FanFic.nl

The Fairies' Tale

Chapter 8

Dorien POV
Na een veel te korte nacht (Daniëlle is er in geslaagd haar hele kelder onder water te zetten, en is dan maar met Georg bij de Dekkers en de Kaulitzen ingetrokken, die vervolgens de boel op stelten hebben gezet tot iedereen wakker was én bleef), hangen River en ik een beetje lam voor de tv.
Kay zit in de eenzit, verdiept in De Gevangene van Azkaban en is doof en blind voor de wereld buiten de pagina’s. Gelukkig maar, want als ze zou merken wat er gaande is onder de deken, krijg ik weer maar eens te horen dat ik een pervert ben. Er is niks mis met ons, we zijn gewoon zeer levendige doden. Als ik nu nog zijn rits open krijg zonder dat het teveel opvalt…
‘Eh - kan ik misschien schoenen lenen?’ Kay laat haar boek prompt zakken als ze de stem van Kol hoort. Ik trek betrapt mijn hand terug en draai me om, River blaast gefrustreerd.
‘Wuh?’ is alles wat eruit komt. Een kletsnatte Kol, rillend van haar druipende haren tot haar doorweekte Tweety-sokken, met blauw verkleurde lippen en een uitdrukking van zowel schuld, ergernis en verbazing op haar gezicht. ‘En kijk niet zo, de kelder stond onder water en ik zat in de muur.’
Bonk. En dat was River die uit de zetel viel van het lachen.
‘In de muur,’ echoot Kay. ‘En dat zegt ze even alsof het de normaalste zaak van de wereld is.’
‘Lang verhaal,’ wuift Kol. ‘Maar ik ben mijn schoenen dus kwijt, een beetje hulp?’
‘Misschien moeten we jou eerst van een warme douche en droge kleren voorzien, wat dacht je daarvan?’ stel ik voor.
‘Oh ja.’

Kol is uit de douche, en zit nu weggedoken in een hoek van de sofa, met een shirt van River aan tv te kijken en dinosaurussnoepjes te eten. Al haar kleren drijven nu ergens rond in de koude, natte kelder, dus dat was een noodzaak. Normaal zijn River’s shirts mijn privilege, maar voor deze keer maak ik een uitzondering.
Kay staat intussen aan de telefoon een loodgieter uit te kafferen, in de hoop dat hij dan sneller opdaagt. Het temperament van de Dekkers is soms echt niet te doen.
‘Tom en Bill slapen nog steeds. En ik heb raar gedroomd,’ mompelt Nadezh die met een lijkengezicht binnen komt wandelen. ‘Iets over water in de kelder, en dat Daan en Georg bij ons op de kamer sliepen.
‘Geen droom. Ze zijn alweer verkast naar de tuin, Elisa en Shin gaan lastigvallen.’
‘Oh. Dus toch.’ Nadezh krabt even in haar vuurrode haar en haalt haar schouders op. ‘Nou ja. Kay heeft het duidelijk onder controle. Misschien moet die loodgieter maar een duikteam meebrengen.’ Dan valt haar oog op Kol en haar ongewone uitmonstering. ‘En de verklaring daarvoor is…’
‘Geen vragen stellen als je het antwoord niet wil weten,’ mompelt die duister tussen een mondvol gele T-Rex door. ‘En ga opzij, je staat voor het scherm en ik kijk Cartoon Network.’
‘Fine. Oeh, Harry Potter.’ En Nadezh raapt het vergeten boek van de grond, slaat het op een willekeurige pagina open en kruipt met haar benen onder zich gevouwen in de eenzit.

‘Het water is weg,’ piept een bleek weggetrokken loodgieter als hij in de late namiddag uit de kelder komt gekropen. Aan zijn gezicht te zien is de inrichting ervan niet aan hem voorbij gegaan.
‘What has been seen, cannot be unseen,’ verklaart Johnny op dramatische toon, waarop Suki zo demonisch giechelt dat de arme kerel bijna weer de kelder induikt.
Nadat Kay heeft afgerekend en de voordeur overdreven hard achter hem dichtgooide, stampt ze de woonkamer in.
‘Speciaal bericht aan onze kelderbewoners! Nog zo’n stunt en jullie kweken beter zwemvliezen, goed begrepen.’
‘Waar hangen de trampolinemensjes eigenlijk uit?’ vraagt Bill hardop. We hebben Elisa en Shin inderdaad maar heel even gezien vandaag. En er is geen gepiep te horen vanuit de tuin. En laten we wel wezen, geen geluid betekent nooit automatisch geen zorgen, zeker hier niet.
‘Vanochtend zaten ze al de hele tijd te smoezen,’ voegt Georg eraan toe. ‘Ze zijn wat van plan.’
‘Hoera, nog meer plannen,’ monkelt Elvis vanuit zijn bokaal. ‘Eerlijk waar, jullie tweebeners zijn gekker dan alles wat er onder de zee leeft bij elkaar.’
‘Wat weet jij van de zee? Je hebt twee jaar in die kom geleefd en nu ben je een spookvis met de stem van een dooie zanger,’ probeert Yasmine hem nijdig te maken.
‘Het zit in mijn natuur,’ verklaart Elvis waardig en keert haar zijn staart toe.
‘Visje bijt niet,’ mompelt Suki en laat de goudvis van een brokje kaas knabbelen, stopt de rest in de mond van een nietsvermoedende Gustav. Tot grote afschuw van Tom, die een hoog piepgeluidje maakt.
‘Wat?’ vraagt Gustav, die het blokje doorslikt.
‘Ik weet niet of ik dat wel wil zeggen.’ Dan tikt er iemand op de terrasdeur. Shin met een brandende tuinfakkel in elke hand en een bijna manische grijns van enthousiasme op zijn gezicht.
‘Oh, hell no! Eerst een kelder vol water, en nu dit!’ roept Kay uit. Maar Yasmine heeft de deur al geopend, en Shin steekt zijn hoofd om de hoek.
‘Tuinfeestje! Wie doet er mee?’

Reacties: