FanFic.nl

[Twilight Saga] Freaking out!

Chapter 3

Ik schrik wakker van het kutgeluid van mijn wekker. Boos sla ik hem uit. 'Tess, word je wakker?' hoor ik mijn moeder roepen. Ik zucht en ik stap mijn bed uit. Ik zoek mijn kleren uit en ik loop de badkamer in waar ik mezelf onder een warme douch gooi. 'Tessa! Je komt nog te laat!' hoor ik mijn moeder gillen. Snel stap ik uit de douch en ik trek m'n skinny aan met een bandshirtje en een vestje. Ik doe nog wat make up op en ik doe m'n haar. Snel ren ik naar mijn kamer waar ik nog wat sieraden omdoe en ik pak mijn schooltas, daarna ren ik naar de keuken om snel te ontbijten.
Net als ik mijn all stars aantrek belt Nikita aan. 'Ik ga!' roep ik snel naar mijn ouders. Ik pak mijn jas en snel rennen Nikita en ik door de regen naar mijn auto. We stappen in en rijden weg.

Als we op school zijn aangekomen lopen we naar onze locker. 'Ugh, twee uur lang natuur & scheikunde van onze irritante mentor.' zeurt Nikita.
'Hou op!' zucht ik. Weer les van die schijt mentor. I hate him.

Op school aangekomen gaat de bel. Rustig gaan we nog naar onze locker en daarna lopen we langzaam naar het lokaal. 'Dus jullie besloten toch maar te komen?!' riep onze mentor uit toen we binnen kwamen slenteren.
'Ja, en denk maar niet dat we een telaat-briefje gaan halen.' mompel ik. Nikita grinnikt en we gaan op onze vaste plekken zitten, wat betekend, dat Jasper naast me zit.
'Ook goedemorgen' mompel ik. 'Lekker geslapen?' vraag ik.
'Goedemorgen.' mompeld Jasper opeens.
'Woow, ik dacht dat die dude z'n stembanden was verloren.' zegt Nikita sarcastisch. Ik grinnik en ''probeer op te letten'', wat dus betekend dat ik alleen maar in gesprek was met Nikita.
De hele klas staat zo ongeveer op. 'Wat moeten we doen?!' vraag ik opeens aan Jasper.
'We moeten in drietallen shampoo maken.' zegt hij.
'Oh wat leuk! Dus dan moet jij bij ons Jasper!' antwoord ik vrolijk. We staan op om de spullen te pakken.
Zodra we weer zitten beginnen we van alles in het potje te stoppen.
'Nu alleen nog de kleurstof.' zegt Nikita en ze geeft het flesje aan mij.
'Jasper, hou dat potje met dat spul even vast, wil je?' vraag ik poeslief. Jasper pakt het vast en houdt het voor zich.
Ik draai het dopje van het flesje paarse kleurstof af en ik doe een poging om wat druppels in het potje te doen, maar uiteindelijk komt het terecht op Jasper z'n schoot.
'Oh kut!' gil ik lachend uit. Nikita naast mij houdt het niet meer en barst in lachen uit. Met een rood hoofd doe ik een poging om de paarse vlekken uit zijn broek te halen, tot ik merk waar ik mee bezig ben.
Jasper staat op, pakt zijn tas en loopt boos het lokaal uit. 'Sorry!' gil ik nog naar hem. Ik plof neer en begin te lachen.
'Je gooide gewoon dat paarse kleurstof in z'n kruis!' gierde Nikita uit. Ik heb me nog nooit zo erg geschaamd.

Zodra de bel gaat vluchten we het lokaal uit. Eerst hadden we pauze, daarna nog een aantal lessen. Jasper kwam nergens opdagen.
Het achtstede uur hadden we nederlands, van meneer Kox, dat wordt weer lachen.
Zoals ik al zei, bij nederlands zitten we alleen maar te lachen.

Zodra de bel gaat vluchten we het lokaal uit. 'Ga jij nog iets doen?' vraagt Nikita aan me.
'Moet met m'n ouders mee. M'n pa heeft een feestje van z'n werk, hij wilt me voorstellen aan zijn nieuwe collega fzo.' mompel ik.
'Hmm, okay. Een feestje in het ziekenhuis?! Gaan jullie dan de polonaise doen tussen alle ziekenhuis bedden?!' antwoord Nikita droog.
We beginnen te lachen. Ik dump mijn boeken in mijn locker, ik heb morgen toch geen huiswerk.
Daarna lopen we naar mijn auto en rijden we terug naar huis.
'Have fun tonight! Gilt Nikita naar me. 'Misschien is er nog een een dokter met een leuke zoon!'
Ik grinnik. 'I hope so!' gil ik lachend terug. We zeggen elkaar gedag en ik loop naar binnen.
'Ben thuis!' gil ik. Zoals elke dag gilt m'n moeder dat ze in de keuken zit. Ik gooi m'n tas neer en ik loop de keuken binnen waar mijn ouders zitten.
'Om half 7 vertrekken we.' zegt m'n vader.
Snel eten we en ik ren m'n kamer in. Uiteindelijk besluit ik om een donkerblauw jurkje aan te doen, met een zwarte blazer en zwarte hoge hakken.
Snel ren ik de badkamer in en spring ik onder de douche. 'Tess, het is al half 6!' gilt m'n moeder.
Snel kom ik onder de douche vandaan en kleed ik me om. Daarna doe ik mijn make up op en krul ik mijn haar.
5 voor half 7 sta ik onder aan de trap. 'Perfecte timing.' glimlacht m'n vader. We pakken onze jassen en we rijden naar het ziekenhuis.

Zodra we in het ziekenhuis zijn aangekomen in het al aardig druk. M'n ouders begroeten iedereen en ik loop er maar wat achteraan met een fake smile.
'Tessa..' m'n vader wenkt me en ik loop naar hem toe. 'Ik wil je voorstellen aan mijn nieuwe collega; Carlisle Cullen, en zijn vrouw Esmé Cullen.'
'Aangenaam kennis te maken.' glimlacht hij en hij geeft een hand die ijskoud is. Esmé zegt het zelfde en ook zij geeft een ijskoude hand.
'Insgelijk.' zeg ik met een fake smile. Cullen... heet Jasper zo niet van zijn achternaam?!
We praten wat en Carlisle en Esmé vertellen dat ze een aantal pleegkinderen hebben, 5 in totaal, en één is er meegekomen.
'Jasper! Ik wil je aan iemand voorstellen.' roept Carlisle. Opeens zit mijn hart in mijn keel. Toch niet de Jasper die ik ken?!
Mijn grootste nachtmerrie wordt werkelijkheid, Jasper staat voor mijn neus. Hij kijkt me dodelijk aan en ik word rood.
'Kennen jullie elkaar?!' vraagt mijn vader verbaasd. Ook Carlisle kijkt ons verbaasd aan.
'We zitten bij elkaar in de klas.' antwoord Jasper. 'Dit is dat meisje die dat paarse vloeistof over me heen had gegooid.'
Ik word nog roder en op dit moment wens ik dat ik onzichtbaar kon worden.
'Ik had weer uhmm... één van m'n vele onhandige momenten.' mompel ik terwijl ik allerlei blikken voel branden. 'Uhmm.. ik moet even naar de wc.'
Snel loop ik weg en op de wc pak ik mijn mobiel. Trillend toets ik Nikita's nummer in en haar mobiel gaat over 'Neem op!' smeek ik zacht.
'Alowah!' gilt Nikita vrolijk.
'Haai. Ik zit hier met een mega probleem!' gelijk val ik met de deur in huis.
'Tell me all about it'
'Nou, m'n pa wilde me voorstellen aan zijn nieuwe collega; Carlisle Cullen. Guess what, het is de vader van Jasper, en alsof het al niet erger kan, Jasper is hier ook, en hij heeft doodleuk verteld wat er vandaag is gebeurd!' gil ik er in één adem uit.
Het eerste wat Nikita doet is lachen. Ja, als je er over nadenkt is het ook best comisch.
'Dat is shit.' zegt ze zodra ze is uitgelachen.
'Nogal.' antwoord ik sarcastisch.
'Gewoon proberen normaal te doen, voor zover jij dat kan. Zo erg was het niet.' zegt ze rustig.
'Zo erg was het niet?!' gil ik uit 'Alsof het al niet erger kon deed ik erachter ook nog is een poging die vlekker weg te krijgen!'
'Oké, het was erg!' gilt ze lachend. 'Gewoon rustig doen, en vertel me er morgen alles over!'
We zeggen elkaar gedag en ik loop de wc uit.
Zo normaal mogelijk loop ik weer naar mijn ouders en de Cullens toe. Onwennig ga ik bij ze staan en probeer ik het gesprek te volgen.
'Stukje lopen?' vraagt Jasper opeens aarzelend. Even schrik ik van zijn vraag.
'Uhmm.. okay.' zeg ik en we lopen naar buiten toe.
'Echt, het spijt me heel erg van vanochtend!' ratel ik door zodra we buiten zijn. Er verschijnt een lachje op Jasper z'n gezicht en ik kijkt hem verbaasd aan.
'Het is oké, echt, het is niet erg.' zegt hij glimlachend.
We praten door over vanalles en nog wat tot we merken dat het al half 11 is.
'Is het al zo laat?!' gil ik uit. Snel lopen we naar binnen waar onze ouders staan.
'We zochten jullie al!' roept m'n moeder uit 'Waar waren jullie?'
'We waren wat aan het lopen, en toen waren we de tijd vergeten.' antwoord ik.
'Oké, nou we gaan.' zegt m'n vader. 'Carlisle, ik zie je morgen. Tot ziens Esmé!' en hij geeft ze een hand.
Ook ik geef Carlisle en Esmé een hand.
'Tot morgen Tessa.' zegt Jasper glimlachend.
'Tot morgen Jasper.' zeg ik glimlachend terug.
Snel loop ik achter mijn ouders aan die naar de auto lopen en ik zie Carlisle, Esmé en Jasper ook naar hun auto lopen.
Opeens kijkt Jasper me recht in m'n ogen aan. Hij geeft een knipoog en gaat gelijk in de auto zitten. Een klein glimlachje verschijnt op mijn gezicht.
Snel ga ik in de auto zitten en zodra we thuis zijn val ik met een goed gevoel in slaap.
Ik denk dat ik er een nieuwe vriend bij heb.

Reacties: