Hoofdcategorieėn
Home » Overige » Good Luck » Hoofdstuk 4
Good Luck
Hoofdstuk 4
“Wat is er Linda, ken je hem?”¯ vraagt Marieke nieuwsgierig. Linda staart naar de jongen met open mond en haar ogen zo groot dat ik er appels in kon duwen. “Linda?”¯ vraag ik nog. Linda schudt met haar hoofd. In een plotse beweging pakt ze ons alledrie beet en sleurt ons mee naar een struik.
Als ik eindelijk los word gelaten kijk ik Linda kwaad aan. Maar die ziet me niet, die heeft haar aandacht op de jongen gevestigd. “Wie is dat Lin?”¯ vraagt Denise. “Dat is Mitchel, mijn ex.”¯ Sist Linda. Haar ex? Ik wist niet dat ze die had. Bij die gedachten moet ik lachen. “Lach je me nou uit?”¯ sist Linda. “Sorry, binnenpretje..”¯ zeg ik giechelend. We kijken met z’n vieren naar Mitchel, die blijkbaar op iemand staat de wachten. “Maar Lin, waarom zitten we hier? Waarom trok je ons weg? Mag hij ons niet zien?”¯ vraagt Denise. “Je vraagt teveel Denise..”¯ zegt Linda chagrijnig.
Marieke staat op. “Ja hallo! Ik ga hier niet een half uur zitten dood te vriezen om een gast die ik niet ken. Ik ga naar huis!”¯ zegt ze kwaad en wil weg lopen als Denise gilt.
“Kijk! Willem is bij Mitchel!”¯ zegt ze. Marieke wordt weer naar de grond getrokken door Linda.
Zenuwachtig kijken we allevier wat die 2 jongens doen. Mitchel geeft een klap op de schouder van Willem. Blijkbaar is er iets grappigs, want Willem lacht zo hard dat we het thuis kunnen horen.
Als Mitchel op zijn scooter stapt en wegrijdt, loopt Willem het hok in om zijn fiets te pakken.
“Dit kan nooit iets goeds zijn..”¯ fluistert Linda. “Wat is niet goed?”¯ vraag ik.
“Mitchel en Willem, die 2 zijn iets van plan. Ik ken Mitchel nu wel, met zijn geintjes en trucjes”¯ fluistert Linda. Ik schrik. “Geintjes en trucjes?”¯ zeg ik. Ook Marieke kijkt Linda ongelovig aan.
Linda knikt. “Zo ben ik voor hem gevallen..”¯ zegt ze zacht. “Wacht, bedoel je een loverboy?”¯ vraagt Denise. Linda is stil, haar ogen zeggen dat ze er niet over wil praten. “Zoiets ja. Ik ben door mijn moeder gaan kijken of hij wel echt van mij hield. Zo ben ik ontsnapt uit zijn klauwen.”¯ Zegt ze zacht. Ik kijk naar de plek waar Mitchel en Willem stonden. Zou Willem hem helpen? Zou hij daarom altijd zo doen tegen mij? “Ik denk dat Willem hem helpt.”¯ Zeg ik plotseling. Linda knikt. “Dat zou je wel kunnen zeggen ja”¯ zegt ze. Marieke kauwt op haar duimnagel. “Ik vind dit eng Linda…”¯ zegt Denise angstig. “Ik ook, ik denk dat het beste is dat we bij hun allebei uit de buurt blijven.”¯ Zegt Linda. “En ik dan? Wat moet ik doen? Willem die zit voor mij!”¯ zeg ik. Linda is weer stil. Ze kijkt mij aan. “Zorg dat je niet in zijn ogen kijkt.”¯ Zegt ze zacht.
We staan op zodra Willem wegfietst uit het fietsenhok. “Ik ga nu echt naar huis hoor!”¯ zegt Marieke en trekt Denise mee. Linda en ik bleven staan, we wisten niet wat we moesten doen.
“Maar Linda, stel dat Willem doorgaat met die uhh… Geintjes?”¯ vraag ik zacht. Linda kijkt me aan. “Dan mep ik die vent inelkaar.”¯ Zegt ze met een grijns. Wacht, was dat een grapje?
“Nee serieus Linda, ik ben nu echt bang. Je leest al in boeken hoe die jongens meiden in hun greep houden…”¯ zeg ik nu boos. Linda hoest. “Ik weet het, maar zullen we gaan? Ik wil niet verkouden worden, en ik denk jij ook niet..”¯ zegt ze. Ik knik, en samen lopen we het schoolplein af. Denise en Marieke fietsen net het fietsenhok uit en zwaaien. Wij zwaaien terug en lopen het fietsenhok in. Ik voel getril in mijn broekzak, een sms.
Hee lieverd,
We gaan dit weekend naar Joost toe,
Hij heeft zijn kinderen ook dus het wordt superleuk hihi.
Kusjes mama.
Ik glimlach. “Wat? Is er wat leuks?”¯ vraagt Linda. “Ja we gaan naar Joost, hij heeft de kinderen ook.”¯ Zeg ik stralend. Linda kijkt me aan alsof ik gestoord ben. “Wat heb jij? Hoe oud zijn die kinderen trouwens?”¯ zegt ze. “Lars van 13, Ruben van 15 en Kelly van 18”¯ zeg ik. “Okee…”¯ zegt Linda en haalt haar fiets van het slot. Als ik mijn fiets heb losgemaakt fietsen we samen weg.
Net als we bij het kruispunt aankomen zien we een monster. Willem.
"Hallo dames!" zegt Willem. Ik zie hem grijnzen, en geef hem mijn boze blik. Blijkbaar doet het hem niks, want hij gaat met zijn fiets voor ons staan. "Gaan jullie nu naar huis? Wat jammer?" zegt hij lachend.
"Ach sodemieter op kleuter." schreeuwt Linda en probeert Willem te raken. Ik weet niet wat ik moet doen. Weg fietsen? Meeschoppen? Willem ontwijkt de trappen van Linda en geeft onze fietsen een duw. Ik ga onderuit, ik zie Linda ook neervallen. Ik weet niet waar ik terecht kom, maar ik voel een zware pijn aan mijn hoofd. Mijn ademhaling is moeilijk, en ik kan me niet meer bewegen.
Een paar seconden is het stil, en ik zie Willem met zijn hoofd boven mij.
"Mirjam, gaat het?" Het klinkt bezorgd. "Mirjam?" zegt hij. Ik probeer wat te zeggen, maar het gaat niet. Ik doe mijn ogen dicht. "Linda?" hoor ik nog roepen. "Ik bel 112!"
Reacties:
verder --> Dis spannend c: