Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Learn from A little city » *9*
Learn from A little city
*9*
Bill:
we zijn hier nu in totaal al een week en het werk begin ik onderhand wel beu te worden. Het is een eeuwige routine aan klusjes die veel inspanning kosten. Iets wat mijn tere handjes inmiddels geweten hebben. Ik geef wel toe, het geeft je toch op een rare manier het gevoel van vrijheid. Van rust.
Sinds het andere meisje van de range binnen gelopen is functioneren mijn hersenen niet helemaal meer zoals het hoort. Ik ben afgeleid merk ik. Ik wil gewoon meer over haar weten. Want Lily gaat het me niet vertellen en ook Tom blijkt niet echt mee te werken om ook maar iets los te krijgen. Sterker nog, hij verdedigd Lily! Hij gaf me vorige week één blik die zoveel zei. En ik had echt nooit gedacht dat hij ooit zo’n blik zou geven. Hij is gewoon in verliefd. En dat weet hijzelf ook donders goed. Alleen is dit de eerste keer dat ik hem echt zie stuntelen met een meisje. Hij weet echt niet hoe hij het moet aanpakken en dat is duidelijk zichtbaar. En ondertussen heeft Lily echt niets in de gaten. Best leuk eigenlijk.
maar back to the point. Dat meisje, Ribelle. Ze blijkt inderdaad op de zolder te slapen zoals Tom vermoedde. Althans, dat is de enige kamer waar we nog niet zijn geweest in het huis en ik zou geen andere plek kunnen bedenken waar ze slapen kan op een fatsoenlijke manier. Ze komt niet elke avond. Maar als ze komt is ze er op de meest absurde tijden. Van 6 uur ’s avonds tot 2 uur ’s nachts. Rare tijden gewoon. En het is nog raarder dat ze wel elke ochtend vroeg weer vertrokken is op haar metalen ros. Ik heb wel geprobeerd te kijken waar ze heen ging maar nog ben ik er niet helemaal achter.
Met Lily loop ik nu door het dorpje heen. We hebben vanochtend iets langer uitgeslapen dan gewoonlijk en doen nu ’s avonds de post maar. Niet dat er veel te bezorgen is zoals gewoonlijk. Tom is bij de boerderij gebleven om BigBond uit te gaan laten. Hij is helemaal gek van dat kwijlende beest.
ik was met Lily mee gegaan omdat ik nog wat gel wilde gaan halen bij de drogist. We waren nu vrolijk aan het kletsen terwijl we langs de huisjes liepen. De bewoners uit het dorpje begon ik langzaamaan wel te herkennen. Het oude vrouwtje wat achter het minuscule supermarktje woonde, het jonge stel met 4 kinderen tegenover het schoolgebouw, de weduwe die op de hoek aan het begin van het pleintje woonde. Allemaal leerde ik ze wel een beetje kennen. Ook herkende mensen Tom en mij al. Niet vanwege onze sterrenstatus. Iets wat we wel prettig vonden. De mensen hier gaven niet veel om status en belang. Iedereen kent elkaar en groet elkaar als normale mensen. Ik denk ook niet dat veel mensen echt weten wat er allemaal gebeurd in de rest van de wereld. En omdat men het niet weet, maakt men zich er ook geen zorgen om. En dat geeft dit dorpje een absolute rust.
‘Lily, ik ga nog even een stukje lopen denk ik. Nu kan het nog. Ik heb mijn mobiel bij me en zal voor 11 uur weer bij de boerderij zijn oké?’ dit klonk best raar. Op 20 jarige leeftijd om permissie vragen om gewoon rond te gaan lopen. Toch vroeg ik het. Lily was degene hier die alles goed wist. En toch wel een beetje een schema voor ons aanhield.
Lily knikte. ‘wel goed uitkijken dat je niet te ver loopt hé? Ik heb geen zin om je vannacht te moeten gaan zoeken op de vlaktes.’ Ik grinnik en knik. Lily loopt rechtdoor terwijl ik een straatje in ga. Ik wil wel eens wat meer van het dorpje zien. Op een andere manier. En de enige mogelijke manier om dat te kunnen is in mijn geval eerst verdwalen. En als ik gewoon maar blijf lopen zonder doel lukt dat wel.
na een uurtje heb ik al aardig wat straatjes gehad. Niet dat het er veel zijn hoor. Hoogstens 20 straatjes zijn er in dit dorp en dan heb ik de hoofdweg niet meegerekend.
ik merk dat ik nu langzamerhand als maar meer naar het einde van het dorpje loop. De straatjes worden rustiger en de meeste lopen dood. Missie geslaagd, ik ben verdwaald.
Na een tijdje merk ik dat ik parallel loop met de hoofdweg. Als ik door een steegje loop kom ik uit op de vlaktes. Oeps… hier moest ik niet heen volgens Lily. Als ik terug wil lopen valt 1 huis me op. het staat los van alle andere huizen en ook alleen tussen een bomengroepje. Nieuwsgierig als ik ben loop ik er heen en observeer het huis nog eens. Het is vervallen en ziet er tamelijk verlaten uit. Wat houten planken voor de ramen, graffiti op sommige plaatsen, en de voordeur die open staat. Een leeg huis… plus een Bill Kaulitz… precies. Mijn nieuwsgierigheid is echt niet gestild door alleen een verlaten huis van buiten te bekijken. Dus loop ik op het geval af en stap voorzichtig naar binnen. De hal is wel zoals ik verwacht had. Even vervallen als de buitenkant. Echter de woonkamer verrast me wel. Oké, het behang bladert van de muren af, het is een beetje stoffig maar er staan gewoon spullen in het huis die er helemaal niet zo verstoft uit zien. Een bank met wat slijtplekken, een oude salontafel, vloerkleed met kussens overal, openhaard met houtblokken ernaast, kistjes opgestapeld die als bijzettafeltjes dienen. Het lijkt wel alsof het nog gewoon ingericht is. Ook zijn deze spullen helemaal niet zo stoffig. Vreemd…
ik loop richting de keuken waar alles tot mijn verbazing er schoon uitziet. De kastjes zijn gevuld met niet bij elkaar passend servies en de koelkast, die het gewoon doet, is gevuld met etenswaar. Dit word met de minuut vreemder. Ik besluit de trap in de hal op te gaan. De treden kraken onder mijn voeten. Zullen ze mijn gewicht wel houden? Na nog een paar treden sta ik op een stoffige overloop. Er zijn 4 deuren en achter de 1e zit een badkamer die echt verwaarloosd is. Als er een kakkerlak uit het gootsteenputje zou komen zou het me niets verbazen. Het is schemerig buiten en zorgt ervoor dat er amper nog licht door het kleien badkamer raampje komt. Ik voel een rilling over mijn rug lopen. Snel ga ik de badkamer maar uit.
de andere 3 deuren zijn toegangen tot slaapkamers. Er liggen matrassen en wat dekens. Bij de 3e kamer ligt er iets op het 2 persoonsbed. Ik neem zachtjes plaats en pak het voorwerp. Een boek. Ik sla het open en blader er wat doorheen. Het is een franse gedichtenbundel. Zuchtend leg ik het boek weer neer en wil op staan.
Als plots de deur dicht valt met een klap kijk ik geschrokken om. Het is vrijwel donker in de kamer en ik raak lichtelijk in paniek. ‘wie is daar?’ hoor ik een stem vragen. ‘wat moet je hier.’ Is de 2e vraag. Ik ben te bang om mijn stem te gebruiken. Ik hoor een paar schuifelende passen en ik draai me naar de richting waar het geluid vandaan kwam.
Het licht gaat aan en een meisje staat vlak voor me met een zakmes op me gericht. Mijn mond valt even verbaasd open en ik ontwaak weer uit mijn trance. ‘jij?!’ roep ik zowat uit als ik zie dat het Ribelle is die haar mes nu iets laat zakken. Haar verdedigende houding verslapt even maar ze schud haar hoofd en richt het mes weer. ‘nogmaals, wat moet je hier.’ Vraagt ze met een donkere ondertoon in haar stem. Toch hoor ik een tikkeltje twijfel. Ik ga met mijn handen in mijn heupen staan en trek een wenkbrauw op. ‘ik was verdwaalt geraakt. En ik was nieuwsgierig naar dit blijkbaar niet zo verlaten huis. En doe dat mes weg wil je. Je zal me toch niet neersteken.’ Weer twijfelt ze even. ‘hoe weet je dat zo zeker?’ vraagt ze achterdochtig en ik grinnik even. ‘simpel, je kent me. En daarbij ben jij hier degene die weet wat ik ben buiten dit dorpje. Al vermoord je me, dan ben jij straks degene die dé superster Bill Kaulitz om zeep heeft geholpen. En ik kan je verzekeren dat er een hogere straf staat op het vermoorden van beroemdheden.’ Zuchtend laat ze langzaam haar mes zakken. ‘goed. Jij je punt. Maar donder hier nu op wil je?’ ik rol met mijn ogen. ‘mij best. Ik wilde alleen maar weten wat dit hier was. Nu weet ik het. En ook waarom jij op de boerderij woont. Ik snap alleen niet hoe het kan dat Lily zo gek is om een gangsterlid van een gestoorde gang toe te laten in haar huis.’ Ik wil verder lopen maar Ribelle pakt me bij mijn arm en duwt me tegen de muur. Het mes word op mijn keel gedrukt en haar ogen kijken me geniepig aan. ‘waag het niet zo te praten over mijn vrienden. En al helemaal niet zo over mijn zusje!’ bij dat laatste worden mijn ogen groot…
Reacties:
OeeehOeeeh, me wants to know X3
En sorry, ik krijg er niets zinnegers uit.
Frans lerende, That should explane it ^^
woow woow wooww
wait...
gaat ze hem nu vermoorden or something...?!!!
zo jaa ikke haar vermoorden!!!
snel verder
xxxx
VERDER,
xx