Hoofdcategorieën
Home » Overige » For you in full blossom » Suddenly in bed
For you in full blossom
Suddenly in bed
Ik liep de douche uit met een handdoek op mijn hoofd om mijn haar af te drogen. Sano stond daar op geen twee meter afstand, "Hey, ik ik ga ook even douchen." zei hij en begon zijn t-shirt uit te trekken. Ik dacht aan zijn omhelzing eerder die dag, "Ah! Wacht drie seconden." zei ik snel. Ik rende langs hem en bij elke tel die ik maakte zette ik een grote stap weg van Sano. Ik wist dat hij mij raar aanstaarde maar ik kon niet anders. Ik zat op mijn bed
Echt waar, waarom klopt mijn hart zo snel?
Sano liep de kamer uit met zijn sport kleren, "Hey. w-w-wacht." zei Nakatsu. Sano draaide zich om, "Heb je... Heb je mij hier niet zien staan?" ging hij verder.
"Wat is er." zei Sano.
"Nou... Eh... Eigenlijk... Ik heb alles gezien... Jij... Jij... Dat... Jij... en Mizuki..."
"Ja, dus?" zei Sano.
"Wacht... Wat bedoel je met 'dus'? Zou het kunnen zijn dat jij een...? Eh?"
Sano sloeg zijn armen om Nakatsu en gaf hem een vriendschappelijke knuffel.
"Het is erg fijn, vriendschap tussen mannen." zei hij en klopte even op Nakatsu's schouders.
"Het is een knuffel. Een knuffel!" Sano pakte zijn spullen en liep weg.
"Een knuffel!" zei Nakatsu enthousiast
"De legende van het uitgestelde star festival?" zei Nanba verbaasd.
"Ja," zei Naoko, "Het was ongeveer vijftig jaar geleden." begon hij verder te vertellen, alle Dorm leden zaten gefacineerd te luisteren. "Rond Osaka High en St. Blossom High studenten was een koppel waar andere jaloers op waren."
"Dus lang geleden..." zei Nakatsu.
"Dat klopt, de legende zegt dat op elke 7 augustus zij hun liefde over brengen op andere koppels. Koppels die het tot de Osaka High dak halen, zullen voor altijd bij elkaar blijven."
"Het is precies één maand na het star festival. Daarom heet het het uitdestelde star festival!" zei Nanba.
"Dan wil ik gaan met mijn vriendin!" zei iemand "Ja! En ik ook!" riep iedereen.
"Iedereen heeft een vriendin?" zei Nanba die er zelf geen had.
"Oh! Ik heb honger." zei ik toen ik van mijn trap afliep, ik keek naar Sano's bed. "Echt waar." hij had zijn kleren op zijn bed gegooid en ik vouwde ze op.
Waarom ben je hier gekomen? hoorde ik Umeda weer zeggen, Ik wil hem weer laten springen!
Zolang hij niet wil springen, ga ik niet terug! riep ik tegen mijn broer.
Als Sano weer gaat springen zal ik weer terug komen naar Amerika. zei ik tegen mijn ouders.
"Ik moet... nu terug gaan naar huis.
Ik liep de kantine binnen waar Tenoji en Nanba zaten te smoezen en de rest het had over een star festival.
"Mizuki!" riep Nakatsu, "Kom hier zitten." Ik ging naast Nakatsu zitten, "Hoe was het nadat ik de kamer had verlaten?" vroeg hij. "Mmm."
"Ik kan wel terug komen!" zei hij, "Niet nodig." Nakstsu's gezicht vertrok.
"Er is iets ergs gebeurd!" riep Sekime die de kantine was ingesrormd, "Sano is flauwgevallen!"
Ik rende samen met Nakatsu naar mijn kamer waar Sano lag, Umeda was er al.
"Hij had het rustig aan moeten doen." zei hij serieus.
Ik ging naast Sano op zijn bed zitten en draaide het lapje op zijn voorhoofd om. "Hij heeft hoge koorts." constateerde ik.
"Dat klopt, ik hoop dat jij een beetje op Sano kan passen." ik knikte.
Umeda ging weg en Nakatsu volgde.
"Je hebt te hard gewerkt." zei ik tegen Sano die sliep.
De deur ging open en Nanba liep naar binnen.
"Ik hoorde dat Sano ziek was en heb een deken gebracht." zei hij en legde zij deken op Sano.
"Nanba. Bedankt."
Ook Sekime liep naar binnen met een deken, en legde die op Sano.
"Sano deken!" zei Saga.
Noe en Naoko kwamen ook met een deken.
En alle Dorm 1 leden en Dorm 3 leden iedereen met een deken. Uiteindelijk lager en 26 dekens op Sano, ik stuurde iedereen de kamer uit en beperkte de dekens tot twee.
Daarna ging ik de kamer uit om wat water te halen onderweg kwam ik Nakatsu tegen. "Hey." zei hij "Ik heb nu een date met Komari." zei hij. "Oh, ik ben blij voor je!" zei ik blij "Ze lijkt mij echt een leuk meisje, jullie passen echt bij elkaar."
Ondertussen in de kantine was er een vergadering bezig tussen de Dormen.
"Oi!" riep Nanba tegen Dorm 1, "Vinden jullie het niet raar dat Tenoji zo'n schattig vriendinnetje heeft?"
"JA!" riepen ze.
"Wij haten iedereen met een vriendinnetje!" zei Oscar.
"We moeten iedereen in elkaar slaan met een vriendinnetje!" zei Nanba.
"Yeah!" riepen alle Dorm leden.
"We zetten allemaal vallen tijdens het uitgestelde star festival zodat nietmand het dak haalt en niemand gelukkig is!" riep Nanba kwaadaardig.
"Als de meisjes niet worden opgehaald op het dak zullen ze het uitmaken met hun mannen!" zei Oskar.
"Wat een geweldig battle plan om relatie's te verbreken."
"Dit keer is er geen competitie tussen de Dormen, het is er een tussen de gene met een vriendin of niet. En we noemen het: De-om-de-legende-van-het-uitgestelde-star-festival-te-dwarsbomen-door-enge-dingen-te-laten-zien-waar-wij-mannen-ons-voor-schamen-en-laten-dat-zien-aan-hun-vriendinnetjes-die-niks-te-zeggen-hebben-zodat-ze-weg-gaan-strijd."
"Te lang." zei Kayashima.
"Wat doe je hier!" riep ik tegen Kagurazaka die voor het hek stond te wachten. Hij sprong achteruit "Ik hoorde dat Sano ziek was."
Dus je kwam om zijn koorts om laag te halen? Je hebt ook niks anders te doen he?" zei ik sarcastisch.
"Hou je mond."
"Waarom ben je zo bezorgd om Sano?"
"Het zit mij dwars als hij niet springt."
"Eh?"
"Ik won mijn eerst toernooi omdat hij geblesseerd was, het maakte niet uit hoe vaak ik won, of hoe ik zijn records overwon. Ze zagen mij nooit als een echte kampioen. Dus ik moet Sano verslaan op het zelfde toernooi. Zeg hem dat hij snel weer beter moet worden." hij gaf een fruitmandje en liep weg.
"Hey, het verbaast me dat je eigenlijk een goede jongen bent! Kom dan neem ik je mee naar onze kamer!"
Ik liep naar de kantine, Noe had een machine gebouwd wat aangaf of je een vriendin had of niet als je die wel had dan mocht je de kantine niet in.
"Naoko, heeft Sano al eten gehad?"
"Ja we hebben hem ook wat alcohol gegeven tegen de pijn."
"Alcohol?" ik kreeg weer Sano de kissingmachine voor mij en rende naar onze kamer. Daar zat Kagurazaka op de bed van Sano en ze kuste elkaar.
"Kagurazaka, gaat het wel?" vroeg ik. Hij stond op en liep als een robot weg de kamer uit.
Ik sloeg de deken weer om Sano heen en hij greep mij vast, en legde mij op mijn rug en hing boven mij met getuite lippen.
Ik pakte zijn hoofd vast en hield het weg bij het mijne. Na een paar seconden legde ik hem terug op zijn rug en hij sliep verder.
"Zou het oke zijn als ik nog even zo blijf liggen?" vroeg ik aan mijzelf.
Ik ging op mijn zij liggen tegen Sano aan en viel in slaap op zijn arm.
Sano werd als eerste wakker, hij keek naar het gewicht op zijn armen, Eh Ashiya?
"Ham... Burger.." zei Ashiya en ze rolde zich om en viel van het bed af.
Sano ging zitten, "Heb je een haburger gegeten?"
Ik greep naar mijn hoofd en stond op, "Eh?" was ik echt in slaap gevallen?
"Jij bent echt interessant." zei Sano lagend
"Yeah." zei ik en begon ook te lachen.
Ik stond te wachten op Umeda.
"Mizuki" hoorde ik Umeda zeggen, "Hier heb ik Sano's medicijn. Oh en deze moest ik geven van Akiha." Hij rijkte een foto van Sano, waarom hij over de lat heen vloog.
"Hij heeft dus echt gesprongen." zei ik zacht.
"Je kijkt niet echt blij."
"Ik bén blij, alleen er is nu geen reden meer voor mij om te blijven. 'Zodra Sano weer springt ga ik terug naar Amerika' dai is wat ik tegen iedereen zeg."
"En Sano? Ik bedoel je houd van hem toch?"
"Zelfs al hou ik van hem, het kan niet de reden voor mij zijn om te blijven. Vandaag heb ik wat meisjes ontmoet die op Sano stonden te wachten. Het maakt niet uit hoe erg ze om hem geven, alles wat ze kunnen doen is wachten in stilte. Maar ik kan aan zijn zeide staan. Ik ben hier om het te laten hoog springen, ik kan geen andere gevoelend hebben als dat."
"Je bent zo dramatisch, maar dat krijg je er van als een kind volwassen probeert te zijn, het is totaal niet schattig."
Ik rende terug naar de kamer nadat ik een telefoontje van Nakatsu had gekregen, Sano was gaan trainen en had het niet getrokken.
"Sorry." zei Sano zwak.
"Je hebt ons ongerust gemaakt."
"Dat je in deze conditie ging trainen. Waarom heb je zo'n haast?" zei Nakatsu
"Hou je mond." zei Sano.
Ik ging het water verschonen in het keukentje. "Ik moet weg." zei ik zacht. "Nakatsu? Heb je een minuutje?"
We liepen naar de verlate kantine, "Zorg alsjeblieft voor Sano." zei ik.
"Wat is er opeens met jou?" zei hij onbegrijpelijk.
"Ik ga terug naar Amerika."
"Eh?"
"Ik heb het je nog nooit verteld, maar degene die Sano's verwondingen had veroorzaakt in Amerika was ik. Dus ik wilde hem weer laten springen, daarom kwam in naar deze school. Sinds Sano de sprong heeft gemaakt, heb ik geen reden meer om op deze school te blijfen."
"Wat is dat?"
"Ik ben al heel blij dat ik naar deze school ben gekomen en ik zo'n leuke jongen als jou heb ontmoet Nakatsu. Daarom laat ik alles aan jou over."
"Hou op. Waarom moet je vertrekken, alleen omdat Sano heeft gesprongen?" Nakatsu liep boos weg.
De uitgestelde star festival was bezig en ik stond mijn spullen te pakken. Ik had er zo graag bij willen zijn, maar helaas. Ik keek om naar Sano die lag te slapen. Met mijn koffer sloop ik naar de deur waar ik voor een laatste keer naar Sano keek, "Bedankt.".
"Waar is Mizuki?" zei Nakatsu toen hij de kamer in stormde. Sano keek weg naar boven. "Hij is weg naar Amerika?" zei Nakatsu ongelovig.
"Ja." zei Sano onverschillig.
Nakatsu pakte Sano boos vast, "Waarom heb je hem niet gestopt?" zei hij boos, "Mizuki heeft zo veel voor je gedaan!"
"En als ik hem had gestopt!" Schreeuwde Sano terug, "Hij had het al besloten. Ik heb niet het recht om iets te zeggen."
"Kan het je niet eens schelen dat je Mizuki nooit meer ziet? Ik kan het niet uitstaan! Als jij niet gaat dan breng in Mizuki terug!"
Ik keek nog een keer naar de school, het was als de eerste keer dat ik hier kwam. Alleen had ik nu mijn missie volbracht. Ik hoorde een auto aanrijden en zag dat het mijn taxi was.
Ik legde mijn koffer in de achterbak en wilde instappen, "Jij hebt ook echt geen gevoel he?" zei Nakatsu boos.
"Nakatsu?"
"Kan je hier echt niet blijven? Ik wil nog steeds mijn school leven met jou delen. Dus, ga niet."
"Dank je, maar."
"Echt.. Wat nou 'maar'? Geen gemaar!" hij liep dichter bij, "Ik heb je nodig. Sano heeft misschien gesprongen, maar..."
"Ik heb nog niet gesprongen." ik keek verbaasd om Sano stond daar. "Ik heb nog niet gesprongen." hij liep dichter bij en ging naast Nakatsu staan. "Ik heb nog niet gesprongen.. Waar jij bij was. Bij een wedstrijd. Dus, ga niet."
Reacties:
Dus ga niet.
Zei Sano dat maar tegen mij~~~