Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Everything will be fine » Epiloog.
Everything will be fine
Epiloog.
Gustav had Yaren er toen van kunnen overtuigen om nog een tijdje in Duitsland te blijven. Na een maand voelde ze echter de nood om haar moeder te zien. Die had een nieuwe vriend en was blijkbaar gelukkiger dan ooit. Ze dronk nog, wat geen verassing was, maar ze was wel gelukkig. Ze had terug iemand om voor haar te zorgen. En dat maakte Yaren ook best gelukkig.
Na een moeilijk afscheid met Sofie besliste ze om definitief naar Duitsland te verhuizen. Gustav was gelukkiger dan ooit en de andere jongens natuurlijk ook. Haar vader en Jasmin hadden na de kinderkamer ook Yaren’s kamer op punt gesteld. Ze kon niet wachten om voor haar kleine broertje te zorgen. Ze had de bevalling net gemist, maar dat zou ze snel genoeg inhalen.
Misschien nog even een update over de andere jongens. Bill was natuurlijk in de wolken met de keuze die Yaren had gemaakt. Hij had zijn excuses aangeboden voor die kus en had alles bijgelegd met Tom. Die was wat minder blij. Het moment dat Yaren en Gustav terugkwamen van het station stond hij voor haar deur te wachten. Het zag er ongeveer zo uit;
Ik kijk nog maar eens op mijn horloge. Dit is ongelooflijk. Ik begin meer en meer terug te komen op mijn beslissing om Yaren en mij nog een kans te geven. Net als ik wil vertrekken loopt ze de oprit op. Gustav draagt haar rugzak.
Ik wrijf nerveus over mijn arm, “Waar ging je heen?”¯
“Even wandelen.”¯, antwoordt hij voor ze haar mond kan openen. Ze lacht gewoon. Haar vader komt naar buiten gelopen maar zegt geen woord. Iedereen weet hier wat ze van plan was.
“Wat kom je doen?”¯, ze vraagt het eerder voorzichtig.
Doe het nu Kaulitz! “Ik hou van je.”¯, het komt er gewoon uit. Als ik haar reactie probeer te peilen merk ik dat Gustav een beetje staat te kijken. Wat is er met die twee?
Ze kijkt zijn richting uit. “Juist, ik wacht wel binnen.”¯, zegt hij snel terwijl hij wat over zijn schouder wijst.
“Tom…”¯, begint ze. Dus het gaat die richting uitgaan. “Ik weet niet goed wat ik moet zeggen.”¯, besluit ze met een zucht.
“Oh.”¯, is het enige wat ik nu kan uitbrengen. Het was dus inderdaad ongelooflijk dom om dit te doen. Hoe kom ik er eigenlijk bij? Yaren weet altijd wat ze wil. Als zij me wou, dan had ze me dat allang laten weten.
Maar, na het hele verhaal, had Tom er zich zo goed als mogelijk overgezet en probeerde verder te gaan met zijn leven. Georg was blij dat hij eindelijk niet meer het gevoel had dat het geheim van Gustav op zijn voorhoofd stond geschreven. En hij was natuurlijk ook blij dat Yaren en Gustav eindelijk samen waren.
Gustav was nu eens een jongen die kon zeggen, “Ik ben wél goed genoeg voor haar.”¯, en niemand zou dat tegenspreken.
___________________________________________________________________________
We zijn 2 jaar later.
This will fly over easily, she thought. But there was a lot more to her then to be seen on the outside.
Ik lees de zin nog eens. Die heb ik een hele tijd geleden in mijn dagboek geschreven. Met een pen trek ik er een zorgvuldige streep door. Een glimlach speelt om mijn lippen. Twee handen over mijn ogen en lippen in mijn nek. Net dicht genoeg om het effectief te voelen.
“Ik hoop dat die glimlach voor mij is, anders hebben dat dagboek en ik het één en ander te bespreken vrees ik.”¯, zijn neus wrijft langs mijn slaap. “En ik wil niet opscheppen, maar ik zal die strijd winnen.”¯, fluistert hij er achteraan. Zijn handen glijden over mijn wangen tot onder mijn kin. Hij zorgt ervoor dat ik naar boven kijk, recht in zijn ogen.
“Diva.”¯, mompel ik nog net voor hij zijn lippen op de mijne plaatst.
“Excuseer?”¯, hij trekt een boos gezicht terwijl hij voor mijn neus komt staan. Het duurt echter niet lang vooraleer hij het weer opgeeft en me opnieuw probeert te zoenen.
Ik trek me een beetje achteruit, “Schat, boos zijn duurt toch een beetje langer denk ik.”¯ Hij schud zijn hoofd, houdt me tegen en kust me vol op de mond. We schrikken beiden op als mijn slaapkamerdeur openvliegt en mijn kleine broertje in het deurgat staat. Morgen is het Halloween en papa had hem geholpen om een kostuum te maken. Nu staat hij daar met een laken over zijn hoofd waar twee scheve gaten zijn in geknipt. Gustav begint te lachen als Jordan zijn handen tevoorschijn komen aan de zijkant en zegt, “Ik ben spook.”¯. Het klinkt veel te lief om eng te zijn maar als hij naar ons komt gelopen duikt Gustav toch weg, tot groot plezier van het kleine monstertje natuurlijk.
Ik hou hen nog even in de gaten en hoop dat ik niet het volgende slachtoffer ben.
Wat wil je nog van me horen? Mijn leven is perfect op deze manier. Ik ga mijn studies afmaken in Duitsland, Sofie belt elke dag en komt in de vakanties steevast op bezoek. Gustav is op zoek naar een appartement in de buurt van de universiteit. Ja, we gaan samenwonen. Een grote stap, vooral voor mij. Ook al moet ik zeggen dat het voor hem ook niet makkelijk is geweest. Mijn verleden zal ik voor eeuwig met me meedragen, en hij kan er bijzonder goed mee omgaan moet ik zeggen. Hij geeft me tijd, ruimte en vooral de mogelijkheid om te zijn wie ik ben. Het masker van de eeuwig vrolijke Yaren heb ik laten vallen, mijn grootste overwinning ooit. Als ik nu zin heb om een beetje zielig in de zetel te blijven liggen doe ik dat gewoon. En op de koop toe gaat hij dan nog speciaal naar de winkel om ijs te halen.
Tom, Bill en Georg komen geregeld langs, zeker sinds ze besloten hebben om Tokio Hotel even op een laag pitje te zetten. Georg is ondertussen verloofd, Bill verliefd en Tom… Ach, Tom is nog steeds diezelfde casanova, maar zijn tijd komt wel. Ieder van hun had dringend nood aan wat tijd voor zichzelf. Georg heeft, tegen zijn zin, de taak gekregen om de bruiloft volledig mee te plannen. Tot groot plezier van iedereen daar rond natuurlijk. Bill heeft heel wat tijd in te halen met zijn vriendin en Tom wou zijn oude vrienden weer opzoeken. Gustav vond dat hij het perfecte excuus had, mij. En dat was ook zo, de jongens zouden hem nooit tegenspreken als hij extra tijd vroeg om bij mij te zijn. En daar profiteerde hij dan ook van.
Volgens mij kan ik nu beter afsluiten, mijn bed maakte net een onheilspellend geluid dat me doet vermoeden dat in hun plezier mijn lattenbodem het heeft begeven. Mijn broertje begint te lachen als Gustav een beetje schuldig in het rond zit te kijken. Ik krijg die twee nog wel.
Veel liefs, Yaren.
Het weer is aangenaam voor de tijd van het jaar. Het weer is altijd aangenaam voor de tijd van het jaar, daar kan geen regendruppel, donderwolk of februarimaand iets aan veranderen. Ik geniet weer. Elke dag. Van de wind uit het oosten, over het strand, tegen de bergwand, het schuim op het kruin van de golven, de mediterrane streling die wordt weerspiegeld in de kleur van de huizen en in de zwier van de mensen die erin wonen. Anders dan in het land dat ik heb achtergelaten. Het was mijn thuis waar ik van hield maar zoals dat meestal gaat in films was onze liefde er één van onmogelijke aard. En het past absoluut om te zeggen dat mij leven een film zou kunnen zijn.
- Frank Vandenbroucke, Ik ben God niet
Ik kan niet veel anders zeggen dan, bedankt, voor alles!
Jullie steun, jullie leuke reacties en jullie enthousiasme, alles van die dingen heeft me geholpen om dit verhaal tot een eind te brengen.
Het einde komt misschien voor sommigen onverwacht, voor mij ook.
Het plan was om Yaren’s leven, na de verzoening met Gustav, nog een tijdje duidelijker te maken. Maar de gedachten daar rond deden me beseffen dat ik het niet onnodig ingewikkeld moet maken. Voor mij of voor jullie. Het zou moeilijk zijn, voor mij om alles nog in elkaar te laten passen, voor jullie om alles te herinneren.
Dit verhaal ben ik begonnen in juli 2008, een impuls. Geen schema en al helemaal geen idee over hoe ik het zou laten eindigen. Mag ik zeggen dat ik het er nog redelijk goed heb vanaf gebracht?
Wie weet heb ik ooit de moed om hier nog een vervolg aan te breien, als verduidelijking van Yaren’s leven. Maar ik beloof niets.
Het zou een onmogelijke taak zijn om jullie ieder persoonlijk te bedanken, maar weet dat ik dit niet zonder elk van jullie had gekund. Bedankt!
Ik hou van jullie allemaal, ook van eventuele stille lezertjes (:
Veel liefs, Nele.
Reacties:
Wauuuwwwwieee,
echt zoooo leeuuk
en zooo moooii geschreven!
Echt een mooii/leuk verhaal!
xxxxx
Spijtig dat het afgelopen is,
want het was echt een prachtverhaal!!
Zo'n verhalen mag je nog veel schrijven van mij!
xx
Jammer dat het is afgelopen.
Maar gelukkig is het allemaal goed gekomen :]
Echt mooi verhaal, knap geschreven.
<3.
Het einde is wel heel erg onverwacht. Maar dat maakt het niet minder mooi.
Ik heb van dit verhaal zo ontzettend veel genoten. Iedere keer weer keek ik uit naar een berichtje in mijn inbox over dat je weer een nieuw deel had.
als er ooit een nieuw deel komt mag je me het laten weten. Dat geld ook als je een nieuw verhaal begint.
xx
ooohhh, wat een geweldig mooi verhaal!
omyyygosh... echt prachtig!
x