FanFic.nl

GTST: Wat een Feest! (Lucas/Noud)

Wat een Feest!

Titel: Wat een feest.
Schrijver: Ik. (Veanar = Schuilnaam!)
Categorie: Goede Tijden, Slechte Tijden.
Samenvatting: (Na aflevering 3655; ) Lucas en Noud zijn in elkaar geslagen door gay-bashers op Oud en Nieuw, Lucas wordt op 1 januari wakker en herdenkt de situatie.
Koppel: Lucas/Noud (niet wederzijds..)
Waarschuwing: MxM Slash; Menige Spoilers voor aflevering 3655 en 3654; OOC-heid.*
Afwijzing: Dit is een fanfictie: Ik ben niet de eigenaar van GTST en verdien hier geen geld mee. Voor meer informatie over fanfictie:
Fanfictie (in het Engels fanfiction of fanfic) is een fictie-genre geschreven door fans van een film, boek, televisieserie of een ander type media. De schrijvers ‘lenen’ de karakters om hun eigen verhalen mee te maken zonder winstoogmerk. De verhalen worden niet officieel gepubliceerd, maar informeel (meestal op het Internet) beschikbaar gemaakt voor geïnteresseerden. http://nl.wikipedia.org/wiki/Fanfictie
Woorden aantal: 674.
Schrijvers Notities:
- Dit is mijn eerste fanfictie, en ook de eerste die ik voor GTST schrijf. Ik ben geen goede schrijver, maar dit moest geschreven worden omdat er GEEN GTST fanficties bestaan en ik dit belachelijk vond. Hopelijk volgen mensen met meer schrijftalent mijn voorbeeld zodat ik die dan kan lezen en ik mensen niet hun tijd hoef te laten verspillen door dit te lezen!
- Ik kijk nog niet zo lang GTST, Lucas kan wat van zijn karakteristieken missen en Uit-karakter zijn (* Ook wel bekent als OOC: Out Of Character.)
- En ik moet toegeven dat dit ook mijn eerste Nederlandse fanfictie is: Ik heb in de jaren hiervoor alleen maar Engelse fanficties gelezen en mijn Nederlands kan hier door soms belabberd overkomen, ik doe mijn best om mijn spelling en grammatica simpel te houden, oké?

----------------------------------------------------------------------------------------
Wat een feest!

Lucas’ oogleden voelden zwaar aan: slaap was iets waar hij niet van had kunnen genieten; door zijn hersenschudding moest hij ieder uur wakker worden gemaakt.
Vertikken zou hij het om nu zijn ogen open te doen of zich te bewegen. De schrammen op zijn gezicht brandden en zijn hoofd bonsde tegelijkertijd met het ritme van zijn hart: Hij was net wakker en had nu al hoofdpijn.

Lucas had al verwacht dat hij niet veel zou slapen, bij Oud en Nieuw werd er tenslotte feest gevierd: of dat nou was bij zijn cocktailparty of bij dat feest van Noud. Of, zoals later besloten, toch met zijn tweeën, “gezellig”� samen in het ziekenhuis.

Maar slaap was iets dat hij vannacht nodig had gehad. Zijn wenkbrauwen fronsten zich terwijl hij terug het matras in probeerde te deinzen, onder de dekens sloeg zijn hart weer sneller. Uiteindelijk zuchtte hij terwijl koude rillingen over zijn rug gleden, rillingen die leken op handen. Handen die in hem insloegen. Zoals gister.

Maar, hij moest niet meer bang zijn; Noud en hij waren nu veilig. Nu wel.

Die klote jongens ook!

Hij knipperde met zijn ogen, waardoor de huid onder de pleister op zijn voorhoofd begon te tintelen. Hij bleef knipperen, alles om er maar niet meer aan te hoeven denken.

Hij draaide zijn hoofd om en zette zijn tanden in zijn gebarsten lippen; zijn schrammen schuurden onplezierig tegen het matras.
Met zijn ogen nu wijder open was die pijn al snel verplaatst met een warm gevoel in zijn buik: Nouds hand was losjes naast de zijne in de wittige dekens gekruld.

Noud lag voorovergebogen op zijn stoel met zijn hoofd in de dekens gedrukt. Zijn springerig bruine haar lag in zijn gezicht en fladderde zachtjes mee met zijn adem.

Als Lucas zich concentreerde, zou hij Nouds adem kunnen voelen. In plaats daarvan spande hij de verzwakte spieren in zijn linkerhand, die samen trok en een zenuwtrekking gaf.
Zijn hart bonkte tegen zijn ribbenkast en hij deed zijn ogen maar dicht om zo de verleiding te weerstaan.

Lucas keek naar het plafond. Het was saai en grijs. Maar naar Noud kijken bracht verwarring en zweethanden en dat grote verlangen dat zijn borst deed opzwellen..
Dus, hij keek maar naar het plafond.

Maar Noud zat vast in zijn hoofd. En Noud zat naast hem. Godzijdank dat Noud naast hem zat.
Nu Noud sliep, liet hij de opluchting uit zijn ogen schijnen.

Voor een paar seconden liet hij het zich toe om alles te herdenken, hij wenste dat het anders was geweest, wenste dat hij en Noud samen naar één feest hadden gegaan. Met hun armen over elkaar’s nek geslagen en Nouds gelach in zijn oor, en hijzelf met natuurlijk zo’n stom vrolijk gevoel dat hij de laatste tijd kreeg als hij Noud maar zag in zijn maag, zodat ze voldaan en gelukkig het jaar samen zouden afsluiten..

In die paar seconden liet hij alle herinneringen over hem heen spoelen.
En een brede grijns dat zijn wangen liet uitschuren toverde zich tevoorschijn op zijn gezicht.

Hij staarde naar de luxaflex tegenover het ziekenhuisbed, niemand kon hem zien. En Noud sliep..
Zou hij..? Nee. Hij moest het maar accepteren dat het niets zou worden tussen hen.
Er zat geen brok in zijn keel; en dat was geen ontkenning!

Noud maakte opeens een geluid en zijn wenkbrauwen met de pleisters fronsten. Lucas kon zich niet langer beheersen: zijn rechterhand schoot naar die van Noud, lekker belangrijk dat er een infuus aan zijn arm hing.
Lucas liet met ingehouden adem zijn vingers voorzichtig over Nouds hand glijden, Nouds grip op de dekens werd losser en zijn gelaatsuitdrukking relaxte weer.

Lucas’ vingers werden stil, maar wegtrekken deed hij ze niet. Nouds hand was warm.

Dit moment zou hij bewaren, dacht hij met gesloten ogen.
Voor één kort moment hou ik dan toch eindelijk zijn hand vast; Voordat Noud wakker word en ik moet accepteren dat hij me nooit ander gaat zien dan als een vriend..

Met Nouds sterke hand in de zijne vielen zijn ogen weer langzaam dicht.
-------------------------------------------------------------------------------------

EIND.

Reacties: