FanFic.nl

de zeven zonde (7-shot)

hoofdstuk 1 superbia

Er lag een vliegticket op de tafel. Met onze vriendengroep zouden we naar amerika gaan. Morgen vertrekken we. Ik zet mijn tassen neer in de gang. Controleer nog een keer of ik alles heb ingepakt en ga naar bed.

Mijn wekker gaat om 6 uur al af. Ik gaap nog eens uitgebreid en stap mijn bed uit. De snelle douche maakt me goed wakker. Ik maak een lekker ontbijt en geniet. Ik weet dat ik nu nog even de tijd heb voordat ze me op komen halen. Laat ik die tijd maar eens gebruiken om mezelf voor te stellen. Ik heet Lara Dekker. Ik ben een vrij normaal meisje van 20 jaar. Ik woon alleen en studeer rechten. Verder heb ik een kat, die bijmijn buurvrouw logeert terwijl ik weg ben. Ik ben altijd enigs kind geweest. Verder denk ik niet dat er nog iets te zeggen is, tenzij je wilt weten hoe ik eruit zie. Zelf vind ik dat ik er vrij goed uitzie. Niet echt apart, maar ook niet lelijk. Ik heb donkerblond haar met bruine plukken erin. Mijn ogen zijn helblauw. Sommige mensen zeggen dat ze er pijn van aan hun ogen krijgen. Mijn kledingstijl is casual. Mijn benen zijn niet echt lang vergeleken met mijn bovenlichaam. Ik ben nou niet bepaald een anarexiakind, maar ook niet dik. De toeter buiten laat me weten, dat ik opgehaald wordt. Ik pak mijn tassen en loop naar buiten. Daar staat een blauwe minibus ons al op te wachten. David zit voorin ongeduldig te wachten. ‘Laar kom je ook nog, of gaan we zonder jou.’ Soms heeft hij de meeste praatjes.

Ik zet mijn tas neer in het hotel. Wij slapen op een kamer met drie meiden. De jongens hebben de andere twee kamers. Ik laat me lui op het meest linkse bed vallen. ‘Lara, kom we gaan iets eten en we gaan niet slapen.’ Ik pak mijn kussen en gooi het richting Nina. Ze vangt het en gooit het terug. Ik kreun en sta recht. Terwijl Nina vooruit huppelt, lopen Imme en ik rustig richting het restaurant. Het hotel is niet bijzonder groot, dat kan ook niet voor zo’n klein plaatstje als dit. Na het eten, besluiten we nog even door het dorpje te lopen. Halverwege komen we een boog tegen. Daarnaast staat een bord dat pas leesbaar is als je onder de boog door loopt. Met zijn alle lopen we naar het bord toe.

Beste mensen,
Jullie zijn net onder de boog der zeven zonden doorgelopen,
Let goed op jullie vrienden en ontdek jezelf,
Pas op, dit kan goed tegenvallen,
Veel sterkte en succes

‘Wat stelt dit nou weer voor?’ ‘Wat als het straks waar is. Op de boog staan wel zeven woorden.’ ‘Nina dat kan net zo goed allemaal onzin zijn.’ ‘peter we zullen het allemaal wel zien. Laten we er geen gekke dingen mee doen.’ ‘Laten we vooral naar Martijn luisteren.’ Ik schud een keer mijn hoofd en loop terug richting het hotel.

Martijn en Danny lopen met veel lawaai onze kamer in. Ik gooi nog een keer met goed geluk deze keer mijn kussen weg. Alleen komt Danny nu revanche nemen. Ik voel het extra gewicht dat zich op mijn bed bevind. ‘Kijk uit, mijn haar,’ roep ik hard. Ik sla mijn beide handen voor mijn mond. Zei ik nou net echt, kijk uit mijn haar. Ik geef nooit iets om hoe ik eruit zie. Zonder make-up loop ik gewoon de deur uit. Nina kijkt me met grote ogen aan. ‘Dat was gewoon aanstellerig.’ Ik moet mezelf daar ook nog even van overtuigen. ‘Ik ga douche’ begin ik. Ik pak snel wat spullen en ga de badkamer in. Voor het eerst douche ik langer dan 10 minuten en was ik heel uitgebreid mijn haar. Met zorg droog ik mijn haar en zet ik het tot op de plek goed. Mijn make-up zet ik ook perfect op. Ik moet het er zelf drie keer afhalen voordat het goed zit. Met een handdoek zo dat er niets te zien is, loop ik naar de kast. Ik sta daar nog een kwartier te neuzen voordat ik een perfecte kleding heb gevonden. Zonder op de andere te wachten loop ik naar het restaurant. In iedere spiegel die ik tegenkom, kijk ik nog een keer naar mijn gezicht. De gedachte dat ik er goed uitzie blijft door mijn gedachte spoken. De jongens komen bij mij zitten. ‘Lekker geslapen?’ Ik knik. ‘Wat zie je er trouwens opgedirkt uit, dat had je heus niet voor ons hoeven doen.’ ‘Zo zie ik er toch altijd uit. Zonder make-up zou ik echt nooit meer de straat oversteken. Laat staan een voet buiten de deur zetten. En ik doe het ook niet voor jullie, maar voor mezelf. Een mens moet er nou eenmaal altijd op z’n best uitzien.’ Ondertussen zijn de meiden ook gearriveerd. Iedereen kijkt mij een beetje ongeloofwaardig aan. ‘Wie ben jij en wat is er met Lara gebeurd?’ ‘Ik ben Lara, idioot.’ ‘Misschien is het die boog gisteren wel.’ ‘Nina, hou nou eens op. Lara doet dit gewoon express. Je moet die schijn van haar niet geloven.’ ‘Peter schat, zullen we het even gezellig houden. Lara trekt wel weer bij. Laten we vandaag het winkelcentrum gaan bekijken en beslissen wat we allemaal nog willen zien deze week.’ Iedereen knikt instemmend. ‘Als het moet. Kunnen we niet gewoon nog meer gaan winkelen.’ De jongens schudden hun hoofd. Ik zet mijn bord op de kar. ‘Even andere schoenen aan doen.’ Het duurt even voordat ik de juiste schoenen heb gevonden. Dan loop ik huppelend naar beneden.

Superbia
Superbia, de Latijnse benaming voor trots, hoogmoed of ijdelheid. Het wordt beschouwd als de ergste van de zeven zonden en eveneens de eerste: alle andere zonden komen uit superbia voort. Met superbia wordt het verlangen om belangrijker of aantrekkelijker te zijn bedoeld, of een liefde voor jezelf. Het meest bekende verhaal over trots, is het verhaal van Lucifer. De trots veroorzaakte zijn vertrek uit de hemel en zijn transformatie in Satan. Ook narcisme vloeit uit deze zonde voort.
Typerende demon: Lucifer

Reacties: