FanFic.nl

Start all over

I think that I like him more then I tought

Als ik mijn oogjes open kijk ik verschrikt waar ik ligt en ga snel van Kiro af. ‘’Sorry..’’ Stamelt ik. ‘’Haha geeft niet! Je lach daar wel best hoor.’’ Bloost Kiro. Mijn hoofd wordt volgens mij knal rood. Wat is het toch een poepie! Denk ik. Ik kruip tegen Kiro aan. Hij drukt een kusje op mijn neus. Ik geef hem er giechelend eentje terug. Waarna we allebei in lachen uitbarsten. Kiro wil opstaan, maar ik houd hem tegen en ga op zijn schoot zitten. ‘’Nouwja, mag ik niet weg?’’ Vraagt hij plagend. ‘’Neeh dat vind ik niet goed.’’ Antwoord ik. En voor dat hij kan tegenstribbelen druk ik een kus op zijn lippen en laat mijn tong naar binnen glijden. Dit keer gaat het er al wat minder voorzichtig aan toe. Als Kiro de kus beëindigt, leg ik mijn hoofd tegen zijn warme borst aan. ‘’Weetje dat ik jouw stiekem een beetje leuk vind?’’ Giechelt Kiro. ‘’Misschien wel meer dan een beetje?’’ En hij kijkt me aan. ‘’Owjha?’’ Vraag ik verbaast. ‘’Dat wistik niet.’’ Antwoord ik plagend. Kiro drukt een kus op mij lippen. ‘’En nu dan?’’ Ik geef hem een kusje terug. ‘’Ja nu wel’’ Antwoord ik blij. Kiro is al zijn verlegenheid kwijt en pakt mij bij de hand en zo lopen we samen naar beneden. ‘’Zozo, die zien er vrolijk uit vandaag!’’ Zegt Kiro’s moeder. Kiro gaat op zijn knieën zitten en kust mijn hand. Ik giechel. ‘’Mag ik u voorstellen aan mijn vriendin Anne?’’ Ik moet moeite doen om het niet uit te proesten. ‘’Vriendin?’’ Vraag ik verbaast. Kiro drukt een kus op mijn voorhoofd. ‘’Ja toch?’’ En hij kijkt me met puppyoogjes aan. ‘’Blijkbaar wel.’’ Antwoord ik. Kiro begint te juichen en danst een vreugdedansje om me heen. Ik kan mijn lachen niet meer inhouden en proest het uit. Kiro’s moeder slaat het tafereel grinnikend gade. Als Kiro is uitgehuppeld gaan we aan tafel zitten. Die zijn moeder mooi gedekt heeft en croissantjes heeft klaarstaan. Als ik even niet oplet wordt er een vork in mijn mond gepropt. Ik moet moeite doen om niet in lachen uit te barsten ander zit alles onder de stukjes croissant. ‘’Halve zool!’’ Zeg ik lachend. ‘’Ik ben geen halve zool ik ben lief!’’ Zegt Kiro terwijl hij me zielig aankijkt. ‘’Niet zo kijken! Daar kan ik niet tegen hoor.’’ Lach ik. Waarna hij me snel een kus geeft. Daarna eten we zwijgend onze croissantjes op. ‘’Jullie gaan nog wel even douchen hea? Jullie beginnen te stinken.’’ Zegt Kiro’s moeder. ‘’Nou mam dat zeg je niet van mijn vriendin he!’’ En hij trekt me mee naar boven. ‘’ Ga jij maar eerst okeh?’’ Zegt hij beleeft. Ik pluk een handoek en schone kleren uit mijn koffer en verdwijn in de badkamer. Ik kleed me uit en stap onder de douche. Ik voel het heerlijke warme water over me heen spoelen. Mijn gedachten zijn totaal afgedwaald naar Kiro. Ineens hoor ik de deur open gaan en ik slaak een gilletje. ‘’Ik ben het maar hoor.’’ Hoor ik Kiro zeggen. ‘’Wat isser?’’ vraag ik bezorgt. ‘’Niks..Maar uuwwh..’’ Ow wat houd ik van die verlegenheid van dat kind. Het blijft stil aan de andere kant. ‘’Ben je er nog?’’ Vraag ik. Ik kan het namelijk niet zo goed zien door het speciale glas van de douche. ‘’Jha.. ik ben er nog.’’ Klinkt er aan de andere kant. ‘’Mag ik er bij komen?’’ Vraagt hij met een klein stemmetje. Ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet. Maar ach.. Waarom niet? ‘’Kom maar.’’ Antwoord ik een beetje verlegen en onzeker. Niet veel later gaat achter me de douchedeur open. We zeggen beide niets. Niet goed wetend wat we zouden moeten zeggen. Verlegen sla ik mijn ogen neer. Voorzichtig komt Kiro naar me toe en drukt een kusje in mijn nek. Het water van de douche klettert op ons neer. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst en hij slaat zijn armen om me heen. Ik voel me gelukkig. Ik kan zo wel eeuwen blijven staan. Zijn warmen handen strelen mijn buik. Ik sta met mijn rug naar hem toen. Gelukkig maar, dan ziet hij niet wat rode kop ik heb gekregen. Opeens voel ik iets tegen mijn billen aan. Waar ik wel een beetje van schrik. Kiro even eens. ‘’euuh.. sorry..’’ stamelt hij. Waarna hij probeert zijn aandacht op iets anders te richten, wat niet echt lukt. Ik draai me om en kijk in zijn ogen. Die mooie grijs groene oogjes van hem. Kiro kan zijn concentratie niet meer vast houden en laat het maar zo. Hij kan hier tenslotte ook niks aan doen. Hij pakt een flesje shampoo en begint mijn haren in te zepen. Zijn zachte vingers masseren mijn hoofdhuid. En ik neem de fles van hem over en zeep ook zijn haartjes in. Daarna besluit ik dat ik maar het initiatief neem en ik pak de douchegel en begin zijn rug en schouders in te zepen. Meer durf ik niet dus doe ik ook maar niet. Als Kiro mij onder handen neemt geniet ik er intens van. Hij heeft zulke lekkere zachte handjes. De rest doen we beiden maar zelf. Als we klaar zijn draait Kiro de kraan dicht. Hij pakt een handdoek en hangt die over mijn schouders. Ik kijk hem dankbaar aan. We drogen ons zwijgend af. We stappen de douche uit en kleden ons aan. Ik heb eigenlijk geen zin om nog wat anders te gaan doen dus ik loop naar Kiro’s kamer en kruip op zijn bed. Kiro komt naast me zitten. ‘’Ik hou van je.’’ Fluistert hij in mijn oor terwijl hij mij in zijn armen neemt.
Nadat we nog een poosje hebben zitten kroelen gaan we toch maar tandenpoetsen en onszelf opmaken. Want we waren nog van plan om vandaag ons haar te verven. Ik had zelf nog een pak blond en een zwart staan van Nederland. Want ik wil al heel lang mijn haar verven maar dan wem met iemand en dat was er dus niet van gekomen. Ook had ik nog een potje roze en blauw voor coontailes. Kiro is ook zijn zwarte haar zat dus die besloot om ook maar voor blond/zwart te gaan. Aangezien ik het nog nooit gedaan had begon Kiro maar met mij. Hij begon met de zwarte onderlaag en onder het wachten speelde we een potje scrabble. Als 2e verft hij mijn bovenste laag blond. En ik had ondertussen door hoe het werkt dus terwijl mijn haar extra blond aan het worden was ging ik met Kiro’s haar aan de slag. Wat wel aardig lukt voor mijn eerste keer. Ik had mijn haar nog steeds niet in de spiegel gezien toen Kiro aan mijn coontails begon. Hij was wel heel trots op wat ik er bij hem van gebakken had. Toen de gekleurde verf goed was ingetrokken, spoelde ik het snel uit. Zodat Kiro het in model kan gaan brengen. Want van hem mag ik het dan pas zien. Kiro gaat op een gegeven moment extra langzaam doen en giechelen. En ik houd het niet meer uit omdat ik het wil zien dus ik wil opstaan. Maar Kiro is mij te slim af en gaat bovenop me zitten en geeft me een kusje. ‘’Nog even wachten mooie meid.’’ Grinnikt hij. ‘’Nou schiet dan op!’’ Giechel ik ongeduldig. Als hij eindelijk de bus haarlak neerzet ren ik naar de spiegel. Ik krijs Kiro meteen doof. ‘’aaaaa wat koel! Dankje, dankje, dankje!’’ En ik vlieg hem om zijn nek. ‘’Graag gedaan lieverd.’’ Antwoord hij tevreden.
De dag vliegt voorbij. En helaas komt er een moment aan waarop ik weer naar huis moet. Met tegenzin prop ik al mijn spulletjes weer in mijn tas. Kiro komt uit de badkamer met een BH in zijn handen. ‘’Deze ook nog van jouw?’’ Grinnikt hij. Ik gris blozend het ding uit zijn handen en prop het in mijn tas. ‘’O, Annee? Misschien vind je het wel leuk om deze te hebben?’’ Kiro komt aangelopen met een foto van mij en hem tijdens het haar verven. Die had zijn moeder voor ons gemaakt. ‘’O ja leuk! Dankje! Die zet ik op mijn nachtkastje.’’ Grinnikend geeft Kiro de foto aan mij. Als ik eindelijk mijn tas dicht heb gekregen sjouwt Kiro hem mee naar beneden en maakt hem vast op mijn fiets. Ik bedank snel zijn moeder nog waarna ik naar buiten loop. Kiro slaat zijn armen om mijn nek. ‘’Ik vond het echt zuper met je.’’ Zegt hij. En drukt een kus op mijn lippen. ‘’Ik ook met jouw Kir.’’ Ik geef hem nog een dikke knuffel voordat ik op de fiets stap. ‘’Tot morgen!’’ Roept Kiro me nog na.
Als ik de volgende morgen het schoolplein om kom is iedereen er al. Kiro kijkt met een grote grijns naar me. Ik hobbel naar hem toe en kruipt tegen hem aan. Hij slaat een arm om mij heen. ‘’wtf is hier aan de hand?’’ Vraagt Strify. Kiro drukt een kus op mijn mond. ‘’Daarom was je dus zo vrolijk.’’ Lacht Shin. ‘’Klopt.’’ Zegt Kiro zo blij als een klein kind. Strify’s houding is verandert een beetje. Hij kijkt me aan. Ik zie een flits van jaloezie in zijn ogen. Maar ik wordt al weer snel afgeleid door Kiro die een kus in mijn nek drukt. ‘’We hoeven toch niet de hele dag naar jullie geklef te kijken he?’’ Moppert Strify. ‘’Haha neeh hoor Strif. Van mij hoeft dat niet maar ik geloof dat je dat aan Kir moet uitleggen.’’ Zeg ik. Kiro kan namelijk niet echt van me afblijven. Niet dat ik dat erg vind ofzo. Ik ben juist blij dat ik het hier zo goed kan vinden. Als de bel gaat lopen Kiro en ik hand in hand naar binnen. Ik hoor mensen achter ons fluiten. Maar ik trek me er niks van aan. Ik blijf braaf afwisselend naast allemaal zitten. Anders is het een beetje lullig voor de rest.

Reacties: