FanFic.nl

For you in full blossom

Wrong Kiss

"Eh! Mizuki, je zit er bij!. zei Nakatsu.
"Mizuki?"
"Ja, dat voormele gedoe is niks voor mij ik noem je gewoon bij je voornaam!"
"Oke, maar ik wil niet meedoen."
"Je moet!" zei Nanba "We moeten winnen, dus heb ik jou ingepland!" ging hij trots verder.
Die dag op school was een hel, heel Dorm 2 ging er van uit dat ik zou winnen en dat betekende dat wij een jaar gratis eten zouden winnen. Mannen en eten, ik zuchte.
Sano zat voor mij en keek even om.
"Sano," zei Nakatsu "Kom je morgen ook Mizuki aanmoedigen?"
"Mizuki?" vroeg hij ongeloving.
"Mizuki is veel leuker als Ashiya."
"Heb je geen manieren geleerd thuis?"
"Jawel, maar.." hij leek even van zijn stuk.
"Het is goed hoor Nakatsu als je me Mizuki noemt." zei ik snel.
Nakatsu leek even opgelucht en ging weer vrolijk door met praten.
Toen ik weer terug in mijn kamer was dacht ik aan Sano, hij had nog geen een keer blij gekeken sinds ik er was.
Ik heb zijn lach van zijn gezicht gehaald en ik zou het er weer op krijgen ook.
Uit mijn koffer pakte ik een doosje, langzaam maakte ik het open. Altijd als ik hier in keek kreeg ik weer die pijnlijke flashback van twee jaar geleden.
Er lagen kranten knipsels en stukjes uit magazine's in het doosje.
Ik pakte het bovenste stukje:

Sano Izumi gewond!
Afgelopen nacht (19-07-2008) is de hoogspringer Sano Izumi aangevallen toen hij naar huis ging.
Op deze dag overwon hij alle andere springers door zijn perfecte sprong.
De toestand van Sano is niet bekend, maar wij hopen dat je snel weer kan springen.

Sano Izumi stopt?
Sano heeft bekend gemaakt dat hij stopt met springen, hij is volledig hersteld van zijn blessure maar weigerd om verder te gaan met hoogspringen.

Ik kreeg weer een brok in mijn keel, zijn schreeuw hoorde ik weer toen hij werd aangevallen met dat mes.
"Wat doe je?" vroeg Sano, snel klapte ik het doosje dicht, maar Sano pakte het snel uit mijn handen en keek er in.
"Waar heb je dit vandaan?"
"Ik.."
"Ashiya! Laat het met rust, jij hebt hier niks mee te maken!"
"Wel! Dat heb ik wel!"
"Waarom dan!"
"Ik, ik.. Ik kan het niet aanzien dat je niet meer springt! Vroeger lachte je altijd en die is nu verdwenen. Ik moet helpen!"
"Nee dat moet je niet."
"Als ik morgen de race win, ga jij weer springen deal?"
Ik zag hem twijfelen en even dacht ik dat hij nee zou zeggen maar het bleef stil.
"Sano?" hij keek op, "Oke, deal."
Mijn hart sprong op.
"Ik zal winnen!" zei ik vastbesloten.
"Ga dan maar alvast trainen, het gaat een moeilijke strijd worden." zei Sano
Ik knikte en begon met de opwarming, na tien minuten was ik warm genoeg en ging naar buiten om te joggen.

Ashiya rende naar buiten met een vastbesloten gezicht, een zucht verliet Sano's keel.
Hij dacht terug aan die dag, aan die verschrikkelijke 19-07-2008, het was hem gelukt om die gedachte twee jaar te onderdrukken maar nu na Ashiya kwam het weer terug.
Het was een donkere avond, Sano's overwinning had hem overweldigd. Alle pers wilde een stukje van hem, eindelijk had hij kunnen vluchten door een van de achteruitgangen van het stadion. Op het industrie terein was het uitgestorven en donker.
Eindelijk had Sano de tijd om even na te denken.
"Laat me met rust!" werd er geroepen door een meisje. Sano sprinte naar het geluid, hij zag een meisje rennen met zes jongens achter haar aan.
Sano rende dichter bij, ze liep een dode weg in.
Abrubt stond ze stil ze had het zelf ook door.
Bang draaide ze om, haar ogen stonden bang, en haar lange haar lag verward op haar hoofd. Ze was prachtig.
Behendig klom hij over het hek, "Pak een gelijkwaardige tegenstander." zei Sano die vol met adrenaline zat.
Hij keek om en zei, "Klim over het hek."
Pijlsnel klom ze over het hek en kwam met een zacht plofje op de grond.
"Opschieten!" riep ze met een hoge stem
Sano draaide zich om en sprong omhoog naar het hek, bijna was hij boven, maar hij viel weer naar beneden. In zijn enkel voelde hij een pijnsteek.
"Niet zo snel dude." zei zijn aanvaller.
Sano keek naar zijn enkel, hij was gestoken door een mes. Hij keek omhoog naar zijn aanvaller.
"Sano Izumi?" zei hij geschrokken en hij rende weg. Het bloed vloeide uit zijn been en schreeuwde van pijn.
Het meisje klom weer over het hek en knielde naast hem.
"Het spijt mij zo." huilde ze.
Sano schudde met zijn hoofd ook hij kon de tranen van pijn niet meer inhouden.
Ze pakte uit haar tas een handdoek en knoopte die vast boven aan zijn onderbeen. Ze pakte haar mobiel en belde een nummer.
"Ambulance komt er aan." zei ze nadat ze had opgehangen.
Ze pakte nog iets uit haar tas een flesje water, ze gooide war over mijn enkel en gaf de rest aan Sano, "Drink." beval ze.
Gehoorzaam nam hij een slok, en nog een en nog een.
"Dit kan even gaan prikken." zei ze terwijl ze Sano aankeek.
Met een watje depte ze op de wond, het prikte door Sano's hele been. Hij gooide zijn hoofd in zijn nek en beet op zijn tanden.
Een kreun van pijn verliet zijn keel, "Sorry," zei ze nogmaals "Maar ik moet het echt ontsmetten."
Als laatste draaide ze er een verbandje er heel erg strak omheen en haalde de handdoek weer weg. Ze vouwde de handdoek uit en legde die achter Sano, "Je moet liggen." Sano deed wat ze zei en ging op de zachte handdoek liggen. Ze pakte ook uit Sano's tas een handdoek, van de twee tassen maakte ze een voetenbankje en legde daar Sano's voet op.
De handdoek vouwde ze op en legde die onder Sano's hoofd.
Zuchtend ging ze naast hem zitten, "Heb je nog veel pijn?" Sano zweeg, natuurlijk had hij nog veel pijn.
"Hier een pijnstiller." ze reikte een tabletje naar Sano die overeind kwam.
Hij nam het in en ging weer liggen. "Het spijt mij zo Sano."
Er klonken sirenes, het meisje keek op en stond weer op, de ambulance kwam aanrijden.
Hij werd op de brancard gelegd en het laatste wat hij nog zag was het meisje dat hem had verzorgd op de grond was neer gezakt en heftig met haar schouders bewoog, haar handen voor haar ogen met een hangend hoofd. Niemand besteede aandacht aan haar, zij was niet de ster, zij had niet zojuist de wereld kampioenschappen gewonnen. Zij had geen status.
Hij kon haar niet zo achter laten, hij wees naar haar, een broeder keek om en zei "De politie komt er aan, maak je maar geen zorgen." Sano kreeg een prik en alles werd zwart.

Deze herinnering deed pijn bij Sano, wat was er met het meisje gebeurd? En waarom deed Ashiya hem zo denken aan haar.
Ergens wilde Sano dat Ashiya zou winnen, hij miste het vrije gevoel van springen. Maar ergens was hij ook bang. Heel bang.
Misschien was het maar beter als hij zou gaan slapen.

De volgende ochtend toen Ashiya wakker werd stonden er vier knappe jongens naast haar bed, is dit nog een droom?
"Goedemorgen lieve Ashiya heb je lekker geslapen?" zei een jongen met een engelengezicht.
"We hebben een ontbijtje voor onze ster gemaakt." zei een ander.
"Waarom moesten jullie ons okalweer wakker maken?" vroeg een geïriteerde stem van beneden.
Eh? een boze stem in een mooie droom?
"Sano, dit is van levens belang!" zei de engel weer.
Sano? Ik kreeg zo het vermoeden dat dit geen droom was, ik sprong op Ah Osaka High! Dit is helemaal geen droom dit is de
'Hotty Osaka Gakuen' en vandaag was de 'Osaka Gakuen hardloop wedstrijd.'
De vier verbaasde gezichten van de medekandidaten uit mijn team keken op, "Ashiya, we hebben een overwinnings maal voor je gemaakt, volg ons!" zei Nanba.
"Ah, oke." zei ik vereerd.
Dit keer had ik mijn korset aangehouden dus moest ik alleen nog maar een broek aan te doen.
"Kan je echt wel rennen op die dunne beentjes van je?" vroeg Saga.
"Natuurlijk kan Ashiya dat!

De zon scheen, op de tribunes van het veld zaten honderde leerlingen van zowel Osaka Gakuen als van St. Blossom Academy.
Er was muziek en gejuig, "Laat dit een eerlijke wedstrijd worden" zei de voorzitter van de school "Anders geen jaar jang eten voor je Dorm!"
"Neem de posities in." Er werden drie lijnen gevormd, voor elke Dorm een. Vanuit Dorm 1 sprong een jongen uit de rij en sprong met zijn kicksen op mijn voet.
De pijn was ongelovelijk en gelijk werd het stof van mijn schoen rood, ik knielde op de grond grijpend naar mijn voet.
Nanba keek om en zag het leed, "Je moet naar een dokter!" riep hij uit.
"Nee, moet winnen!"
Vastberaden stond ik op, het startschot klonk en iedereen begon aan zijn 15 km lange race.
Tijdens de race viellen vele mensen af, en vele probeerde te vals te spelen.
Toen we nog maar met ze vijfen op kop rende storte ik in elkaar van pijn, het bloed droop uit mijn schoen.
Iemand hielp mij overeind, "Kun je verder rennen?" ik zag dat het Nakatsu was.
Ik knikte en rende door.
Alles voelde ik branden, de zon scheen vel en er was geen druppeltje water meer over.
Nog met z'n drieën, één uit Dorm 1, Nakatsu en ik.
Met mij op kop rende we het stadion weer binnen, "NAKATSU, ASHIYA!" werd er geroepen.
Nog een half rondje en ik was er, toen gebeurde er wat ik niet had gewild. Ik viel weer, maar kon door de pijn niet meer opstaan. De twee anderen bleven rennen, het was immers een race voor jezelf.
Ik zag Nakatsu bijna aan de streep, maar plotsling keek hij naar mij en wende zich af en rende naar mij.
"Mizuki, gaat het met je? Kan je staan?" riep hij.
Ik schudde mijn hoofd, tranen welde op maar ik moest ze inhouden.
"Maak de wedstrijd af!" riep ik.
"Sano?" zei Nakatsu verbeisterd, opeens stond Sano achter mij en tilde me op.
Ik lag in zijn armen, "Ik heb niet gewonnen." zei ik somber met een brok in mijn keel.
Hij keek over mij heen, "Dat weet ik."
"Nu ga jij niet meer hoogspringen." het bleef stil.
"Ik breng je naar de arts."

Toen ik weer wakker werd lag ik in de werkplaats van de schoolarts.
"Welkom terug Ahiya." zei hij met een glimlag.
"Kan jij mij vertellen," begon hij.
"Wat moet ik vertellen?" zei ik nieuwsgierig.
"Wat een meisje op Osaka Gakuen doet?"
Ik keek met grote ogen hem aan.

"Wat een race." zei Nakatsu toen ze met alle Dorm 1 leden aan tafel zaten op Ashiya na.
"Ik denk dat Ashiya wel oke is, dus mannen help hem zo veel mogenlijk rond hier." zei Nanba.
Toen Nakatsu nog wat drank wilde pakken zag hij dat de fles leeg was, "Waar is Sano?" riep hij uit.
Iedereen keek naar de drankfles en gingen daarna gelijk opzoek naar Sano.
"Wat zoeken jullie?" vroeg Ashiya toen ze binnen kwam lopen.
"Sano! Kan jij in de voorradkast kijken Ashiya?" vroeg Nanba.
Ik knikte en liep er heen. Het was donker en ik zocht naar een licht knopje. Achter mij sloot de deur vanzelf, ik schrok op het was plotsling pikke donker.
Iemand knipte het licht aan ik was een beetje verblind maar toen ik weer zag, stond Sano voor mij.
Hij keek mij recht aan en kwam dichter bij en dichter bij, opeens boog hij zich naar voren en kuste mij.
Ik keek verschrikt op! WAAT!? Hij steelt mijn eerste kus!
Na tien lange secondes zakte hij op de grond en ging de deur open.
"Ashiya, je hebt Sano gevonden." zei Sekime.
Een paar tilde hem op en brachten hem weg, ik stond daar met Sekime.
We liepen samen weer naar de kantine, "Sano kan niet tegen drank, toen we zagen dat de hele fles leeg was gingen we hem zoeken. Als hij heeft gedronken veranderd hij in een regelrechte 'Kissingmachine' alles en iedereen kust hij. Ja, dat zou je niet van hem verwachten he?"
"Wie heeft ooit een kus van Sano gehad?" zei Nakatsu hijzelf stak heftig zijn hand op en alle andere in de kantine ook.
"Heeft hij jou gekust?" vroeg Sekime.
Ik voelde dat ik rood werd en schudde heftig mijn hoofd.
"Wees blij."

Reacties:

Aishiteru zei op 13 jan 2010 - 11:09:
'Hotty Osaka Gakuen'
Zat is er maar