Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Paramore » Hayley's kleine zusje » Hoofdstuk 2

Hayley's kleine zusje

31 dec 2009 - 18:56

742

1

339



Hoofdstuk 2

Als we een paar minuten buiten staan komen de jongens aanrijden. We stappen bij hen in het busje en ik word hartelijk begroet. Ik ga dan wel nooit mee naar concerten, maar naar bandrepetities ga ik vaak genoeg. We rijden weg, op naar de concertlocatie. ‘Wow Hayley, je bent eens op tijd!’ zegt Jeremy. ‘Hoezo? Ik ben nooit laat!’ zegt Hayley. Ik grinnik. ‘Lach niet jij. Ik ben nooit laat!’ zegt Hayley, nu tegen mij, terwijl ze me een por geeft. ‘Sorry Hayles!’ grinnik ik. Dan word het stil, waarschijnlijk is iedereen zenuwachtig voor het concert. Het is niet zo’n groot concert, zo beroemd zijn ze nog niet. Josh stopt de auto voor een café waar ik nog nooit geweest ben. Iedereen stapt uit en wij lopen via de achteringang naar binnen. We worden tegengehouden door een man, wie de band blijkbaar een kleedkamer toewijst. ‘Kan ik een kleedkamer voor mezelf krijgen?’ vraagt Hayley. ‘Sinds wanneer wil jij een kleedkamer voor jezelf?’ zegt Josh. Hayley wijst op mij. ‘Natuurlijk!’ zegt de man, Josh knik begrijpend. Als de man de jongens naar hun kleedkamer begeleid ziet hij plotseling mij. ‘Wat..’ begint hij. Dan gaat zijn blik tussen Hayley en mij heen en weer. ‘Ze hoort bij mij!’ zegt Hayley terwijl ze haar arm om me heen slaat. De man knikt, maar kijkt nog steeds verbaast. Hayley en ik lopen samen achter de man aan naar de privékleedkamer van Hayley. Het is een niet al te groot kamertje, maar groot genoeg om eventjes te zitten. De muren zijn beige, de grond is zwart. Het is niet al te decoratief en de stoelen, tafel en bank passen niet bij elkaar en de muren. Ik laat mezelf op een groene, grote stoel vallen en praat wat met Hayley over wat voor liedjes ze gaan spelen, en hoe lang. Hayley verteld me dat ze ongeveer een half uurtje tot 3 kwartier spelen. De setlist is dus niet zo lang, maar ze hebben hun beste liedjes erin gezet. Als een kwartier later iemand op de deur klopt, roept Hayley dat diegene binnen mag komen. Josh komt binnenstappen en verteld ons dat ze naar het podium moeten. ‘Ik ga wel in de zaal kijken!’ zeg ik glimlachend. Ik loop achter ze aan, maar ga een deur door zodat ik ergens voorin de zaal kan gaan zitten en kijken. Als ze beginnen zie ik hoe Hayley geniet op het podium. ‘Geweldig!’ fluister ik. Als Hayley aangeeft dat ze aan het laatste nummer beginnen, loop ik snel weer naar haar kleedkamer. Als ik de muziek, die hier veel zachter klinkt, niet meer hoor begin ik bijna te veren op de stoel waar ik voor het concert ook op zat. Als Hayley de kamer binnenkomt spring ik op. ‘Wat heb jij?’ vraagt ze grinnikend. ‘Jullie zijn.. Geweldig!’ roep ik terwijl ik haar omhels. ‘Rustig, ik hoef nog niet doof te worden! Maar dank je!’ zegt ze, terwijl ze me van zich afdrukt. Ik glimlach en Hayley glimlacht terug. ‘Kom, we gaan nog wat drinken!’ zegt ze, terwijl ze mijn hand vast pakt en we teruglopen naar het gezellige zaaltje. Ik ga weer op een barkruk zitten en Hayley bestelt 2 cola’s. Even later komen ook de jongens bij ons staan. ‘En, hoe vond je ons, zo voor je eerste keer?’ vraagt Josh, bijna wenkbrauwwiebelend. ‘Geweldig!’ zeg ik, ‘Echt, fantastisch!’ Hij glimlacht. ‘Hayley, waarom zit je aan de cola? Laten we lol maken!’ zegt Jeremy, terwijl hij een sterkere drank voor Hayley en hem besteld. Hij pakt de glazen van de barman aan, drukt er een bij Hayley in haar hand en trekt haar mee de dansvloer op. Ook Zac gaat met ze mee. ‘Ga jij niet mee?’ vraag ik Josh. Hij schud zijn hoofd en zegt: ‘Ik ben de Bob vandaag!’ Lief glimlacht hij naar mij. Zo blijven we een tijdje kletsen totdat er iemand op mijn schouder klinkt. ‘Goed was je. Geweldig!’ hoor ik iemand zeggen terwijl ik me omdraai. Ik hoor dat Josh in een lachbui terecht komt en ik kijk hem boos aan. ‘Dank je!’ zeg ik, ‘Maar dat was ik eigenlijk niet!’ Ik kijk hem aan en glimlach. ‘Je lijkt er wel precies op!’ zegt de jongen nadenkend. ‘Ja, gelukkig wel. Als ik op mijn broers had geleken..’ mompel ik. De jongen begint te lachen. ‘Ik ben Robert Pattinson!’ zegt hij terwijl hij zijn hand uit steekt. Ik pak zijn hand vast en antwoord: ‘Yana Williams!’ Ik glimlach.


Reacties:


Liekerd
Liekerd zei op 1 jan 2010 - 9:28: