Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Zwischen die Welten » Hoofdstuk 2
Zwischen die Welten
Hoofdstuk 2
Terwijl ik wakker word voel ik hoe mijn lichaam door elkaar geschud wordt. Ik hoor hoe mijn broertje mijn naam roept en langzaam open ik mijn ogen. Bill hangt over me heen. Zijn gezicht is een mengeling van heel veel emoties. Bezorgdheid en woede schijnen het te winnen van de andere emoties.
‘Dus ze heet Claudette.’ Constateert Bill.
‘Ja.’ Het feit dat ik toegeef brengt Bill zichtbaar van zijn stuk.
‘En je dacht dat je haar wel even leuk kopietjes van al ons materiaal kon geven, zonder het ook maar met ons te bespreken?’
‘Je begrijpt het niet.’
‘Ik begrijp het inderdaad niet, dus een uitleg zou fijn zijn.’
‘Ik kan het niet uitleggen.’ Zijn gezichtsuitdrukking verandert. Nu staat hij verslagen.
‘Ik mis je, Tom.’
‘Ik mis jou ook.’
‘Vertel me dan wat er aan de hand is.’
‘Nee, je begrijpt het niet. Ik kan het niet uitleggen. Ik doe dit niet voor mezelf, Bill.’
In onze ogen staan tranen, we vechten beiden om deze tegen te houden.
‘Eén ding kan ik je wel vertellen, Tom. Deze schijfjes gaan niet naar jouw vriendin toe.’
‘Nee, Bill. Dat kan niet. Ik moet ze vandaag meenemen. Je begrijpt het niet.’
‘Nee, ik begrijp het ook niet. En zolang jij het niet uitlegt zal ik het ook niet begrijpen. Maar ik weet wel dat ik je niet meer kan vertrouwen.’
Dat is het moment waarop ik het gevecht verlies. Langzaam beginnen de tranen over mijn wangen te stromen. Bill wendt zijn gezicht af, staat op een begint de schijfjes in tweeën te breken.
‘Bill, hou alsjeblieft op!’ Hij luistert niet. Hij gaat onverstoord verder met het breken van de schijfjes. Wanhoop maakt zich meester van me, en ik trek aan het been van mijn broertje. Hij belandt met een harde klap op de vloer, en stoot zijn hoofd tegen mijn bureau. Vlug kruip ik overeind, de wanhoop heeft gezelschap gekregen van angst. Nog voor ik naast Bill zit, is deze al overeind gekomen.
‘Gaat het?’ Vraag ik geschrokken.
‘Het gaat perfect. Mijn eigen broertje weigert me dingen te vertellen, en als ik het dan niet begrijp en iets doe wat hij niet wil, haalt hij me onderuit. De klap is emotioneel harder dan fysiek, Tom.’ Ik open mijn mond om iets terug te zeggen, maar weet niet welke woorden ik moet spreken, dus sluit ik hem maar weer.
‘Leg je het uit als ik je smeek?’ Bills stem klinkt net zo wanhopig als ik me een paar tellen geleden voelde.
‘Ik kan het niet uitleggen.’
‘Luister, ik weet dat je niet in echte liefde gelooft, maar dit gaat wel heel ver. Ze maakt je niet gelukkig, Tom. De indruk die ik van haar heb, is dat ze alleen maar geld aan je wil verdienen. Dit is geen liefde, echt niet.’
‘Het is ook geen liefde.’
‘Je bent dag en nacht bij haar. Waarom zou je dat doen als je niet van haar houdt?’
‘Omdat ik hier niet degene ben die het voor het zeggen heeft.’
‘Het is jouw leven, niet dat van haar.’ Ik knik alleen maar.
‘Zij krijgt dat materiaal niet, ze is er echt niets goeds mee van plan.’
‘Nee, maar als ze het niet krijgt, gaat het fout met mij.’
‘Het gaat nu ook niet goed met je.’
‘Nee, maar als ze dit niet krijgt, gaat het nog slechter.’
‘Probeer het op zijn minst uit te leggen, Tom.’
‘Ik wilde dat ik het kon, Bill.’ Zeg ik terwijl ik terneergeslagen opsta, de CD’s pak en mijn eigen kamer uitloop. Nog voor ik op de gang sta vraag ik me af waar ik heen wil gaan. Mijn kamer is het enige plekje wat gewoon van mij is, maar daar is Bill nu. Besluiteloos laat ik mezelf op de grond zakken. Met mijn rug leun ik tegen de muur, de schijfjes liggen op mijn schoot en in mijn hoofd is het één grote chaos. Ik heb de laatste tijd teveel met mezelf gevochten. Ik heb tot nu toe alle oorlogen verloren. Tegen de tranen, tegen Claudette, ik heb geprobeerd om Jeannette niet aardig te vinden, ik heb zelfs overwogen om weg te lopen. Maar het belangrijkste is al die tijd geweest dat ik Bill er buiten moet laten. Mijn broertje mag niet betrokken raken bij Claudette en haar moordlustige plannetjes. Als ik dat gevecht verlies, zal ik het mezelf nooit vergeven. Zeker niet omdat Bill het er dan waarschijnlijk ook niet goed vanaf zal brengen. Het vervelende is alleen dat Bill het niet begrijpt. Het is volkomen logisch, ik zou waarschijnlijk ook boos worden als ik hem was. Nu sta ik dus voor de keuze: Vrienden blijven met mijn broertje of niet. Ik weet het niet. Ik weet dat wat ik wil; ik wil hem alles vertellen, alle soldaatjes in mij laten staken en gewoon zijn warme armen in rennen. Alleen, als ik dat doe, breng ik mijn broertje in gevaar. Weglopen is ook geen optie; ik weet dat Bill me achterna zal komen.
Reacties:
Hoe doe je dat toch?
Elke keer dwing je me gwn te lezen, die prachtige woorden.
Maar jij snel veder gaan
-xxx-
Vier woorden;
Jij schrijft zo mooi.<3
Ahw, ik vind Bill zielig. ):
&Ahw, die inleiding, is lief.<3 Danku. <3.
x<3
Die deed echt pijn!
Arme Bill. Ik zou me zo focked up voelen als ik hem was, als mijn tweelingbroer me niets zou vertellen, en ik zou zien hoe ongelukkig hij is.
Tom moet het maar snel vertellen!