FanFic.nl

The Fairies' Tale

Chapter 10

Tom PoV (Had je niet verwacht hé? *wbw*)
We zijn nu allemaal op de grond gaan zitten, dicht bij het vuur, omdat het steeds maar kouder en kouder wordt. Nee, niet iedereen. Yasmine zweeft over de grond, giechelend en tonguitstekend omdat Johnny haar maar niet bij kan houden. Beiden al veel te veel op, als je het mij vraagt, want spook of niet, dronken wordt je, of het nu allemaal zo uit je sijpelt of pas enkele uren later.
Kayley leunt tegen mijn borstkas, mijn armen zijn om haar heen geslagen en mijn kin steunt op haar hoofd. Ik druk een kusje op haar kruin en staar de woekerende, roodoranje vlammen in.
De muziek verandert weer, en deze keer is het Dorien die één van haar Cd’s erin gepropt heeft. ‘War’ van Sick Puppies galmt even later door de koude lucht. War herken ik als het eerste nummer op het derde album van die Australische band, wat betekent dat ze alweer Tri-Polar op vol volume gaat draaien. En de buren zijn nu nog niet gek genoeg.
Als we het over de buren hebben.
Een hand verschijnt aan de bovenkant van het hek dat onze Mansion scheidt van de saaie huizen van de al even saaie buren. Dan volgt een hoofd dat grotendeels schuilgaat achter lange, blonde haren. Nicole is de eerste die recht springt om onze, blijkbaar, gast te verwelkomen.
Tessa, buurmeisje en fulltime logee, al is het weer een tijdje geleden dat ze nog bij ons was.
“Jullie geven een feest en nodigen mij niet eens?”� Haar stem klinkt luid, maar niet luid genoeg om de muziek te overstemmen.
“Sorry, vergeten.”� lacht Shin, die meteen een verontwaardigde blik krijgt van zowel Elisa, Kay, Nadezh, Kol én Tessa zelf, natuurlijk.
“Hoe kíºn je mij nu vergeten?”� piept ze en ploft neer op de grond, draait zich om en legt zich op haar buik.
“Stiekem is hij je niet vergeten maar wou hij niet dat je kwam, juist om hoe je nu doet.”� merk ik op en moet het meteen bekopen met een mep van Kay. “Sorry, sorry, sorry.”� fluister ik snel en por haar in haar zij, zodat ze een beetje opzijschuift en ik mijn steun kwijt ben. Resultaat? Tom gaat tegen de vlakte.
Als ik weer op mijn kont zit, en niet op mijn buik met mijn kin in het zand, en iedereen is opgehouden met lachen, klop ik subtiel het zand uit mijn cornrows.
Suki komt de tuin weer in, met Gustav arm in arm. Elvis is nergens te bekennen.
“Heb je die vis eindelijk door de wc gespoeld?”� vraagt Dorien hoopvol, maar Gustav ziet er net niet zó gelukkig uit, dus weet ik het antwoord nog voor ze het ook zegt. Knikt. Schudt.
Ze schudt haar antwoord. Nee! Haar hoofd!
“Waar is hij dan?”� vraagt Nicole, die op haar rug ligt en Tessa en Elisa van zich afmept. Ze proberen al heel de tijd gras op haar gezicht te strooien.
“Hij slaapt.”� zegt Suki vertedert en knijpt in een onzichtbaar wangetje. Wacht, vissen hebben toch geen wangen?
“Je bent zo stil?”� vraagt Kayley en ik kijk even opzij. Iets van bezorgdheid schuilt achter het donkerbruin van haar ogen.
“Ik probeer mijn gedachten in de juiste bochten en hoeken te krijgen.”� zucht ik terwijl ik mijn vreemde gedachten over vissen, wangen en tongen (Waar die ineens vandaan kwam, is mij nog steeds een raadsel, het was er gewoon) weg te krijgen.
“Ik heb zin in een kampvuurliedje.”� roept Bill en klapt in zijn handen, alsof dat ieders aandacht moet trekken. Dat is echter niet het geval. Een kampvuurlied?!?
Maar, Nadezh vindt Bills ideeën natuurlijk super, en Kay steunt haar twin in alles dat ze doet, dus is het al drie tegen… Met hoeveel zijn we eigenlijk?
Ik begin koppen te tellen, maar halverwege word ik gestoord door Dorien, die de achtertuin inloopt met haar armen vol drinken, een zaklamp en een gitaar. Ik snap niet dat dat allemaal zo in haar armen blijft, ze is toch een spook, waarom valt alles dan niet?
Wacht, aan hoeveel zat ik nu?
Ik besluit het op te geven als iedereen plots energie teveel blijkt te hebben en heen en weer wiebelt en beweegt, Tessa zit plots tussen Georg en Daniëlle en Kayley is spoorloos.
Ben ik dan de enige die probeert te genieten van een rustig kampvuurtje?
Een gitaar wordt in mijn handen geduwd. Oh jee, krijgt Bill nu weeral zijn zin?
Blijkbaar kan ik er niet onderuit, Yasmine heeft een nieuwe fles rum in handen gekregen die ze op een… Laat ons zeggen dat ik niet eens wil beschrijven hoe ze die deelt met Johnny. Dorien en River zitten knus tegen elkaar, en voor mijn gedachten afwijken naar hoe het mogelijk is dat ze niet door elkaar heen vallen, kijk ik naar Shin. Die trommelt met zijn vingers op het rechterbeen van Elisa, die een beetje dromerig voor zich uit kijkt. Nicole, Tessa en Daniëlle liggen naast elkaar op de grond, op hun buik, en zwaaien hun benen op en neer. Nadezh zit naast Bill, eigenlijk meer op, en Kayley leunt tegen mijn benen. Suki zit een beetje verder met Gustav en hebben blijkbaar een interessant gesprek.
Ik wou dat ik plots twee linkerhanden heb, geen snaar goed kan bespelen en Geert-Jan Pieters heet, die in een normaal huis woont, met normale mensen, zonder kampvuurliedjes!
Hoewel… Dat laatste wil ik niet, het is hier veel te gezellig en veel te maf, dat zou ik eigenlijk niet willen missen.
“Wacht! Elvis vindt dit vast geweldig, ik ga hem wakker maken!”� roept Suki en springt recht. Gustav gromt met op elkaar geklemde kaken en Dorien roept haar nog ‘Geen slapende vissen wakker maken!’ na, maar ze hoort het niet meer.
Ik wens met heel mijn hart dat Suki naar Dorien had geluisterd. Elvis is zo knorrig dat ik bang ben dat hij iedereen gaat aansteken en het humeur hier algemeen snel onder vriespunt zal dalen.
Maar, Bill en Nicole zijn er nog en die beuren de meesten nog wel op.
En dan nu proberen mijn wederhelft tevreden te stellen met een beetje gitaarspel, en daarna mijn bed in.
Een grijns komt op mijn gezicht.
Kayley zal weer laat slapen vannacht.

Reacties: