie lessen en leraren loop ik richting het fietsenhok. Linda, Marieke en Denise hadden het laatste uur vrij omdat hun een ander vak hebben dan. Zucht, ik moest weer alleen naar huis dus.
Net als ik het fietsenhok uit wil fietsen hoor ik iemand mijn naam roepen. Als ik achter me kijk zie ik dat Willem me achtervolgd. Hij zit voor me, in de klas.
“Mag ik meefietsen? Ik moet die kant ook op.. Als jij die kant ook op moest…”� vraagt hij.
“Waarom niet?”� zeg ik en ik zet me af met mijn rechtervoet. De koude wind blaast in mijn gezicht, terwijl ik stevig doortrap. Ondertussen hoor ik Willem praten tegen mij. Waar heeft hij het in hemelsnaam over?
Een kleine 10 minuten later komen we bij het kruispunt waar ik en Linda in de zomer rondhingen. “Ik ga hier linksaf! Tot morgen schoonheid!”� schreeuwt Willem en gaat naar links. Ik knik en zie hem wegfietsen.
Wacht even. Schoonheid? Daar sta ik dan, dood te vriezen in de kou.

Als ik de deur van ons huis open doe, komt een heerlijke lucht me tegemoet.
Ik trek mijn jas en nikes uit en loop verder, tot de keukendeur.
Door de ramen van de keukendeur zie ik mijn moeder een krant lezen aan tafel.
Ik slinger de deur open. “Hee mam!”�
Mijn moeder kijkt vrolijk op en trekt de stoel naast haar naar achteren. Ik ga zitten met een zucht. “Wat een zucht, was het leuk op school?”� vraagt ze. Ik knik. “Jahoor, normaal als altijd.”� Mam knikt tevreden en wijst naar het aanrecht, waar een glas ijsthee van de Aldi staat. “Mmm lekker..”� zeg ik en pak het volle glas. “Moet je zelf maar wat lekkers bijpakken hoor.”� Zegt mam, terwijl ze haar neus weer in krant heeft zitten. Ik knik, en neem een slok. “En dit weekend gaan we naar Joost”� zegt ze nog. Joost is de vriend van mijn moeder. Sinds vorig jaar november kennen ze elkaar. Ik en mijn broertje Stijn kunnen goed opschieten met hem, een humor type. “Okee leuk,”� zeg ik,”�Zijn de kinderen er ook?”� Joost heeft 3 kinderen; Kelly van 18, Ruben van 15 en Lars van 13. “Ik weet niet, Joost zijn ex heeft ze nu. Maar ze wonen 1 straat verder, dus ik denk dat Kelly wel langskomt.”� Okee, gezellig denk ik. Ik pak een roze koek uit de kast, en zet mijn lege glas weer op het aanrecht.
“Ik ga achter de computer!”� zeg ik en neem een hap van mijn roze koek. “Is goed, doe de kachel wel aan, het is koud boven.”� Zegt mam en neemt een slok van haar thee. Ik loop naar boven, naar mijn kamer.
Een niet al te grote slaapkamer met 1 rode muur. Ik zet de computer aan en draai de kachel open. Ik laat me vallen op mijn bed, Ik zucht nog eens. Meende Willem dat nou eigenlijk? Of plaagt hij alleen maar?
Nouja, ik trek me er gewoon niks van aan dan kan er ook niks gebeuren.

Reacties:

Paperplanes zei op 2 jan 2010 - 15:29:
Oehhww.. Mooi geschreven