FanFic.nl

21st Century Breakdown

East Jesus Nowhere

De volgende ochtend word ik wakker van de radio.
Als ik mijn ogen open zie ik dat Gloria ermee bezig is.
‘And we will see how Godless a nation we have become’ Zegt een stem op de radio.
‘Wat doe je?’ Vraag ik.
‘Zoeken naar iets boeiends.’ Zegt ze.
‘Waarom stond hij dan op deze zender?’ Vraag ik, en ga rechtop zitten.
‘Er is een relletje uitgebroken. Hier in de buurt. Euhm…’ Ze loopt naar het raam (waar trouwens alleen gebroken glas in zit) en kijkt naar buiten. ‘Bij die kerk.’ Zegt ze en wijst naar buiten.
Ik ga achter haar staan. ‘Oh, daar. Waarom dat dan?’ Vraag ik.
‘Precies wat je net hoorde op de radio. Steeds minder mensen die erheen gaan. En er zijn ook mensen die echt heel erg extreem zijn met hun geloof. En nu hebben die twee partijen ruzie.’ Zegt ze.
‘Zijn ze nog steeds bezig?’ Vraag ik.
‘Ja.’ Een kort antwoord, maar het zegt genoeg.
‘Kom, we gaan kijken.’ Zeg ik en pak haar hand.
Lachend rennen we naar de kerk.

‘Wordt allen lid van de kerk. God zal goed voor u zijn.’ Roept iemand, duidelijk ook lid van die kerk.
Iemand anders roept er wat doorheen, maar het is niet verstaanbaar vanaf hier.
‘Kom, we gaan nog wat meer naar voren.’ Zeg ik tegen Gloria. Ze knikt.

Niet veel later hebben we ons een aardig stukje naar voren gewurmd.
‘Braaf zijn, of lastig vallen?’ Fluister ik haar toe. ‘Doe maar de laatste.’ Zegt ze zacht, maar met een grijns die veel meer zegt.
‘Bid voor uw familie en vrienden. U zult er beter van worden door te geloven.’ Weer een van de aanhangers.
‘Ook uw kinderen mogen mee. Zij kunnen ons prachtige koor vergezellen. En mooie verhalen aanhoren.’ Weer zo’n hoge pief.

‘Oh bless me Lord for I have sinned
It's been a lifetime since I last confessed
I threw my crutches in the river
Of a shadow of doubt
And I'll be dressed in my Sunday best

Say a prayer for the family
Drop a coin for humanity
Ain't this uniform so flattering?
I never asked you a god damn thing’

Gloria en ik schreeuwen het laatste. Het kan ons echt niets schelen wat al die mensen denken. Er zijn mensen die erom kunnen lachen.
Maar een meerderheid, althans, bij ons in de buurt, die ons woedend aankijken.
We genieten ervan. Vooral van de mensen die het absoluut niet kunnen hebben.
Dreigend komt er iemand op ons af, diegene die daarnet meer mensen naar de kerk probeerde te krijgen. ‘Don't test me.’ Fluistert hij.
‘Protest me.’ Daag ik uit.
‘You will disappear.’ Hij spreekt de woorden allemaal apart uit, maar de boodschap is duidelijk.
‘I don’t fucking care.’ Zeg ik met een grijns.
Hij kan het niet hebben en keert zijn rug naar me toe. Dat beschouw ik als een teken van zwakte.
Gloria en ik geven elkaar een high five. Wij hebben gewonnen.

Reacties: