FanFic.nl

Voor eeuwig . [Twilight] [done]

Changed

''Volgens mij wordt ze wakker'' hoorde ik een melodieuze stem zeggen. Ik probeerde mijn ogen te openen. Vage schimmen werden helderder en ik kon mensen onderscheiden. Mensen met een bleke huid. Allemaal zo enorm mooi, elegant en sierlijk. ''Hallo'' hoorde ik de man zeggen. ''Ik ben Carlisle en zijn Edward en Alice.'' Hij knikte naar de jongen en het meisje die achter hem stonden. Ik probeerde rechtop te gaan zitten. ''Hoe voel je je?'' vroeg Carlisle aan me. ''Het gaat wel'' probeerde ik te zeggen. Wow, was dit mijn stem?! Ik keek verbaasd. ''Je bent veranderd'' hoorde ik Edward zeggen. ''Je bent niet meer zoals je vroeger was'' zei hij weer. Huh, hoe wist hij ... ''Ik kan gedachten lezen'' antwoordde Edward. ''Daarom weet ik wat je denkt'' zei hij weer. ''Wat is je naam?'' vroeg Alice aan me. ''Haiden, Haiden Someren'' zei ik zacht. ''Luister Haiden. Wat ik je nu ga vertellen is belangrijk. Je bent geen gewoon mens meer, wij ook niet. Al lang niet meer. En, het spijt me om dit te zeggen, maar, normaal wordt je ook niet meer. Je zult je vanaf nu moeten aanpassen aan alles, je moeten verbergen voor alles, geheimen bewaren. Vanaf nu ben je een vampier.'' Carlisles woorden drongen niet tot me door. ''Ik ben een .. Vampier ... '' zei ik zacht. ''Ja, en wij ook'' hoorde ik nog een stem. Ik keek op en zag een blond meisje staan, naast haar stond een brede jongen en daarachter een jongen met goudblond haar. Achter hen kwam een vrouw tevoorschijn die naar Carlisle toeliep. Zij allen waren erg mooi. Ze waren gewoonweg prachtig. ''Ik wil je graag welkom heten in onze familie Haiden'' zei de vrouw achter Carlisle. ''Ik ben Esme. Dit is Emmet.'' Ze wees naar de brede jongen. ''Rosalie.'' Ze weest naar het blonde meisje. ''En Jasper'' zei Esme en ze wees de jongen aan met de honingblonde haren. ''Heb je geen dorst?'' vroeg Rosalie verbaasd. ''Voel je het niet branden in je keel?'' Nu pas viel me het op. Het was een raar gevoel, maar ik smachtte ergens naar. ''Edward en Emmet gaan je leren jagen. Alice heeft nog wel wat kleren voor je'' zei Carisle en hij stond op en liep samen met Esme weg. ''Nou zusje. Schiet op, ik heb dorst'' zei Emmet lachend en hij liep ook weg. Rosalie volgde hem op zijn hielen. ''Nou, Haiden kom maar mee. Ik geef je wel wat kleren'' zei Alice en ze trok me mee. ''Jas? Zou jij even die tassen beneden willen pakken?'' vroeg ze aan Jasper. Hij knikte en verdween. ''Zo, nu hier wachten, dan pak ik wat voor je.'' Ik ging op de bank zitten die er stond en een paar tellen later was Alice al terug met een stapel kleren. ''Hier, aandoen'' zei ze lachend. Ik verdween in de kast waarna ik me omkleedde en er weer uitliep. ''Je ziet er leuk uit'' zei Jasper met een glimlach. Ik keek in de spiegel. ''Ben ik dit echt?'' vroeg ik verbaasd aan Alice. Ze knikte. ''En zo blijf je, nog heel lang. Dus ik hoop dat je er gelukkig mee bent'' zei ze lachend. ''Ja best wel. Ik zie er beter uit als toen ik nog ... mens was'' zei ik aarzelend. Ze glimlachte. Mijn ogen waren rood doorlopen. ''Alleen was ik toen minder gelukkig'' zei ik zacht.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.