FanFic.nl

[Twilight Saga] Freaking out!

Chapter 4

'Neeee! Ik wil niet naar school!' gil ik naar mijn moeder. Zoals elke ochtend wint mijn moeder de discussie en sleur ik mezelf de douch in.
Zodra ik helemaal klaar ben, en ik beneden ben, staat Nikita al te wachten. 'Vertel me alles!' gilt ze.
'Ook goedemorgen..' mompel ik sarcastisch. Ze grinnikt en snel trek ik mijn schoenen aan en ren ik de keuken in. Ik pak mijn tas en sleutels en ik ren met Nikita naar m'n auto.
'Vertel!' roept ze ongeduldig uit zodra we zitten. Snel vertel ik het hele verhaal, over de ontmoeting, hoe ik in het wc-hokje stond te gillen naar Nikita, en de wandeling met Jasper.
Als we op school aankomen ben ik net klaar met mijn verhaal. 'Wat lief! Die wandeling met Jasper!' roept ze uit terwijl we net zijn aangekomen bij onze lockers. 'Vind je hem leuk?'
Ik zucht. 'Nee, voor zover ik weet vind ik hem niet leuk.' zeg ik.
'Wie vind je niet leuk?!' ik schrik en ik kijk in het grijnzende gezicht van Jasper.
'Sinterklaas.' zeg ik sarcastisch en Jasper grinnikt.
'Oh ja, dit is mijn broer, Edward.' zegt hij en hij wijst op de jongen naast hem die knikt.
'Hallo Edward!' roep ik vrolijk. Even kijkt hij me raar aan, maar daarna grinnikt hij.
Met z'n vieren lopen we aar de 300-gang, waar we 2 uur beeldende vorming hebben. En we zijn er net achter gekomen dat we sommige lessen ook met Edward hebben.
'Jeej, 2 knutseluurtjes.' mompel ik terwijl we in een groepje gaan zitten. Als iedereen zit legt mevrouw Landmeter uit wat we gaan doen: sieraden maken.
Zodra we bezig zijn beginnen Edward en Jasper een armbandje te rijgen, wat er eigenlijk best komisch uitziet.
'Kieta, kan jij eventjes een foto van die twee maken? Dit is gewoon té komisch.' lach ik als ik Jasper en Edward in hoge concentratie zie werken.
Nikita grinnikt en ze maakt een foto als opeens haar grootste crush binnen komt lopen. Haar mobiel valt bijna uit haar handen en haar hoofd wordt helemaal rood.
'Ik ben erachter gekomen dat hij Mats heet!' gilt ze half in m'n oor. Mats loopt naar mevrouw Landmeter, en na een tijdje loopt hij weer langs ons, om het lokaal uit te lopen. Nikita wordt nog roder en ze blijft hem aanstaren. Opeens begint Edward keihard te lachen. 'What's up?' vraag ik.
'Binnenpretje.' grinnikt hij. Ik knik even en richt me weer tot Nikita, die nog steeds starend naar de deur keek.
'Aarde aan Nikita...' ik zwaai met mijn handen voor Nikita's gezicht en uiteindelijk focust ze zich weer op iets anders.

Zodra Beeldende vorming is afgelopen lopen we richting de lockers want we hebben pauze. Ik bekijk nog eens de ketting die ik bij bv heb gemaakt, wat een lelijk ding is het eigenlijk.
'Tessaaa!' Jasper komt opeens naar me toegerend en ik kijk hem vragend aan. 'Kom je bij ons staan in de pauze?'
'En wie is ons..?' vraag ik.
'Ik, Edward, Alice, Emmett en Rosalie.' antwoord hij. 'Mijn familie.'
'Alleen als Nikita ook meemag.' grijns ik.
'Sure!' antwoord hij vrolijk. 'Trouwens! Je mag m'n armbandje hebben die ik bij bv heb gemaakt.'
Hij houdt een armbandje voor m'n neus met roze en zwarte kraaltjes. 'Wat lief!' roep ik en onbewust geef ik hem opeens een knuffel. Ik voel hem even schrikken, maar daarna ''knuffelt'' hij terug.
Sel doet hij het armbandje om mijn linker pols, waar zo ongeveer 10 andere zelfgemaakte armbandjes hangen. 'Wel net als die andere armbandjes altijd omhouden hé!' zeg hij nog snel.
Als ik al mijn boeken heb gepakt lopen Nikita en ik mee met Jasper naar zijn familie toe. Zodra we aan elkaar zijn voorgesteld staan we een beetje te praten en ik merk dat Nikita zich moet inhouden om niet zoals altijd zo uitbundig te doen.
Als de bel is gegaan lopen we naar nederlands. 'Wist je dat meneer Kox Herman heet?!' zeg ik opeens grijnzend.
'Serieus?!' roept Nikita lachend uit. Ik knik en Nikita krijgt de slappe lach.

Midden in de les komen Nikita en ik niet meer bij, Jasper (die voor mij zit) heeft zich omgedraaid en kijkt me bezorgd aan. 'Probeer je wel adem te halen...' zegt hij opeens waardoor Nikita en ik nóg meer moeten lachen.
Meneer Kox komt naar ons toe lopen. 'Jasper, word je nou niet gek van die twee?!' vraagt hij opeens.
Meneer Kox gaat naast Jasper zitten, en begint opeens van alles aan ons te vertellen.
'Weetje, voor kerst kreeg ik een luchtje van mijn vrouw en mijn dochter.' begint Kox als hij zijn vorige verhaal heeft afgesloten. 'Je weet wel, toilet...'
'Meneer, dat heet luchtverfrisser!' gil ik uit.
'Neee! Jullie weten we wat ik bedoel! ea de toilet!' roept Kox uit.
'Luchtverfrisser!' gil ik weer uit.
'Welke geur zal hij hebben gekregen, groene weide of lavendel?' giert Nikita.
Zodra we wat zijn bijgekomen laten we Kox weer verder praten.
'...Dus ik had dat luchtje opgedaan. En opeens zeiden mijn vrouw en dochter 'Wat ruikt het hier raar?!' Was het weer niet goed!...'
Nadat Kox is weggelopen lopen de tranen over mijn wangen en zelfs Jasper komt niet meer bij.
'Ademnood..' piept Nikita lachend naast mij. Ik gier het weer uit en kom zelf ook in ademnood.

Na nederlands hebben we duits, van die verschikkelijke meneer Kommer. 'Mats heeft nu tegenover ons les!' fluisterd Nikita blij in mijn oor. We blijven wachten maar zijn hele klas komt niet opdagen. 'Volgens mij heeft hij uitval.' zucht Nikita.
We lopen het lokaal in waar Jasper al zit naast Edward. 'Eddiee, ik wist niet dat jij ook duits had met ons!' gil ik blij terwijl ik naast Jasper ga zitten en Nikita weer naast mij.
Slaapverwekkend gaan we een duits boekje lezen over een dude die trompet speelt en wordt ontvoerd.
'Dudee, wanneer vier jij je verjaardag eigenlijk?' vraagt Nikita opeens aan mij.
Dat is waar ook, volgende week word ik 16. 'Volgende week zaterdag.' fluister ik terug.
'Ga je Jasper en Edward ook vragen?' vraagt ze dan.
'Ach, waarom niet.' antwoord ik en ik richt me tot Jasper en Edward.
'Jappie, Eddie, willen jullie volgende week naar mijn sweet 16 komen?' vraag ik poeslief. Even kijken ze elkaar aan.
'Is goed, als je ons zo nooit meer noemt.' antwoord Jasper grijnzend.
'Dat kan ik niet beloven.' fluister ik lachend.
'Dan komen we niet.' antwoord hij.
'Oké, oké, ik zal jullie nooit meer Jappie en Eddie noemen!' probeer ik zo overtuigend mogelijk te zeggen.
'Dan zie je ons volgende week zaterdag verschijnen.'

Reacties: