Hoofdcategorieën
Home » Overige » For you in full blossom » I like Mizuki
For you in full blossom
I like Mizuki
Ik rende door de schoolpoorten naar de brievenbus Papa, ik hoop dat je mij nog even langer laat blijven! wenste ik vurig.
Ik rende weer terug naar het schoolplein, het was prachtig weer dus iedereen had weer zijn mooie zomeruniform aan. Ik zag Nakatsu "Hey! Goedemorgen!" riep ik en gaf hem een klopje op zijn schouder. Ik rende nog een stukje verder en daaide mij om "Nakatsu, wat is er aan de hand?" hij was niet zijn vrolijke zelf en stond daar maar een beetje.
"Nah... Um... Het is dat... Ik ben blij... Dat je bent gebleven." Nakatsu nam een slokje water, "Het is allemaal dankzij jou." zei ik. Hij spuugde zijn water uit, "M-Mij?"
"Ja." Hij kwam wat dichter bij staan, "Mizuki."
"Eh?"
"Ik zei je toen 'Ik heb je nodig'."
"Ja, ik was blij dat je dat zei, want ik heb jou ook nodig Nakatsu." Weer spuugde hij zijn water uit "EH!? Is... Is dat echt zo? Dan hoef ik het niet te zeggen om het jou te laten begrijpen toch?"
"Eh?"
"Voor mij... Ben jij..."
"Een vriend toch?" maakte ik af.
"Eh?"
"Ik denk dat jij ook mijn beste vriend bent!"
Ik sloeg mijn arm om Nakatsus middel en hij om mijn schouder en zo liepen we naar de klas.
"Ohiyo~" riepen we samen toen we de klas in liepen.
Sano keek even naar Nakatsus hand en toen weer in zijn boek.
"Sano!" riep ik en liep naar hem toe, hij bleef lezen.
"Wat is er? Je hebt een slecht humeur."
"Niet echt."
"Ontken het maar niet. Vanochtend was je wel normaal."
"Je moet mensen niet hun armen om je schouders laten slaan." zei hij kort af.
Die had ik niet zien aankomen, "Eh?"
"Je moet meer op je hoede zijn met mensen om je heen."
"Wat is er met dat? Wie kan het schelen? We zijn allemaal vrienden."
"Dat bedoelde ik niet... Ik zeg..."
"Waarom word je boos? Eh, ben je," ik kwam dichter bij zijn hoofd en fluisterde, "Ongesteld?"
"HUH!?" zei hij geschrokken.
"Wat? Ik maak maar een grapje."
Ik heb nog niet gesprongen.. Waar jij bij was. Bij een wedstrijd. Dus, ga niet.
Elke keer als ik aan die zin dacht kwam er weer een grote glimlach op mijn mond en ging mijn hart als een razende tekeer.
"Iedereen bedankt voor het wachten!" zei Akiha de fotograaf. Ze maakte altijd foto's van Sano als hij aan het trainen was. Ze was ook de ex van Umeda die nu homo was, ze kon het nog steeds niet accepteren. We stonden met z'n alle in de kantine te wachten omdat Akiha ons had geroepen.
"Waarom moesten we zo snel komen?" zei Naoko.
"Oke, oke, oke, oke." begon ze.
"Ga je de kern van ons hotties weg zuigen? Dat kan ik niet toestaan" zei Nanba dramatisch, "Zodra een vrouw de 30 is gepasseerd komt ze niet meer van haar rimpels af." ging Naoko verder.
Er kwam een flits in haar ogen, "Wil je dood? Rot kind." zei ze intimiderend. "Oke, het spijt me." zei hij snel.
"Laten we leeftijd even vergeten." ging Akiha verder.
"Ik heb jullie - dit keer - niet voor niks laten komen. Zojuist heb ik een bod geaccepteerd van een beroemde uitgever."
"Een beroemde uitgever?" zei Nanba.
"Kijk!" ze hield een tijdschrift omhoog.
"An An." las ik.
"An An... Dé An An?" riep Nakatsu uit.
Sekime ging naast Akiha staan, "Over An An, het heeft al de informatie over de laatste trends, het is erg populair rond tieners maar zelfs voor oude omaatjes is het nog plezierig. Het is een super beroemde magazine."
Iedereen begon te klappen. "Sekime is geweldig. Hij weet alles." zei Kayashima.
"Dus voor deze special edition van 'Hotties on the streets', wil ik dat jullie mijn modellen zijn." zei Akiha enthousiast.
"Model?" zei Oskar die tot leven kwam "Dat past perfect bij mij!" Iedereen begon weer blij te dansen en te zingen.
"Wacht even!" onderbrak Akiha ons, "Niet iedereen kan meedoen. Alleen vier mensen door mij gekozen kunnen er in komen."
"Eh waarom dat?"
"In dat geval, alsjeblieft deel mijn schoonheid met de wereld." zei Oskar
"Nee! Het zou mijn innerlijke schoonheid moeten zijn!" zei Tenoji.
"Ik heb al gekozen!" riep Akiha vrolijk.
"Huh!?" zei Oskar verbaasd.
"Dit is de lijst. Oke! De eerste is Nanba Minami-kun!"
"Ohyeah!" riep jij uit en Tenoji keek heb dodelijk aan.
"De tweede persoon is, Nakatsu Suiichi-kun!"
"Thank you! Thank you! Baby!" zei hij blij.
"De derde persoon is Sano Izumi-kun!"
Ik liep naar Sano toe, "Dat is geweldig!" zei ik tegen hem.
"Ik ga niet."
"Waarom niet? Je bent er perfect voor!"
"Ik ben niet geïntereseerd."
Akiha begon in haar zelf te te lachen.
"De laatste persoon zal zijn! Ashiya Mizuki-kun!"
"Ik?"
"Mizuki dat is geweldig!" riep Nakatsu boven al het protest uit.
Sano stond op van zijn stoel en greep mij bij mijn arm. "Ga je?"
"Natuurlijk. Ik denk dat het mij cool zal maken" zei ik blij.
"Jij, een model zijn? Je weet niet wat voor kleren je aan moet doen."
"Het zal wel goed zijn. Ik heb er echt zin in."
"Dat is niet wat ik zeg... Je moet misschien je weet wel... Naakt..."
"Eh? Wat?"
"Daarom..."
"Wie gaat Sano's plek in nemen?" vroeg Akiha sluw.
"Ik! Ik! Ik! Ik! Ik! Ik!"
Ook Sano stak zijn hand op, "Ik doe het."
"EH!?" riep iedereen.
Akiha lachte, "Ik wist het wel." zei ze zacht.
"Hey, het is tijd!" riep Sano naar boven, er kwam geen geluid dus hij liep naar boven. Ashiya lag daar half uit bed met haar shirt die een beetje was opgekropen. Sano keek even en draaide zich weer om.
Waarom zat ik ookalweer met een meisje op de kamer?
Hij liep was dichterbij en knielde naast haar neer, zijn hand rijkte naar haar buik.
"Mizuki, we moeten naar An An!" riep Nakatsu vrolijk die de kamer in kwam lopen. Sano stond snel op en gooide snel met zijn voet de deken weer om haar heen. "Ik wou hem net wakker maken!" zei Sano snel.
We liepen door de fotostudio, het was ongelovelijk groot.
Nakatsu liep naar een rek vol met kostums, "Mizuki hier."
Ik rende naar hem toe, "Geweldig! Ze hebben allemaal leuke kleren." ik pakte een jurk uit het rek.
"Oh Julia." zei Nakatsu.
"Oh Romeo, waar zijt ga mijn Romeo" zei ik dramatisch terug.
"Dat is omdat.. Ik ga je vertellen waarom." Nakatsu kwam steeds dichterbij met zijn gezicht - en mond -, maar Sano greep in en duwde Nakatsu's hoofd weg.
"Julia is een vrouw." zei Sano tegen mij.
"Ja natuurlijk, dat weet ik..."
Kom dan gaan we jullie kleding uitkiezen." zei Akiha.
Sano pakte de jurk uit mijn handen en legde zijn arm om mij heen en sleepte mij naar de andere kamer.
"Kies maar wat je wilt alleen schiet op!" commandeerde Akiha.
"Oh welke zal ik kiezen?" vroeg ik mijzelf af.
"Mizuki, deze zal je vast mooi staan!" zei Nakatsu, hij had een kort roze jurkje vast, het was prachtig. "Zo schattig!" ik nam hem over en ging voor de spiegel staan met de jurk voor mij. "Deze zal zeker goed staan!"
Sano kwam naast mij staan en trok de jurk uit mijn handen en legde daar voor in de plaats een ander shirt. "Deze is zo saai!" zei ik.
"Niet terug praten, trek deze aan."
"Hey, Mizuki zei dat ze deze leuker vond!" zei Nakatsu snel en wees naar de jurk.
"Deze." zei Sano
"Nee, deze." zei Nakatsu.
"Hey! Schiet op en kies." zei Nanba verveeld.
"Ja." zeiden we in koor.
Eerst was Nanba aan de beurt zijn foto's waren echt cool geworden. Hij moest schreeuwen, lachen, kwam daarna niet meer bij, normaal kijken - wat niet meer lukte - en uiteindelijk met een paspop op de foto.
Daarna was ik, toen ik eenmaal voor de camera stond was ik best wel nerveus. "Ashiya-kun, is er iemand die jij misschien leuk vind?" zei Akiha.
"Eh?"
"Probeer aan die persoon te denken." mijn blik ging naas Akiha, daar stond Sano met zijn rug naar mij toe.
Net als ik had verwacht, dacht Nakatsu die onder Sano zat hij vind mij leuk!
"Oke, laten we nu die naam noemen van die persoon." zei Akiha.
"Ik kan onmogenlijk die naam zeggen!" zei ik.
"Zeg het maar gewoon." zei Nakatsu met een grote glimlach op zijn gezicht.
"Eh? Waarom? Ik wil het niet."
"Zeg het nou maar gewoon." zei Nakatsu.
"Nee." zei ik boos.
"Jij vind.."
"Hou je mond!" schreeuwde Akiha tegen Nakatsu.
Ze begon met het schieten van foto's ik raakte van mijn verlegenheid af.
"Maak foto's van mij en Mizuki samen!" riep Nakatsu.
"Oke ga ook maar zitten."
"Aye Aye sir!"
Nakatsu kwam naast mij op de bank zitten.
Uiteindelijk was Sano aan de beurt, hij keek niet echt blij en had er geen zin in.
"Ik voel me echt stom weet je?" zei Akiha, "Ik probeer hier mijn best te doen om leuke foto's van jullie te maken en dan doe je niet mee."
Sano keek haar vuil aan en liep weg.
"Ren je weg? Ik heb dat senario eerder gezien. Je moet een keertje voor iets vechten."
Sano stond even stil, bedacht zich en ging weer voor de camera staan. Sano's foto's werden zo cool, ik keek hem aan en hij mij, de hele tijd.
"Waarom besloot je om Mizuki te stoppen van vertrekken?" zei Nakatsu tegen Sano toen ze klaar waren met de foto's. Nanba en Mizuki liepen een stukje verder op.
"Eigenlijk geen reden."
"Eh? Ben je instaat om mannen te accepteren? Want laat mij jou dit vertellen, ik kan dat wel. Dus ik wil uitvinden wat je eigenlijk denkt. Sano. Kan je mannen accepteren?" Nakatsu keek omhoog maar Sano was verdwenen en liep bij de rest van de groep.
"Ah ik heb zo'n honger!" riep Nanba toen we in de gang liepen naar de kantine.
"Het is zo heet!" zei ik en ik trok mijn t-shirt uit.
"Hey, trek dat weer aan." zei Sano.
"Waarom?"
"Het is te dun."
"Sano je gedraagd je zo raar de aatste tijd!"
"Dat is omdat jij geen aandacht besteed aan je rondingen."
"Pardon? Je bent een soort van vader." ik liep boos weg.
"Een vader?" zei Sano.
Die avond kon ik de slaap maar niet vatten, terwijl ik uit het raam keek gingen mijn gedachte alle kanten op. Waar was Sano's gedrag tegenover mij zo veranderd? Heb ik wat verkeerds gedaan? Was het fout om hier te blijven?
De nacht sloop voorbij en ging over tot dag, ik stapte uit bed en ging naar de kantine.
"Goedemorgen." zei ik een beetje slaperig.
"Ah, Mizuki, je ziet er zo cool uit." zei Naoko.
"Ik wilde dat ook!" ze Noe.
Ze keken allemaal naar een magazine, zou het An An kunnen zijn? Ik ging pakte het blad uit Naoko's handen en kreeg een idee.
"Sekime, haal iedereen hier heen!"
"Iedereen?"
"Ja iedereen!" ik rende naar Akiha en trok haar mee naar school.
We rende zo snel we konden terug naar de kantine.
Het was er overvol en ik ging op een stoel staan, "Laten we met z'n alle foto's maken!"
"EH!?" tegen spraken en protesten gingen de ronde.
"Als ik met jullie ben dan ben ik gelukkig, heb ik lol. Dus laten we wat foto's maken zodat we altijd een herinnering hebben aan elkaar."
"Ik denk dat we het niet kunnen helpen," zei Nanba hij kwam naast mij staan en gooide mijn haar door de war, "Deze kleine heeft een punt."
"Maar niet iedereen is er. Sano is er niet." zei Sekime.
"Ik zal hem wel halen." zei ik.
"Maar Sano komt nooit." wierp Sekime terug.
"Hij zal komen!" en ik rende weg
"Sano, kom dan gaan we foto's maken met iedereen." zei ik toen ik in onze kamer kwam.
"Ik niet."
"Echt waar, met z'n alle!" ik pakte het boek uit zijn handen en trok hem op maar hij trok zijn arm los.
"Sorry."
Ik keek om en greep hem bij zijn wangen, "Heb je je ogen nou nog niet geopend?" Ik liet hem los en leunde wat dichter bij. "Ik weet dat je altijd aan je vrienden denkt dus het is tijd om in actie te komen. Ik zal je aan moedigen als ik kan." ik glimlachte en was mij er heel erg van bewust dat hij heel dicht bij was. Uiteindelijk lachte hij ook een beetje en ging mee.
We liepen samen over de gang naar de kantine ik keek even om want Sano liep steeds langzamer. "Sano!" ik ging naast hem lopen en stak mijn arm door de zijne. Hij keek naar beneden - naar mij, was hij maar niet zo lang -, "Kom niet zo verlegen!" we liepen zo de kantine in. Het werd even stil, ik zag aan Nakatsu dat hij een beetje gekwetst was.
"Het is ongelovelijk." zei Naoko.
"Je bent laat idioot!" zei Nakatsu met een glimlach.
We gingen voor aan zitten ik tussen Sano en Nakatsu en Sano naast Tenoji.
De eerste foto's waren leuk tot mensen gingen duwen en trekken. Die tijd was onvergetelijk, het was een moment om nooit te vergeten.
In het klas lokaal was de sfeer veranderd, het was hechter geworden.
"Hey! Laten we Banzai roepen op onze vriendschap!" zei iemand.
We liepen allemaal naar voren op Sano na en sprongen in de lucht en riepen "Banzai! Banzai! Banzai! Banzai! Banzai!"
Nakatsu haakte af en ging naast Sano zitten.
"Ik ben blij, dat we nog lang met elkaar kunnen blijven op school."
"Ja." zei Sano.
"Oke, ik hou het niet meer vol, dus ik ga het maar gewoon zeggen. Ik hou van Mizuki." Nakatsu stond op, "En daarom,"
hij keek om en wees naar Sano, "Ga ik absoluut niet verliezen!"
Zijn wijsvinger maakte plaats voor zijn duim, "Dat is het."
Sano keek Nakatsu na die naast Mizuki ging staan en haar aantikte, ze sprongen nu samen en riepen Banzai!
Mizuki lachte en had de tijd van haar leven, Sano voelde zich raar. Hij wist dat Nakatsu geen competitie was, maar toch moest hij het zekere voor het onzekere nemen en misschien toch maar een zet doen. Een zet naar Mizuki's hart.
Reacties:
yeaaaaaaaaaah hij vind haar leuk ^^
Ik wist het wel.
Snel meer <3
AAAAHHHH!!!
Hoofdstuk 8, ik ga snel lezen
Jaloers op Mizuki :o