Hoofdcategorieën
Home » Overige » Bermuda Triangle » Hoofdstuk 6.2
Bermuda Triangle
Hoofdstuk 6.2
‘Waar is ie nou?’ vroeg Solegna.
‘Hoe moeten wij dat weten?’ vroeg Kat geïrriteerd. Ze probeerde na te denken wat ze konden doen, maar ze kon nergens op komen.
‘Goed, nu hebben wij meer tijd voor een plan. Het wordt tijd dat we goed nadenken, niet alleen over deze demon, maar over alle demons. Laten we alles op een rijtje zetten.’
‘Goed,’ zei Kat.
Connor ging tegen een boom aan zitten. ‘Dit is de gronddemon. Hij kan niet tegen lucht, waarschijnlijk ook niet tegen licht, anders zou hij niet onder de grond zitten. Wat we dus moeten doen is hem op de een of andere manier uit de grot lokken.’
‘Of we moeten het licht en de lucht naar hem toe brengen,’ zei Solegna.
‘Dat zou kunnen, maar ik denk dat het gevaarlijk is. Waarschijnlijk heeft hij een heel grottenstelsel gegraven waar we gemakkelijk in kunnen verdwalen. Bovendien is het zijn terrein. Volgens mij is het niet slim om daarheen te gaan.’
‘Goed, dan moet hij dus hier naartoe komen,’ zei Kat.
‘Precies,’ antwoordde Connor. Hij dacht weer even na.
‘Ik kan het vanmiddag nacht doen lijken terwijl het dag is?’ stelde Solegna voor.
‘Weet je, dat is een van de meest intelligente dingen die heb horen zeggen,’ zei Kat. ‘Want weet je wat het dan is? Dan hoeven we zelf niet in de nacht te gaan, en dus is het minder gevaarlijk.’
‘En dan, dan is hij hier buiten, en dan hef je de illusie op, dan is hij dus al zwakker doordat hij waarschijnlijk niet tegen licht kan,’ zei Connor. ‘Ik kan de tijd dan stilzetten en hem vastbinden, of iets dergelijks. Dan kan hij niet meer weg.’
Kat knikte. ‘En dan is het zeker de beurt aan mij,’ zei ze.
‘Ik denk het wel,’ zei Connor.
‘Wat zal ik doen, een losse boomstronk naar hem toe smijten?’
‘Je hoef in ieder geval geen steentjes in zijn ogen te gooien, want waarschijnlijk is hij al verblind door het zonlicht,’ zei Connor droog.
‘Dan bewaar ik dat trucje wel voor een andere demon,’ zei Kat.
Opeens begon het weer te rommelen.
‘Goed, eh, wat gaan we nu doen?’ vroeg Kat.
‘Nu kunnen we niets doen,’ zei Connor. ‘Het monster zit onder de grond. We moeten naar de ingang van zijn grottenstelsel gaan, waar hij naar buiten komt om te jagen. Daar moeten we naartoe om de illusie op te zetten. Of, Solegna, dat moet jij doen, maar wij gaan mee voor het verdere werk.’
‘Dus we gaan terug naar het dorp en wachten tot vanmiddag? Maar wat als hij nu het dorp overhoop gooit?’ vroeg Solegna.
‘We kunnen nu niets doen,’ zei Connor nogmaals. We moeten wachten tot vanmiddag. Dan slaan we onze slag.’
Die middag bracht Tharu hen naar de ingang van de grotten. Toen ze er waren draaide hij snel om, alsof hij bang was alleen al naar de ingang van de grot te kijken. Toen waren Connor, Kat en Solegna weer alleen. Ze hadden hun plan iets verder uitgebreid, en ze hadden ook het nodige gereedschap mee genomen. Connor had een touw om het monster vast te binden en Solegna had een boog en wat pijlen, zodat zij ook iets te doen had zodra haar illusie was opgeheven. Kat moest het doen met de spullen die ze ter plekke hadden, wat niet veel meer was dan losse takken en wat bladeren. Het gerommel was de hele dag nog niet opgehouden, wat inhield dat de demon actief was. Ze wisten niet of hij het zou merken als de illusie in werking werd gesteld, maar ze hoopten op het beste.
‘Goed, nu zijn we er. En nu?’ vroeg Kat.
‘Nu is het de eer aan Solegna. Als zij haar illusie niet in werking zet, haalt het plan niets uit,’ zei Connor.
‘Weet je, misschien hadden we Ben mee moeten laten denken. Die is veel beter in plannen verzinnen. Ik zie dit nog niet werken,’ zei Kat.
‘Heb vertrouwen,’ zei Connor. ‘Het kan best lukken.’
Kat besloot om tegen een boom aan te gaan leunen en te wachten totdat Solegna iets uitvoerde.
‘Solegna, aan jou de eer,’ zei Connor.
Solegna knikte. Ze sloot haar ogen en het leek alsof ze heel diep nadacht. Er gebeurde niets.
‘Doet ie het al?’ vroeg Kat.
‘Lijkt het daarop?’ vroeg Solegna geïrriteerd, doordat haar concentratie nu weg was. ‘Het lukt niet. Ik heb namelijk geen idee hoe ik zo’n illusie in werking moet stellen. Weten jullie hoe jullie om moeten gaan met jullie kracht?’ vroeg ze. Ze keek van Connor naar Kat. Kat beet op haar lip en schudde toen van nee.
‘Ik moet toegeven, mij lukt het ook nog niet zo heel goed,’ zei Connor. ‘Toen ik probeerde de tijd stil te zetten gisterenavond lukte het nog wel. Maar je moest eens weten hoe lang ik erover heb gedaan om de tijd weer te laten lopen. Ik had geen idee hoe het moest. Hoe het me lukte weet ik nog steeds niet.’
‘Dat is dan lekker,’ zei Kat. ‘Hebben we magische krachten, weten we niet hoe we ermee om moeten gaan. Misschien hadden die goden een handleiding bij de amuletten moeten schrijven. Misschien dat we het dan hadden gesnapt.’
‘Misschien moeten we aan Ishna vragen of zij weet hoe we ermee om moeten gaan,’ stelde Solegna voor.
‘Ja, en laten we dan gelijk aan yoga gaan doen,’ zei Kat sarcastisch.
‘Dat slaat nergens op,’ zei Connor. ‘Solegna heeft gelijk. Waarschijnlijk weet Ishna beter hoe we met die amuletten om moeten gaan dan wij. En het heeft ook niet veel zin om hier nog langer rond te blijven hangen. Kom mee, we gaan terug naar het dorp.’
Reacties:
Ten eerste: hoezo per se vanmiddag? Dat snap ik niet.
En daarna... ehm, hoezo heeft Solegna pijl en boog? Je kan niet zomaar van uit het niets opeens met zoiets omgaan. Tenzij ik iets gemist heb in de vorige hoofdstukken, dat ze dat dus í¡l kan.