FanFic.nl

Oneshots

Eindes PAS OP: HOORT BIJ HET VERHAAL "2 GIRLS" OP HET SUUSANNE ACCOUNT 2

Suus van den Berg, Hope's Einde. (Hope's POV), 15-12-2009 13:22:48

Ik stond naast een overgelukkige Jasper en Row. Ze hadden elkaar net het jawoord gegeven, en vooral Jasper leek daar heel erg blij mee. Ik keek opzij naar Emmett, naar degene aan wie ik graag het jawoord zou geven. Emmett keek terug, en ik werd rood, en wendde mijn blik af.

Iets later zaten we terug in de nieuwe auto van Row. Jasper wou eerst op zijn moter wegsjezen, maar dat was niet gepast volgens Carlisle. Hij was ietwat teleurgesteld geweest, maar Row had hem net op tijd tegen gehouden. Gelukkig, anders moesten we nu lopen. Maar Row was helemaal blij met haar huwlijks "cadeautje": Een zwarte ferrari. Ze reed, veels te snel, over de snelweg naar Forks. Toen we er waren, graaide zij en Jasper snel wat spullen bij elkaar, en reden weg, de moter achterop Rows Ferrari. Ze gingen op Huwlijksreis, de reis die ik ook ooit hoopte te maken met Emmett. Maar dat gebeurt waarschijnlijk niet.
'Jongens,'klonk Esmé's stem uit de keuken. 'Kunnen jullie even komen helpen? Elisabeth komt eten!' Emmett zuchtte. Hij mocht de half weerwolf half vampier niet zo. Maar ik wel. Ik ging snel naar Esmé toe, en Emmett volgde, iets minder enthousiast.
In de keuken kreeg ik een mes in mijn ene hand geduwd, en in de andere een krop sla.
'Snijden.' commandeerde Esmé. Braaf legde ik de krop op de snijplank, terwijl het Emmetts taak was om de kip te marineren. Hij was druk in de weer met de peper en zout, toen hij opeens naast me stond. Ik schrok me een ongeluk, en hakt zowat de snijplank doormidden.
'Zeg Hope,'begon hij.
'Zeg Emmett,'reageerde ik.
'Zou je met me willen trouwen?' Ik keek hem verbaasd aan, en zei:
'Jahoor!' Emmett grijnsde.
'Mooi, maar de ring krijg je later,want.' Hij hield zijn vieze handen omhoog. Ik grinnikte, en knikte. Toen kwam Edward binnen stormen.
'Hoi jongens,'riep hij. Ik vroeg me af waarom hij zo happy was.
'Jullie geloven het nooit,'vervolgde Edward. 'Ik heb gehoord dat Carlisle van Esmé had gehoord dat Jasper tegen Alice had gezegd dat Elisabeth geen kip lust!'
'Laat me raden,' zei ik. 'Alice heeft het weer van Jacob, en die sukkel heeft het weer van Seth en die heeft het weer van Paul en die heeft het weer van Sam, Sam heeft het weer van Quil en die heeft het weer van Elisabeth.' Emmett en Edward keken me wazig aan, en toen richtte Emmett zich tot de kip.
'Het spijt me kippie'zei hij. 'Je bent nu toch al dood, dus ik denk dat ik er Rattenkruid in stop, en hem dan door midden snij, en de ene helft aan Jacob geef, en de andere helft aan Elisabeth, als straf dat ze geen kip lust.'
'Waarom dan aan Jake?' vroeg Esmé verbaasd.
'Omdat ik hem niet mag,'zei Emmett schouderophalend.
'Elisabeth zou je vermoorden. Tenminste, voorzover jij dood kan.'
'Haha.' Emmett ging door met de kip snijden, en Esmé vroeg aan Edward:
'Wat lust Elisabeth wel dan?'
'Nou ik heb van Carlisle gehoord dat die.'
'Sla dat maar over,'zei ik, terwijl ik dreigend met een blaadje sla zwaaide. Edward keek me bangig aan.
'Je vermoord me niet hé? Ik lust geen sla. Nooit gelust ook,'zei hij quasi-zielig.
'Bek houden, de laatste keer dat jij at was in 1918!' zei Emmett, terwijl hij met een kippenpoot zwaaide. Met een gemaakt gilletje van schrik verdween Edward uit de keuken.

Een paar dagen later hadden we Rosalie en Alice opnieuw geronseld om bruidsmeisje te zijn, en Alice had ook een jurk voor me geregeld. En Carlisle zou onze getuige zijn, en Edward de dominee. Als hij zijn lachen voor zich kon houden. Ik vond het jammer dat Row en Jasper er niet bij konden zijn. Die zitten nu waarschijnlijk ergens in Nederland.
Maar Tanya en de rest konden wel komen. Ik zat te dubben om Elisabeth ook uit te nodigen, maar dan zou Jacob ook meewillen, want waar Elisabeth heen ging, ging hij ook heen. Niet dat hij ooit naar ons zou komen ofzo. na even aarzelen zette ik ze toch op de gastenlijst.
Toen kwam Alice binnen stormen.
'Hope, Hope! Moet je horen, ik heb gezien dat. Nee dat vertel ik niet.' Even snel als ze gekomen was verdween ze ook weer. Vreemd mens, die Alice.

De volgende dag werd er op mijn deur geklopt.
'Binnen,'riep ik. De deur vloog open, en ik dacht even dat er niemand voor stond. Nieuwsgierig keek ik om de hoek, en een gedaante met zwart met paars haar vloog me om de hals.
'Hope!' jubelde ze.
'Row!' jubelde ik.
'Hope,'jubelde Jasper. Ik keek hem vreemd aan. Jasper haalde zijn schouders op.
'Wat nou? Mag ik ook meedoen?' 'Wie zijn er allemaal uitgenodigd op je bruiloft? Ik hoorde het van Alice.'
'En die hoorde het toevallig niet van Carlisle, die het weer van Esmé had gehoord, en Esmé had dat zeker weer van Jacob gehoord?' informeerde ik. Row knikte.
'Jups. Zoiets zei ze wel ja. Oh, hoi! Is je oma ook uitgenodigd?' vroeg Row.
Hope schudde haar hoofd. 'Die is al meer dan een eeuw dood.'
'Oh, dan is het haar geest.' zei Row onverschillig. Ik slikte. Ik was nog niet helemaal gewend aan Rows nieuwste gave: haar paranormale gaves. Jasper kwam aanlopen en zei:
'Heb je nog een rolletje voor mij tijdens de bruiloft?'
'Je kunt ober spelen,'opperde Emmett die ineens in de deuropening stond. 'Maar ik zag Elisabeht op de gastenlijst staan.' Ik knikte.
'Dat klopt, en je vind het niet erg toch?' Emmett haalde zijn schouders op.
'Ik heb besloten om me te verzoenen met het feit dat Elisabeth en Jacob op de bruiloft komen.'
'Amen,'voegde Row er aantoe.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.