FanFic.nl

[twilight verhaal] The past.

Hoofdstuk 4.

Terwijl ik door het donker in het bos sprintte bedacht ik me hoeveel pijn ik straks weer zou gaan lijden. Na deze middag vol gelachen te hebben, zou mijn stille hart straks weer gaan steken. Alice was boos geworden op Emmett die een nieuw shirt van mij aantrok en vervolgens kapot door zijn grote lijf. Ik vond het alleen maar komisch, dus trok me niks van Alice die een drama van maakte.
‘Ze heeft al bijna geen mooie kleren!’ schreeuwde ze tegen Emmett. ‘En dan moet jij weer een grapje van maken en alles kapot maken? Klein kind!’ ze stampvoette naar boven met Jasper op haar hielen. Ik zag hem proberen zijn grijns te onderdrukken.
Nadat iedereen uitgelachen was door Emmett’s show ruimde Esmé de grote stukken stof van de grond op. ‘Oke jongens’ had Esmé gezegd. ‘Jullie weten dat Alice niet tegen klerenmishandeling kan, dus laat haar even afkoelen.’ Ik klopte Emmett op z’n borst.
‘No worries, ze vergeeft het je vast wel.’ Hij grijnsde en ik zag vanuit mijn ooghoek Rosalie nog steeds grinniken. ‘Maar vond je het niet geweldig staan dan?’ vroeg hij sarcastisch aan mij. Ik beeldde me zijn gezicht weer voor me in mijn strakke, babyroze shirt en barstte toen weer in lachen uit. Edward had vast mijn gedachten ook gezien en lachte met mee. Boven hoorde ik een grom van Alice en Jasper’s stem die haar probeerde te kalmeren …
Ik stopte met rennen toen ik een meter of vijftig voor het kleine, witte huis stond en slikte. Het licht stond aan en ik hoorde stemmen die je met normale mensenoren niet van zulke afstand kon horen. ‘Denk je dat ze nog een kans heeft?’ ik hoorde de trillende stem van mijn moeder die in de woonkamer zat. Voorzichtig vloog ik naar het raam waar ik in de woonkamer kon kijken en zag mijn moeder en vader op de bank zitten. Mijn moeder had dikke, donkere wallen onder haar ogen en was bleek. Als ik haar van een afstand had gezien, had ik misschien gedacht dat ze een vampier was. Haar zwarte, krullende haar had ze in een knot gedaan dat er erg onverzorgd eruit zag. Er staken verschillende plukken uit die in de knot hoorde te zitten en haar pony had ze in een klip gedaan. Mijn vader zuchtte diep en legde zijn oude, verrimpelde hand op haar wang. Hij zag er ook vreselijk uit, zijn wallen waren nog erger dan die van mijn moeder.
‘Oh, Charles’ snikte ze opeens. Haar ogen stonden vol met tranen toen ze hem aankeek en ze legde voorzichtig haar hand op die van haar. Ik kon het niet meer aanzien, mijn dode hart stak vreselijk, maar eerst moest ik nog naar hí¡ar toe. Ik wierp een blik op het raam naast die van de woonkamer en liep in een normaal tempo naar het raam. Daar lag ze, wit, bijna stervend. Kim. Ze lag op een wit ziekenhuis bed met allemaal naalden in haar lichaam en een hartmachine naast haar. Haar hart pompte langzaam, alsof het op een moment kon stoppen. Haar ogen waren open, ze keek door het raam en zag mij staan. Ze probeerde te glimlachen, maar het lukte niet. Voorzichtig deed ik het raam verder open en klom in de kamer. Het rook hier naar vers bloed, maar ik was er gewend aangeraakt. Ik negeerde de dorst en ging op m’n knieen naast haar bed zitten. ‘May.’

Reacties: