FanFic.nl

New Moon (Jaspers POV)

3

Toen Rosalie en Emmett me veilig weggeloosd hadden, naar een veilige plek, voelde ik me zwak. Zwak omdat ik blijkbaar toch nietzo sterk was als ik dacht. (Logica..) Zwak omdat ik toch nog echt echt vampier was. Zwak omdat ik Carlisle bijna had veraden. Zwak omdat ik bijna dat verbond tussen de weerwolven van La Push en ons naar de maan geholpen had. Zwak omdat...
'Jasper?' Alice' stem klonk zachtjes.
'Rot op,'mijn stem sloeg over. 'Ik.. Wil even alleen zijn.' Stilte.
'Snap ik. Maar...'
'Ik weet het,' zei ik, nu zachtjes. Ik hoorde haar weglopen. Als het had gekund was ik nu in tranen uitgebarste. Ineens sloeg mijn gevoel van zwakheid over in frustratie. Ik brulde, en schopte tegen een boom aan, die promt omviel.
Waarom was ik altijd de zwakste schakel? WAAROM? Als God nu in hoogst eigen persoon naast me was verschenen, had ik het 'm gevraagd.
'Jasper?' Nee. Niet nog iemand. Ik klom een andere boom in, en hoopte dat degene die mijn naam had geroepen me niet zag.
'Jasper? Waar zit je?' Edward. Ik herkende zijn loopje. En zijn stem. Ik siste.
'Dat dacht ik al,'mompelde Edward. Binnen no-time zat hij naast me.
'Laat me gewoon met ríºst ja?' Ik klonk hystirisch. *hoe schrijf je dat?*
Edward schudde zijn hoofd.
'Ik weet hoe het was.'
'Jij hebt haar niet aangevallen,'zei ik zachtjes. Edward keek me aan en zei: 'Nee, maar dat had ik wel bijna gedaan.' Ik wendde, hoe lí¡f, mijn hoofd de andere kant uit. Edward pakte me bij mijn schouder.
'Kop op Jazz,' zei hij zachtjes. 'Aan een depressieve jij hebben we ook niets.' En me die woorden sprong hij de boom uit. Ik zuchtte diep, (Er waaide een aantal bladeren uit de boom), en ik voelde me nog steeds niet beter. Maar misschien had Edward gelijk... En moest ik terug gaan... of niet? Zouden ze me nog wel willen? Ik fronste mijn wenkbrauwen, en bleef daar zitten, de hele nacht.

Reacties: