FanFic.nl

GTST: Een Beetje (Lucas/Noud)

Een Beetje.

Titel: Een Beetje.
Schrijver: Ik. (Veanar = Schuilnaam!)
Categorie: Goede Tijden, Slechte Tijden.
Samenvatting: (Na aflevering 3656; ) Noud en Lucas hebben last van nare gevolgen door het gebeuren op Oud en Nieuw. Noud begint dingen te voelen die hij niet begrijpt.
Koppel: Lucas/Noud… en hints van Lucas/Marco
Waarschuwing: MxM Slash; Menige Spoilers voor aflevering 3655, 3656 en 3657; OOC-heid.
Afwijzing: Dit is een fanfictie: Ik ben niet de eigenaar van GTST en verdien hier geen geld mee. Voor meer informatie over fanfictie:
Fanfictie (in het Engels fanfiction of fanfic) is een fictie-genre geschreven door fans van een film, boek, televisieserie of een ander type media. De schrijvers ‘lenen’ de karakters om hun eigen verhalen mee te maken zonder winstoogmerk. De verhalen worden niet officieel gepubliceerd, maar informeel (meestal op het Internet) beschikbaar gemaakt voor geïnteresseerden. http://nl.wikipedia.org/wiki/Fanfictie
Woorden aantal: 1.016
Schrijvers Notities:
- De drang om dit te schrijven was zo groot!
-Het perspectief gaat deze keer meer uit van Noud, het spijt me als hij anders over komt dan in de serie: ik heb wat problemen met het in-karakter houden van Noud en Lucas..
-En ik ben er niet zo blij mee als de andere, maar wat moet dat moet; en er zijn toch amper andere Lucas/Noud fanficties.. ):
- Oh, Er zitten ook andere karakters in deze kleine scène, maar alles gaat uit via Noud.
Goed, dat was alles wat ik erover te zeggen heb!
---------------------------------------------------------------------------------------------

Want hij miste hem;
Een Beetje.

Noud wist dat Lucas bang was.

Met de ouderwetse en vertrouwde inrichting van de Koning om hen heen, zaten ze tegenover elkaar, met die luide muziek op de achtergrond konden ze bijna vergeten dat geen van hen er over praatte.
Als er achter Noud gerommel klonk, zouden Lucas’ ogen paniekerig heen en weer flitsen; als Noud dan achterom keek, zouden ze alleen maar een ongevaarlijk meisje door de deur zien komen.
Lucas knipperde dan. En nog eens.
En zijn schouders zakten dan uiteindelijk, terwijl opluchting uit zijn ogen scheen.

Maar elke keer als er iemand door de deuren liep, zou Lucas bijna onopgemerkt achteruit deinzen.

Noud ontweek Lucas’ blik dan, terwijl hij zich afvroeg hoe stom het zou klinken als hij aan Lucas zou voorstellen: “Zullen we omruilen van plaats?”�

Nouds vingers hielden zijn bierflesje stevig vast. Nee; hij zou niets aan Lucas’ angst kunnen doen.

--

Toen Noud í  la mobiel aan Lucas vroeg of hij later iets wou gaan drinken, klonk er na een kwartier nog steeds geen schelle ringtone aan zijn kant.

Om de minuut zou Noud even naar zijn mobiel kijken, tot Danny met gevaar voor het uitschuren van zijn wangen hem hoofdschuddend zou groetten.
“Het is echt niets voor jou om zo stil te zijn,”� merkte Danny dan op, nog met die verblijde stem en met dat witte spul voor de badkamertegels op zijn handen.

Noud haalde zijn schouders op terwijl Danny de badkamer weer in verdween.

Noud pakte één van de tegels die zo op de badkamermuur geplakt zouden worden. Als hij de tegel hoog hield, zag hij zijn bruine ogen erin weerkaatst, en als hij het zo hield, zo schuin â€â€� zou hij zijn mobiel in de gaten kunnen houden voor â€â€�

“PIEP PIEP. PIEP.”� â€â€� voor een mogelijk SMS’je van Lucas.

Zijn hand schoot erop af en met trillende handen (Trillend waarvan?) toetste hij het SMS’je te voorschijn.

“Sorry. Denk dat ik thuis blijf,”� flitsten de blauwe letters op het scherm.
Langzaam zakte Nouds hand omlaag terwijl zijn mondhoeken en wenkbrauwen ook naar beneden krulden.

Gelach vulde de badkamer. De tegel die vergeten op de trap had gelegen verstopte nu Danny’s gezichtsuitdrukking.

“Wat is er?”� zei Noud met zijn mobieltje strak in zijn hand.

Danny plakte een tegel met een luide smak tegen de kale muur, en schudde zijn hoofd met een grijns, “Help je me nog met de badkamer?”�

--

Noud had het kunnen verwachten.

Hij had Lucas eindelijk zo ver gekregen om een beetje te relaxen.
Maar toen ze binnenkwamen, trok Lucas hem helemaal mee de hoek in.
Zijn ogen leken de deur te ontwijken.

Noud probeerde niet naar de littekens op Lucas’ hand te kijken toen ze eindelijk zaten, maar zijn ogen bleven dwalen naar de hand waar het infuus in had gezeten.

Drie uur. Het had drie uur geduurd voordat het knagende stemmetje in Nouds hoofd ophield: Hij had Lucas’ hand niet willen pakken. En hij wou zijn hand ook niet â€â€� vooral niet â€â€� onder de tafel in het geheim samen knijpen tot hun vingers niet meer los zouden komen, verborgen voor de rest en veilig en samen.

Noud verslikte zich in zijn drankje, en sloeg zijn ogen neer toen Lucas’ hand op zijn rug neerkwam en hem sloeg en op die rare manier naar hem lachte waardoor zijn buik zo’n raar gevoel â€â€�

Hij wou het niet..

--

Lucas had niets meer van zich laten horen.

Noud miste Lucas niet erg, alleen zijn aanwezigheid was nu zo vertrouwd dat hij gewoon gewend was om met Lucas ergens te zijn. En alleen maar daarom liep hij in de nachten naar de oude SMS’jes van Lucas te staren, er was niets aan de hand..

En Nouds buik leek ook niet gevuld met ijs, toen hij zijn geduld verloor en bij de familie Sanders aanbelde. Zeker niet toen hij Lucas’ slapend op de bank zag liggen, in de armen van die verpleger.
Nouds ademhaling was ook niet gestokt in zijn keel, want dat kwam gewoon door de koude wind die in zijn gezicht vloog toen hij naar buiten was gerend, het huis uit.

Er was niets aan de hand.

--

Noud droomde dan misschien over Lucas, maar dat betekende niet zo veel. Als hij wakker werd, met zijn ademhaling snel en een pijnlijke hartslag tegen zijn ribbenkast, kwam dat gewoon doordat het waarschijnlijk een nachtmerries was geweest, een herinnering van Oud en Nieuw �
Daar zou hij niet over denken;
(hij zou niet denken aan de beelden van Lucas op de koude grond, aan Lucas in het ziekenhuisbed. Aan hoe hij gestraald had toen er nog niets aan de hand was geweest. Zou er niet aan denken.)

Ja, dat waren gewoon nachtmerries die hij niet kon herinneren.
En die keer dat hij zijn droom wel onthield was een uitzondering; en iedereen droomt toch wel eens dat ze iemand kussen?

--

“Ik met een jongen, hallo?”�, bleef maar door zijn hoofd spoken.

Vooral na zo’n nachtmerrie, en dat kwam niet door zijn snelle ademhaling en de gedachte aan Lucas â€â€� Nee, hij dacht echt niet aan die zin omdat hij een paar momenten nadat hij dat had gezegd Lucas had gekust â€â€� Nee! hij was geen homo.

Er was niets aan de hand. Hij miste Lucas gewoon, een beetje.

--

En omdat hij hem een beetje miste, liet hij de keer dat hij Lucas weer zag zijn armen over Lucas’ rug glijden in een man-hug-manier: gewoon een mannelijke groet. En dat dan Lucas’ aftershave in zijn neusgaten bleef hangen en dat Lucas’ wangen rood waren gekleurd en zijn eigen hart snel sloeg had er niets mee te maken.

--

Echt niet.
Hij is niet jaloers op Marco, die verpleger. Hij vind het niet erg dat Lucas een vriendje heeft. Hijzelf vond Lucas natuurlijk ook alleen maar aardig, want het was zijn beste vriend. En bij beste vrienden krijg je niet het gevoel dat Noud nu heeft als hij Lucas �

‘Ik ben geen homo.’

--

Maar hoe Noud het ook ontkende, ’s nachts droomde hij: Lucas’ arm over zijn schouder, geen gaybashers, Lucas’ lach, geen verplegers, helemaal niets behalve Lucas.

Want hij miste hem, een beetje.

--

EIND.

Reacties: