Hoofdcategorieën
Home » Twilight » A life without Edward » Hoofdstuk 1
A life without Edward
Hoofdstuk 1
Drie maanden woonde ik nu al in Forks. Ik was gewend geraakt aan het dagelijks leven. Ik had vrienden en vriendinnen op school, had een baan bij Newton's, de zaak van de ouders van mijn vriend Mike, en zelfs de regen was inmiddels niet meer dan normaal. Het enige wat er miste was een vriendje. Niet dat ik daar behoefte aan had, maar als al je vriendinnen aan de lunchtafel zitten met een nieuwe jongen, begint het toch wel aan je te knagen.
Maar ik ben ook niet zo wanhopig dat ik me inschrijf bij datingssites, of ga speeddaten, wat Lauren tegenwoordig deed.
Vandaag was weer zo'n gewone dag als anders, we hadden net middagpauze. Jessica was aan het praten over een of ander topje dat ze in de stad had gezien, Angela zat met Ben te fluisteren en Lauren zat me vijandig aan te staren, daar was ik ook aan gewend. Ik prikte met mijn vork in mijn aardappelen, die er niet al te best uitzagen
'Maar ik ga dus morgen naar Port Angeles, wilt er iemand mee, jij misschien Bella?'
'Huh, wat?' ik keek op, ik had niet opgelet.
'Of je meegaat naar Port Angeles,' vroeg Jessica.
'Oh, nee, sorry, ik moet nog leren voor dat proefwerk Engels voor morgen,' verzon ik snel. Ik had deze keer even geen zin in shoppen met Jess. Ik had Engels allang af.
'Oh jammer,' antwoordde ze. 'Angela, jij misschien?'
Angela knikte.
'Ja, lijkt me leuk. Ik heb ook nog een nieuwe broek nodig.'
'Oké, dan bel ik je vanavond wel,' besloot Angela.
Ik stond op, ik had even frisse lucht nodig. Helaas, de bel ging. Ik vloekte binnensmonds.
Ik sleepte mijn tas mee naar biologie. Ik vond het fijn dat ik alleen zat, want dan kon ik tenminste rustig werken.
De rest van de dag ging als in een ruis voorbij. Ik was blijer dan normaal toen ik eindelijk in mijn oranje pick up naar kon huis rijden.
Eenmaal thuis maakte ik mijn huiswerk voor wiskunde, ik was binnen een half uur klaar. Daarna wist ik niet wat ik moest doen. Ik haalde de kip voor vanavond vast uit de diepvries, maar toen waren de middelen tegen verveling ook echt op.
Ik zuchtte diep. Er moest íets te verzinnen zijn.
Plotseling wist ik het: Ik ging naar La Push!
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.