Hoofdcategorieën
Home » Overige » For you in full blossom » Bizarre Big Brother
For you in full blossom
Bizarre Big Brother
Ik zette mijn laptop aan, Sano was nog in diepe slaap.
Eén nieuw bericht, mmm,
Mijn lieve zus,
Ik ben naar Japan gekomen om je terug te halen
-Je broer
"Wat is dat?" zei Sano.
Ik schrok op, en ging uitbundig voor het beeld staan.
"Niks!" riep ik uit, hij keek nog een beetje ongelovig en viel toen weer achterover in slaap.
De laatste schoolbel van die dag ging, "Mizuki heb je zin om de onderbroeken dief te pakken?" vroeg Nakatsu hoopvol. De laatste tijd werd St. Blossom geterroriseerd door iemand die al het ondergoed stal.
"Nope, mijn broer komt vandaag."
Ik rende naar de stad om wat vrouwlijke kleding te kopen, broer wist immers niet dat ik naar een jongens school was.
Ik kocht de meest vrouwlijke rok, met blouse en een schattig setje onderbroeken.
Ik wachtte op het vliegveld, "Mizuki!" werd er uiteindelijk geroepen.
Achter mij stond mijn grote broer.
"Ben je niet blij mij te zien?" vroeg hij.
"Jawel, alleen het is zo kort dag." zei ik bedenkelijk.
"Toen ik hoorde van mam en pap dat je in Japan studeerde ben ik gelijk gekomen. Kom dan gaan we je favorite eten eten!"
"Hamburger! Burger!" riepen we samen en ik rende met broer aan mijn arm naar een snackbar.
"Heb je ook meisjes vrienden?" vroeg broer.
"Natuurlijk, wat denk je wel niet?"
"De manier waarop je praat is een beetje jongensachtig."
"Echt?" mijn gezicht vertrok. "Zo praten wij high school meisjes." verzon ik snel.
"Dat is genoeg." zei hij en hij stopte.
"Mizuki, ik weet dat je naar een jongenschool gaat en ik ben hier om je terug te halen."
"Heb je het mam en pap verteld?" vroeg ik angstig.
"Hoe kan ik hun dat ooit vertellen?"
"Alsjeblieft dan! Laat mij nog iets langer blijven."
"Dat is onverantwoordelijk. Ga van school en kom onmiddelijk met mij terug naar Amerika."
"Wat heb je gemaakt?" vroeg Nanba aan Sekime.
"Een leugendetector! We kunnen het gebruiken om de ondergoed dief te pakken!"
Nee, klonk er van uit de hele ruimte, dat werkt nooit.
"Ik, wil het wel proberen!" zei Nakatsu en hij ging op de stoel zitten.
"Ik vind dit best wel leuk!" zei Nakatsu toen hij een grote pan op zijn hoofd kreeg.
"Antwoord op alle antwoorden nee." zei Sekime.
"Ja! Ik bedoel Nee."
Een paneel begon heftig te bleepen.
"Oke dan. Ben jij de ongergoed dief?" vroeg Nanba.
"Nee." het bleef stil.
"Niet slecht laten we het omgekeerd doen en wat moeilijker maken!"
"Oke wat dacht je van deze" zei Taichi, "Hou je meer van mannen dan van vrouwen?"
Nakatsu dacht aan Ashiya, tijdens de tijd die zij samen hadden doorgebracht was hij verlieft geworden. Hij was gewoon geweldig, en zorgde voor iedereen. Net een meisje dus.
"Eh, nee?"
Het paneel protesteerde weer, "Ben je HOMO!?" riepen ze.
"Degene die jij leuk vind zit in deze Dorm" zei de sperituele Kayashima met zijn handen weer omhoog.
"Nee?" weer protesteerde het paneel.
Iedereen rende naar de andere kant van de kantine.
"Wacht even!" riep Nakatsu.
Buiten klonk geschreeuw, iedereen rende naar buiten, heel Dorm 1 lag boven op een persoon.
"Hij rende door alle kamers. Hij is de ondergoed dief!" riepen ze in koor.
"Ik zei al dat ik het niet was." kreunde hij.
"Laten we de leugendetector gebruiken!"
"JA!"
"Nii-chan?" zei Ashiya die kwam aangelopen.
"Mizuki, help me." riep mijn broer uit.
"Nii-chan!?" riepen Dorm 1 en 2 in koor.
"Ja, dat is mijn broer."
Ik sleepte hem mee naar mijn kamer.
"Je bent hier voor hem he?" zei een onbekende stem in Sano's kamer net voordat hij naar binnen wilde gaan.
Het bleef stil.
"Dus jou gevoelens zijn van aanbidding naar liefde veranderd?" zei hij weer.
"Huh?" zei Ashiya
"Je houd zo veel van hem dat je aan zijn zijde wilt staan, dus dat is waarom je naar deze school bent overgestapt."
"Dat is niet waar." weerde Ashiya tegen, "Dat ik van hem hou is niet de reden waarom ik hier kwam."
"Vertel mij dan waarom je hier heen kwam!" zei de onbekende, "Waarom zou een meisje als jij zich zelf verlagen tot een jongen om in deze school te komen?"
Meisje? Sano's wereld stond stil. Deelde hij een kamer met een... Meisje?
"Op deze foto," ging Ashiya verder, "Zie je die lach? Ik heb die afgepakt. Als ik er niet was geweest in de eerste plaats had hij nu nog gewoon gesprongen."
"He?"
"Hij werd aangevallen terwijl hij mijn leven aan het redden was. Als ik er niet was,"
"Het is niet jou probleem, het was zijn eigen verantwoordelijkheid!" riep de onbekende uit.
"Ik kan niet zo egoïstischs zijn! Alles is mijn fout."
Sano leunde met zijn rug tegen de muur, was het Ashiya?
De stilte werd verbroken door de jongen.
"Oke, ik begrijp het, maar vertel mij Mizuki, sinds jij op deze school bent gekomen heeft Sano al één keer gesprongen? Heeft hij zich al bedacht?"
"Ik weet dat ik onvoorzichtig ben, maar ik weet dat ik hem op de een of andere manier kan helpen! Ik wil hem weer laten hoogspringen, laten lachen!"
Sano draaide zich om en liep weg.
Ondertussen in de kantine was er door St. Blossom, een zoek actie gestart naar hun ondergoed, ze zouden door elke kamer spitten om te zoeken wat van hun was.
Ashiya zat nog steeds op haar kamer, haar broer was weggegaan en nu wachte ze op Sano.
Ze sprong op toen hij binnen kwam, "Welkom terug, waar was je?
Stilte
"Mijn broer uit Amerika kwam hier vandaag. Hij is al vervelend vanaf dat ik klein was. Maar toch kijk ik tegen hem op. Door hem, ben ik mijzelf geworden!" en ik maakte een klap met mijn handen."
"Hou op met praten." zei Sano "Ik wil niet horen over jou of over je broer. Jij bent echt vervelend." Hij trok zijn blouse uit, "De broer van wie je houd is gekomen om je weer mee naar huis te nemen, toch? Dus schiet op en ga weg naar Amerika."
Ik was even van mijn stuk gebracht, "Wat zei je?"
"Door met jou te zijn," begon Sano, "Werkt mij echt op mijn zenuwen. Het maakt echt niet uit hoe veel je mijn glorie hebt gevolgd. Ik. Wil. Niet. Meer. Springen.
Dus voor mij ben je onbelangrijk, een verveling. Je moet weg gaan."
Hij liep langs mij naar het keukentje, tranen welde op "Ik ga niet weg."
"Ik zei je weg te gaan!" zei Sano boos, "Waarom begrijp je dat niet? Misschien wens je dat ik weer ga hoogspringen, maar wat is wens is.. Dat jij uit mijn leven gaat." Ik keek om naar Sano die naast mij was gaan staan.
"Daarom. Alsjeblieft, Ga gewoon weg."
Terwijl ik de kamer uit rende liepen de tranen over mijn wangen. Zijn woorden deden mij zoveel pijn.
Sano liet zich op het bed vallen, en sloeg met zijn rechter hand naast hem.
Alles is mijn fout. Ik wil hem weer laten hoogspringen. Hem weer laten lachen! Ik kom niet eerder terug als dat hij gaat springen!
Alle woorden die Ashiya had gezegt sprongen terug in Sano's hoofd. Waarom was ze zo vastbesloten?
"Hier" ik keek op uit mijn dagdroom, Nakatsu hield een blikje soda voor mij vast.
"Dankje." zei ik, Nakatsu kwam naast mij zitten, "Heb je niet genoeg geslapen? Of is er iets gebeurd? Je kan tegen mij praten als je dat wilt."
"Bedankt, ik ben blij dat te horen van jou." zei ik tegen Nakatsu. "Ik ben een beetje moe."
"Kom op gooi het er uit! Ze zeggen: Voor de pijn die je hebt gedragen, komt een moment van geluk terug. Dat betekent..."
Nakatsu verstijfde, Ashiya legde zijn hoofd op zijn schouder, hij werd nerveus, "Hey... Denk je niet dat dit... een beetje onverstandig is?" zei hij.
Het blikje viel uit Ashiya's handen, "Eh?" Nakatsu draaide zijn hoofd. "What the... je bent in slaap gevallen?"
Hij keek even naar Ashiya en vanuit deze positie was ze prachtig, Nakatsu's hart begon te kloppen en een golf van verliefdheid vloeide door zijn lichaam.
Misschien dacht hij kan ik hem snel een vluchtige kus geven. Hij kwam dichter bij Ashiya maar hij schrok wakker.
"Nakatsu? Wat doe je?" zei ik zacht.
"Eeh, een beestje." hij raakte Ashiya's gezicht aan en veegde wat weg.
"Oh, bedankt!" ik stond op en liep weg.
Nakatsu rende weg, toen hij in de gang met slaapkamers kwam zag hij op de grond liggen. Hij liep er naar toe en zag dat het een BH en een onderbroek was.
"Waarom ben ik zo opgewonden?" dacht hij. Hij liep er heen en pakte het op er kwam een grote glimlach op zijn gezicht.
"IK BEN GEEN HOMO!" schreeuwde hij uit.
Samen met Nanba liep ik naar de kantine, St. Blossom zou zo komen met de uitslagen van de kamers.
Nakatsu stond te dansen op de tafel hij had over zijn hoofd een meisjesonderbroek getrokken een een BH half aan. De heletijd zong hij;
Homo ja nai - ik ben geen homo -
We keken hem aan en eindelijk merkte hij ons op
"Ik ben heen homo."
"Nakatsu, dat weten we viezerik!" Snel kwam hij van de tafel en St. Blossom kwam binnen.
"In één van de kamers hebben wij vrouwen lingerie gevonden." zei Hibari, de woordvoerster van St. Blossom.
"Willen Sano Izumi en Ashiya Mizuki naar voren stappen?"
Oja! Dacht ik bij mijzelf, ik had die voor mijn ontmoeting met broer gekocht!
Sano was er niet dus ik stond daar alleen en ze pakte de BH, "We vonden deze aan jou kant Ashiya." zei ze. Ik greep het uit haar handen. "Dus ze komen je bekend voor." zei ze met een glimlach.
Sano liep binnen "Komen deze je ook bekend voor?" zei hij en hield een onderbroek vast.
Ik schudde mijn hoofd, "Sano-sama," zei Hibari "Waar heb je die vandaan?"
Hij wees naar het hondenhok, Hibari keek er in en alle gestolen dingen lagen er in.
"Dus Yuujiro is de dief?" zei Hibari.
"Je kan honden gewoon niet vertrouwen." zei Nakatsu.
Sano en Ashiya waren over gevbleven in de kantine, hij gaf mij een schouderklopje en legde de onderbroek op mijn hoofd. Dit was geen boos gebaar, en ik moest lachen.
Snel haastte ik mij achter Sano aan naar onze kamer, Sano ging douchen en ik spijkerde de deur dicht.
"Waarom doe je dat?" vroeg Sano
"Als mijn broer weer komt kan hij de kamer niet in."
"Je hebt mail." zei Sano
Ik opende de mail:
Mizuki
Kom terug met Kerst en Oud en Nieuw.
Ps Sano, zorg een beetje voor mijn kleine broertje.
Hij dacht aan het lange gesprek dat hij met hem had gevoerd over Mizuki. Hij bleef stil.
"Zou het misschien kunnen, dat vanwege jou.." begon ik
"Wat denk je?" zei Sano "There's no way."
Ik begon te lachen, "Je bent weer jezelf." Hij keek om "Wat een rare jongen."
"Wat is dit?" hij opende de deur. Ik was even vergeten dat de deur naar buiten open ging dus mijn balken hadden helemaal geen zin.
Ik liep de kamer uit en twee jongens stonden mij op te wachten.
"Goedemorgen Ashiya!" zeiden ze en tilde mij op. Ze rende naar de kantine, waar de leugendetector stond. Ik werd in de stoel gezet en kreeg een pan op mijn hoofd.
Nanba kwam voor mij zitten met mijn BH "Deze was niet van St. Blossom, en hij was in jou kamer gevonden. Antwoord op elke vraag nee."
"Eh?"
"Deze is van mij." zei Kayashima
"Nee." Het paneel begoon weer heftig te protesteren.
"Oh!" schreeuwde iedereen "Dus hij is wel van jou!"
"Nee, het is niet van mij!" Daar was het paneel niet mee eens.
Zo vroegen ze allemaal dingen die wel waar waren maar waarop ik moest liggen, iedereen lag in een deuk maar ik vond het maar niks.
Sano liep over het gras en ging liggen zou hij ooit zijn glorie weer terug kunnen winnen?
Reacties:
Ik vind het echt mooi!!
Je moet snel verder haan
Laat je met weten als je verder bent??
Had ik ook maar zo'n paneel