Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Overige » Oneshots » Eindes PAS OP: HOORT BIJ HET VERHAAL "2 GIRLS" OP HET SUUSANNE ACCOUNT

Oneshots

8 jan 2010 - 19:56

716

0

232



Eindes PAS OP: HOORT BIJ HET VERHAAL "2 GIRLS" OP HET SUUSANNE ACCOUNT

Rows einde

Suus van den Berg, Row, het einde (Rows POV), 15-12-2009 12:19:56

Ik zat op een kleedje in het bos. Het was koud, en toch ook warm. Maar dat kwam omdat Jasper naast me lag. Hij deed alsof hij naar de sterren keek,maar ik voelde zijn ogen in mijn rug prikken. Zenuwachtig draaide ik mijn hoofd naar hem toe.
'Row...'fluisterde hij. Hij schoof naar me toe, en aaide me over mijn haar.
'Weet je nog hoe we elkaar ontmoette?' Ik knikte, dat wist ik maar al te goed.
Ik wist ook hoe ik Alice tot mijn vijand had gemaakt,we hadden nu geen ruzie meer, maar echt aardig vond ze nog steeds niet. Door haar had ik ook ruzie met mijn beste vriendin Hope gehad. En met Jasper.
Ik voelde Jaspers adem in mijn nek. Plotseling drukte hij me tegen de grond, en hij begon me te kietelen.
'Hou op!'gierde ik. 'Kappen Jazz!' Ik begon hem te meppen, en algauw waren we aan het stoeien.
Iets later lagen we weer hijgend naast elkaar. Ik zuchtte. Dit was pas leven. Opeens trok Jasper me overeind.
'Kom, de zon gaat schijnen.' Braaf liep ik met hem mee, het kleedje achterlatend.
We waren net thuis, toen Rosalie bezorgd naar ons toe kwam lopen.
'We hebben jullie overal gezocht! We dachten al dat jullie dood waren!' riep ze. Jasper glimlachte.
'Rustig Rose, we zijn alleen maar in het bos geweest.' Rosalie keek achterdochtig.
'Alleen mí¡í¡r?' Ik knikte. 'Alleen maar.' Met een nadenkend gezicht verdween Rosalie weer. Jasper pakte mijn hand weer en trok me mee naar de woonkamer, waar Edward en Esmé zaten. Edwards mondhoeken rezen, toen we binnen kwamen, een heel eind omhoog, terwijl Esmé gewoon stug doorging met haar tijdschrift lezen.
Jasper en ik gingen op de bank zitten, en ik kroop tegen hem aan, en snoof de geur van zijn huid op. Emmett en Hope kwamen binnen, en vlak daarna Carlisle. Maar Alice bleef weg. Ik haalde mijn schouders op, zal mij een worst wezen. Rosalie kwam de kamer ook binnen, haar haar in een paardestaart.
Ze zaten nog niet, of Jasper trok me alweer mee naar de keuken. Ik vroeg me af of hij wel wist wat hij wou. Maar blijkbaar wel, want hij wroette even in zijn broekzak, en haalde een zwart doosje eruit. Hij pakte mijn hand, en zonk zelf op zijn knieën.
'Rowena Bethany Cullen,'begon hij. Oh shit, schoot het door me heen.
'Wil je met me trouwen?' Ik had een goed "Oh Shit"moment gehad. Maar ik kon niet anders dan knikken. 'Ja.' Blij als een kleuter met een nieuwe bal schoof hij de ring om mijn vinger.
Samen liepen we naar de woonkamer, en ik besefte dat het gezicht van Jasper glimde, en de mijne ook. Ook Edward begon te glimmen toen hij ons binnen zag komen, maar bij hem was het meer van van de pret. Voor we het wisten lag hij helemaal dubbel van het lachen. Rosalie, Carlisle, Hope, Emmett en Esmé keken ons vragend aan. Als antwoord pakte Jasper mijn linkerhand, en hield die omhoog. De ring glimde in het lampenlicht. Nu lagen ook Emmett, Hope en Rosalie dubbel, terwijl Carlisle niet leek te weten of hij moest lachen of sirieus moest zijn. Maar Esmé keek ons stralend aan. Ze stond op.
'Gefeliciteerd!' Ik glimlachte.
'Dankje.' Jasper keek nu sireus.
'Emmett, zou jij getuige willen zijn?' Emmett hield meteen op met lachen.
'Voor mijn broertje alles!' Jasper begon weer te glimmen. Nu wendde ik me tot Rose.
'Zeg Rose.. Zou jij...' Ze leek het al te begrijpen.
'Tuurlijk wil ik je bruidsmeisje zijn.' Op dat moment kwam Alice hystirisch binnenstormen.
'Jij...Jij...' Ze schreewde met overslaande stem. Jasper pakte haar bij haar schouders.
'Relax Alice... Rustig..' Maar ze werd niet rustig.
'Ik wist het.. Je hebt me veraden Jasper..' haar stem klonk nu eerder heel verdrietig, niet boos meer.
'Ehm.. Alice?'vroeg ik voorzichtig. Ze keek woest op.
'Wat?'
'Zou je me willen helpen?' Nu keek ze verbaasd.
'Waarmee??' Ik gebaarde naar de keuken. Ze volgde me, en in de keuken hoorde ik het gejoel van Edward en Emmett. Ik draaide mijn gezicht naar Alice, en schrok van haar uitdrukking. Alweer. Ik keek haar aan, en zei:
'Alice, je moet me helpen met de jurk enzo. En met de voorbereidingen. Ik weet er helemaal niets van! En.. zou jij ook mijn bruidsmeisje willen zijn?'


Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.