Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Fallen myself » 31. opnames
Fallen myself
31. opnames
Georg pov: Vandaag is de eerste dag van de opnames. We zouden het deel van Rebecca filmen. Ik krijg het voor mekaar om toch nog op te staan. Rebecca en Tom hebben we niet meer gezien nadat ze hun kamer gisteren ingegaan zijn. Ik weet niet eens of ze wel hebben gegeten. Ik loop naar het restaurant en zie Gustav al zitten. Snel pak ik een bord en ga naast hem zitten. Weet jij hoe het nu met Rebecca is? vraagt deze meteen. Ik schud mijn hoofd. Wat ze ons gisteren heeft vertelt is ook niet niks. En heeft ze die 2 jaar in nog geen 20 zinnen samen gevat. Hoe zou het dan niet zijn geweest voor die ouders. Tom wist het wel al, hoe heeft hij het voor ons achter weten te houden. Zelfs voor Bill. Dan moet hij echt veel voor haar over hebben. Dat is nou juist het mooie. Vooral voor de mensen die dachten dat hij nooit zijn wilde haren ging verliezen. Bill komt ondertussen ook al naast ons zitten. Het duurt maar een paar minuten en Tom en Rebecca komen het restaurant binnen. Ze heeft zoals altijd weer een prachtige jurk aan. Ik weet dat ik Daphne heb, maar toch Tom heeft meer geluk. Rebecca komt iedere keer weer bij ons terug. Daphne en Phoebe hebben daar bijna nooit tijd voor. Straks ga ik haar weer bellen. Rebecca kijkt ons expres niet aan, maar iedereen kan de tranen in haar ogen zien. Tom zit er hulpeloos bij. Het ziet er naar uit dat die twee nog heel wat hebben gedaan vannacht. Ik moet mijn ogen snel van hun afhalen. Staren blijkt namelijk ook onbeleefd te zijn. David wenkt ons al vanaf de deur. Tom pakt nog snel wat toast van zijn bord en loopt achter ons aan. Hij kijkt smekend naar Rebecca alsof hij haar wil dwingen te eten. Met tegenzin geeft ze toe.
Op de set kijkt ze rond in de kamer waarin opgenomen zou moeten worden. Onze instrumenten staan er ook in. Eerst wordt er een aantal keer gefilmd met ons erbij. Dan worden onze instrumenten weggehaald en wordt er een aantal keer van haar alleen gefilmd. Ze krijgt nog wat instructies over waar ze moet kijken en hoe ze moet bewegen. Het lijkt of ze zich nu beter voelt dan met het interview gister. Toch moet ik eens dringend ophouden met haar aan te staren. Dadelijk denken andere mensen er nog iets van. Ik pak mijn bas en stem hem.
Gustav pov: Take one wordt er geroepen. Ik tel af en begin te spelen. Dit is gaat er toch wel mooi uitzien. Iedereen doet zijn best met het spelen. Allemaal faken we een lach. Ik denk aan Phoebe en er komt ook om mijn mond een lach. De rest van de nummers blijf ik met lach spelen. Dan hebben we een korte pauze en worden onze instrumenten opgeruimd. Ik drink het flesje water bijna in een keer helemaal leeg. Er wordt weer geroepen dat Rebecca moet komen. Ze gaat er weer zitten en lacht vriendelijk. Haar ogen gaan precies zo staan dat ze bij het nummer passen. Na een aantal keer is het gedaan en mogen wij naar huis. Het gezicht van Rebecca staat al weer blijer. Toch merk je aan kleine dingen dat ze zichzelf niet is. Ze is niet meer zo los als eerder. Alleen morgen hoeft ze nog maar te filmen en daarna is Bill nog een hele dag. Als dat maar goed gaat.
Bill pov: Vandaag begint de tweede dag van de opnames. Rebecca heeft flinke wallen onder haar ogen. De make-up haalt het meeste er wel uit, maar ik zie ze nog steeds. Ze kan deze hele clip maken helemaal niet aan. We hadden haar hier nooit bij moeten betrekken meer. Het is al genoeg geweest wat ze heeft doorgemaakt. We hadden het gewoon moeten uitstellen. Mijn ideeën met de ruimtes zijn goed uitgekomen. Nu staan we in een lege kamer. Achter ons zijn alleen maar felle lampen. Zo lijkt het dadelijk of we op de film in wit licht baden. Dat zie je wel eens in spirituele films. Take 10 wordt er geroepen. Opnieuw voeren we het hele toneelstukje uit. Ze zingt de tekst zo overtuigend dat ik er kippenvel van krijg. Dan zit ook dit stuk er weer op. Morgen moet ik nog een dag. Gisteren heb ik de hele tijd staan kijken naar alles wat de rest heeft gedaan. Het zag er echt goed uit. Nu krijgen we ook weer een stukje te zien van wat er is opgenomen. Het is precies zoals ik het me voorstelde met dat licht. Aan de lach op Rebeccas gezicht zie ik dat zij het ook mooi vind. Dan is het tijd om naar huis te gaan.
Tom pov: Als ik terugkom van onze derde dag filmen, ga ik meteen naar boven. Rebecca heb ik vanmorgen maar laten slapen. Als ik de deur opendoe zie ik Rebecca nergens. Ze is ook niet in de badkamer. Ik loop direct terug naar het restaurant, maar daar vind ik haar ook niet. Bij de andere op de kamer is ze ook niet. Dan valt mijn oog op een brief op het nachtkastje. Zogauw ik hem heb gelezen val ik op mijn knieën. Dit kan niet waar zijn, is het enige wat ik nog kan denken.
Reacties:
Nee he...
En dan stop je nu? O_O
Ik wil echt heel graag meer weet je dat O_O
Wat kan er niet waar zijn? *puppyeyes*
Het is echt goed^^
<3
Neeee,
verdererr,
én snel ook!