FanFic.nl

Woordloze relatie [afgelopen]

2.

3 jaar later.
Al drie jaar zonder elkaar iets te zeggen. Dat doet wel pijn. Tom zat op zijn slaapkamer in zijn appartement. Hij was hier 3 jaar geleden komen wonen. Hij bonkte met zijn hoofd tegen de muur. Hij voelde de pijn nog amper. Misschien omdat hij de pijn gewoon was. Hij wist niet zeker. Hij moest wat anders gaan zoeken dat meer pijn deed dan de pijn in zijn hart. Hij stond voorzichtig op van de grond en ging naar de badkamer. Een witte pil ging gemakkelijk binnen. Hij voelde hoe zijn hart minder snel ging slaan en hij voelde hoe zijn spieren verslapte. De kalmering pil deed al zijn werk. Nu kon hij eindelijk gaan slapen. Hij voelde zich slap en moe. Toen hij naar zijn plafond zat te staren overwoog hij om een slaappil uit zijn kastje te nemen. Maar liet ze toch nog even liggen. Hij bleef staren en staren. Maar hij kon de slaap niet vatten. Nu gooide hij zijn laken van zich af en ging uit zijn bed. Hij ging even met zijn handen door zijn gezicht. Hij veegde de slaap in zijn ogen weg en stond recht om naar de badkamer te gaan. Daar vulde Tom een glas met water en nam het mee naar zijn kamer. Hij ging op de rand zitten en gooide er een slaappil in. Hij vond ze zo vies en gortig smaken. En toch moest hij er elke avond mee inslaap komen. Uitgeslapen had hij zich al tijden niet meer gevoeld. Het drankje ging er vlotjes in. Maar hij moest bijna braken. Hij vluchtte naar de badkamer en vulde zijn glas weer met water en kiepte het in zijn keel. Hij veegde met de mouw van zijn pyjama het water dat hij geknoeid had weg. Een zucht verliet zijn mond. Hij voelde zich al slaperig worden dus ging hij naar zijn slaapkamer. Hij trok de lakens tot hoog over zijn hoofd.

Die volgende morgen werd hij wakker met barstende hoofdpijn en een bult op zijn achterhoofd. Hij was het ondertussen wel gewoon om een bult te hebben. Even dacht hij dat die voor eeuwig zou blijven staan. Hij had geen zin om zijn dreads mooi in een staart te doen en door een petje te steken. In plaats daarvan liet hij ze langs zijn hoofd hangen. Tom nam een kom en vulde die met cornflakes en melk. Hij keek in de melk en zag zichzelf in de weerspiegeling. Hij keek er snel uit. Het beeld deed hem veel te hard denken aan die persoon die hij haatte. De persoon die hij wel kon vermoorden. De persoon die hij nu miste. Hij nam de kom mee naar de zitkamer. Daar duwde hij de tv aan en ging op de bank zitten. Zijn videoclip was op tv. Meteen zette hij het op een andere post. Tom begon langzaam te trillen en hij liet daardoor bijna zijn kom cornflakes vallen. Hij zei tegen zichzelf dat hij rustig moest doen. Het was maar een videoclip. Hij ademde diep in en uit en at toen verder terwijl hij naar een of andere tenniswedstrijd zat te kijken. Iets dat hem niets interesseerde. Hij vond er ook niets leuks aan. Zo een balletje op en neer slaan. Hij moest weer denken aan die uitspraak van zijn evenbeeld. “Tennis is enkel goed voor de vrouwen te kijken”� Hij moest er nog steeds om lachen. Hij vond het zo geweldig toen zijn kleine broertje dit had gezegd. En nu zou hij het nooit meer horen. Hij had zijn stem al 3 jaar niet meer gehoord. Dat doet pijn. Veel pijn.

Reacties: