Hoofdcategorieėn
Home » Harry Potter » Her Story. » Hoofdstuk 2: the Triwizard Tournament & meeting her dad.
Her Story.
Hoofdstuk 2: the Triwizard Tournament & meeting her dad.
“Fantastisch idee, kom op, we zijn er.”¯ Ik nam zijn hand en zweeg de rest van de reis. Ik volgde hem naar de Grote zaal en daar zette ik me neer naast hem, tegen hem aanleunend. Hij gaf me nog een kus en keek dan naar Perkamentus. Ik volgde zijn blik en zag een beker. Hij leek gefascineerd door de houten beker naast Perkamentus. “Dit is de Vuurbeker. Wie zijn naam in deze beker doet, kan uitgekozen worden voor het Toverschool Toernooi. Maar pas op, dit Toernooi is niet voor mensen met een zwak hart. Er is een leeftijdslimiet deze keer, niemand onder de leeftijd van 17 mag zich inschrijven. Ik zal er dan ook op toezien dat niemand die regel overtreed.”¯ Ik keek naar Cedric, hij was 17, en duidelijk onder de indruk. “Wie uit de Vuurbeker komt, moet drie opdrachten vervullen. Donderdagavond, op deze tijd zullen we weten wie de drie kampioenen zijn. En nu wil ik jullie voorstellen aan de prachtige dames van Beauxbatons.”¯ Ik keek naar de gigantische deur, waar alleen maar meisjes uitkwamen. Ze waren één voor één prachtig. Als ik mezelf naast het laatste meisje stelde, zou ik me waarschijnlijk rot voelen. “En ook aan de heren van Klammfels.”¯ Allemaal sterke mannen kwamen binnen. “Viktor Kruml.”¯ Ik keek Carlo aan. “Hé?”¯ “Daar, achteraan, naast Karkarov.”¯ Ik volgde zijn blik. “Je hebt gelijk. Dat is Kruml.”¯ Hij knikte. “Je twijfelde toch niet?”¯ Ik schudde mijn hoofd. “Wat ga je doen, je inschrijven?”¯ Hij knikte.
“Doe dat nou niet.”¯
“Waarom niet?”¯
“Je bent dapper, Carlo. Dat weet ik. Maar, er vallen daar doden. Doe het nou niet.”¯
Hij schudde zijn hoofd en glimlachte. “Delphine, er gebeurt helemaal niets. Maak je niet zo’n zorgen.”¯ Toen hoorde ik een deur opengaan. Ik keek op, en keek dan ook meteen in de ogen van twee bekende, kwade ogen. Mijn vader. Wat deed hij hier? Perkamentus begon opnieuw te spreken. “Dit is onze leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten.”¯ Ik bleef verstomd zitten, keek Carlo paniekerig aan. “Delph? DELPH? Wat is er? DELPHINE!”¯ Ik voelde dat hij me doorheen schudde. Op dat moment stond ik recht. “Ik ga hier weg, verwacht niet dat ik hier blijf. Dat kan ik niet.”¯ Ik liep de Grote Zaal uit en rende naar de leerlingenkamer van Huffelpuf. Ik mompelde tegen het schilderij het wachtwoord, die iets onduidelijk terug mompelde en de deur zwaaide open. Ik liep meteen de meisjesslaapzaal in en plofte me neer op bed. Ik zou later wel uitpakken, voor weggaan was het te laat. Ik hoorde iemand op de deur kloppen. “Delphine, mag ik binnenkomen?”¯ Ik herkende de stem van Hannah overduidelijk. We sliepen naast elkaar, en ze kende dan ook de meeste van mijn geheimen. De meeste. “Ja, kom maar,”¯ zei ik. Het had geen zin me nog meer te gaan opsluiten. Ze stapte naar me toe en deed de deur achter zich weer dicht. “Carl loopt je te zoeken. Hij was nogal bezorgd. Daarmee kreeg ik door dat er iets met je is. Gaat het een beetje?”¯ Ik schudde mijn hoofd.
“Ik zie dit schooljaar alleen helemaal niet zitten.”¯
“Hoezo niet?”¯
“Carlo wil meedoen aan het Toverschool Toernooi. En ik ben bang, ik zou nooit aan zoiets meedoen. Bij mij thuis rondlopen is al gevaarlijk genoeg.”¯
Ze knikte. Ze wist het halve verhaal. Maar ze bekeek me daarom niet vreemd. Ik kwam met iedereen goed overeen, maar zij en Carlo waren de enigen die ik vertrouwden. Ze hebben dan ook moeten vechten voor dat vertrouwen. Ik ben enorm wantrouwig. Daar hadden we het probleem.
“Probeer hem tegen te houden. Schrijf je zelf in.”¯
“Ik ben te jong, Hannah.”¯
Ze knikte terug. “Juist, sorry,”¯ zei ze schuldig. “We zien wel, oké? Ga nu maar lekker terug voor Carlo gaat doorslaan.”¯ Ik schudde mijn hoofd. “Er is nog iets... Die leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten, pas met hem op. Hij is mijn vader. Ze lieten hier een Dooddoener binnen.”¯ Haar ogen werden groot. “Ga gewoon, we zien wel. Zoals ik al zei.”¯ Ik knikte en stond trillend op en volgde Hannah, maar verder dan de kamer kwam ik niet.
Je wist het al, maar ik vind je verhaal nu al geweldig (L)