FanFic.nl

For you in full blossom

Exploded

"Groot nieuws!" riep Sekime, "We krijgen een nieuwe mentor."
"Yay!" riep ieder een en stak zijn handen in de lucht.
"Oke idereen ga klaar staan! Ga klaar staan!" riep Nakatsu.
"Iedereen weet wat te doen toch?" zei hij terwijl hij zijn voetbal vast had.
"Yay!"
"Oke, kan iedereen even zitten? Dan komt jullie mentor er aan." de voorzitter liep weg en er kwam een andere man voor in de plaats.
"Hij ziet er best wel goed uit." zei Naoko.
De nieuwe leraar keek even rond en zijn blik ging toen naar het An An blad op een tafel. Hij pakte het even op en keek er in, "Ik accepteer dit soort dingen niet in mijn klas!" zei hij streng en gooide het blad op een andere tafel. Als het nog een keer gebeurd zal ik je schorsen.
Hij keek even naar het bord waar zijn naam geschreven stond en Nakatsu gebruikte dat moment. Hij schopte zijn voetbal naar hem toe, de leraar dook om laag. Gelijk daar na volgde een volleybal die hij ook ontweek en een tennisbal. Wat was die man? Alles ontweek hij.
"Wie deed dit? Wie speelt er dit soort stomme grapjes?"
"Deze gast kan echt niet tegen een grapje he?" zei Nakatsu.
"Jij, wat is je naam?" hij liep naar Nakatsu.
"Ik ben de hete voetbal speler - Nakatsu Shuiichi! Natuurlijk is het mijn droom om ons land te vertegenwoordigen en te spelen voor de World Cup!"
Iedereen begon te joelen en klapte, "Dank u!" boog Nakatsu.
"Ik zal je onthouden." zei de leraar en liep het lokaal uit.

Ik zat samen met Nakatsu in mijn kamer te leren. We hadden de week daar na een toets week en moesten goede cijfers halen.
"Mizuki! Help me met dit." zei Nakatsu en kwam naast mij staan.
"Nakatsu, te dicht bij!" hij stond helemaal tegen mij aangeleund en was veel te dicht bij.
"Laat mij je vertellen dat skinship tijdens het studeren erg belangrijk is."
"Ha! Daar heb ik nog nooit van gehoord."
"Hier Mizuki opletten." hij sloeg zijn arm om mij heen en hield zo het boek vast het was als een soort omhelzing met een boek er bij. Sano kwam binnen, "Ah Sano!" zei ik, hij keek vernietigend naar Nakatsu.
"Het is goed dat je zo veel traint maar, is het oke dat je zo weinig studeerd?" vroeg ik aan Sano.
"Inderdaad! Balans is het belangrijkst. Jij hoogspring dwaas. Hij liep naar Nakatsu's kant van het bureau en keek op zijn blaadje, "Je hebt dit, en dit fout."
"Eh? Waar? Waar!?"
"Hitomi Sawayaka is in het jaar 1338, Ashikaga Takauji werd later de leider van de streiders die tegen de barbaren vochten." zei Sano nadat hij had gedouched en ons ging helpen met leren.
"Hi-to-mi... Sawayaka." schreef ik op.
Sano keek naar Nakatsu die in slaap was gevallen. Ik hou van Mizuki hoorde Sano Nakatsu weer zeggen. Hij gaf een klap tegen Nakatsu's hoofd en die viel om.
"Wat? Ik viel niet in slaap! Ik heb nog genoeg energie... Genoeg energie, genoeg" en hij viel weer in slaap.
"Hij moet echt snel terug naar zijn eigen kamer." lachte ik en keek naar Sano.
Hij lachte ook en keek ook mij aan.

"Wat als ik een perfecte score krijg?" zei Nakatsu toen hij zijn testblaadje kreeg.
Hij pakte hem op en door de wind vloog er een blaadje precies onder zijn toetsblad.
"Begin maar." riep de strenge leraar.
Na een half uur begon hij door de klas te lopen en bij Nakatsu bleef hij staan.
"Wat is dat?" hij pakte het blaadje onder die van Nakatsu en bekeek het. Het was een spiekbriefje maar niet die van Nakatsu.
"Kijk je af?"
"Ik weet hier helemaal niks van af!" zei Nakatsu stom verbaasd.
"Kom na de test maar naar mijn kantoor."
"Maak je een grapje? Ik heb u al verteld! Het is allemaal een misverstand!" zei Nakatsu in het kantoor van de leraar, ook de voorzitter was er bij.
"Als dat zo is, hoe verklaar je dit briefje dan?" zei de leraar.
"Maar dat.. Ik weet niet waar het vandaan komt!"
"Denk je nou echt dat ik je geloof?"
"Kitahama-sensei. Deze week is erg belangrijk, wat dacht je er van om het er bij te laten zitten tot de toetsen over zijn?" zei de voorzitter. "Ik begrijp het."
De voorzitter gaf Nakatsu een bemoedigend klopje op zijn schouder, "Je kan gaan nu."
"Bedankt."
"Dit is nog niet het einde." zei Kitahama.
Nakatsu liet terug naar het lokaal waar iedereen op hem stond te wachten.
"Hoe was het?" vroeg ik aan Nakatsu.
"Ach, geen problemen." zei hij vrolijk.
Sano liep naar Nakatsu toe en legde een boek op zijn hoofd, "Sano heeft aantekeningen voor de natuurkunde toets van morgen."
Nakatsu keek Sano aan, "Sano... Is het goed als ik op je schouder ga uithuilen?"
"Echt niet!" zei Sano vol afschuw.
"Te laat." Nakatsu klom in Sano en Sano tilde hem op.

Ik luisterde naar een Engelse tekst, met mijn ogen dicht probeerde ik mij te concentreren. Het is niet leuk voor mij als Nakatsu niet meedoet, we moeten dit samen doen. Hoorde Nakatsu Mizuki weer zeggen, Mizuki had dit tegen hem gezegt toen ze een liedje uitzochten deze middag voor de zangwedstrijd.
Er is geen misverstand, Mizuki's hart gaat mijn kant op.
Op dit moment, is het woord homoseksueel steeds normaler geworden. Nee, eigenlijk moet ik zeggen dat mijn liefde geen geslacht kiest. Ik ben zo trots op mijzelf. Misschien moet ik Mizuki een helpendehand geven, dan zal hij ook deze verbode liefde accepteren. Ga. Ga. Ik ga! Ga!
Sano keek in de deuropening naar Nakatsu die allemaal rare bewegingen maakte, hij stond op van Sano's bed en ging naar Mizuki toe die met haar ogen dicht zat. Nakatsu boog vooruit en wilde haar kussen. Nee!
Sano gaf Nakatsu een klap in zijn nek en hij zakte in elkaar. Snel legde Sano Nakatsu op de grond en Mizuki deed haar ogen open.
"Eh? Nakatsu?"
"Hij is in slaap gevallen." zei Sano, "Kom ik help je wel."
Ik knikte naar Sano en ging verder met het luisteren van de tape.

Nadat de tweede toets van de week was geïndigd kwam Kitahama naar Nakatsu.
"Zo, het is tijd om onze zaak voort te zetten." zei hij.
"Ik zei al, ik heb het niet gedaan."
"Laten we verder praten in mijn kantoor."
Nakatsu stond op en liep achter Kitahama aan, "Nakatsu." zei ik.
"Maak je geen zorgen." zei hij.
Later die dag waren de test resultaten binnen, ze werden op drie verschillende blaadjes uitgereikt. Voor elke Dorm een.
Door dat Nakatsu was betrapt op spieken kreeg hij nul punten* hij deed er heel normaal over maar diep van binnen was hij niet gelukkig. Het gemiddelde van de school waren 40 punten
Die avond gingen Nakatsu en ik samen naar het festival van de zang wedstrijd kijken. Het was echt geweldig om Dorm 1 te zien dansen en zingen. Tot we werden onderbroken.
"Wat zijn jullie aan het doen?" zei Kitahama streng.
"We hebben een festival." zei Tenoji tegen hem.
"Wat is er met die outfits?" ze droegen korte broeken met een open staande korte paarse kimono.
"Festival-kleren." riepen ze blij in koor.
"Kitahama-sensei," zei de voorzitter voorzichtig die het festival presenteerde, "Vandaag is de 'Semester toets viering.'"
"Een feestje? Voor de mensen die zo laag hebben gescoord in de toets?"
"Ja?"
"Wat dacht je er van als ik hun scores aan je rapporteer?
"Alstublieft, doe dat niet." Dorm 1 ging op hun knieën zitten en bogen.
"Stop dit onmiddelijk." riep Kitahama boos.
"Sorry jongens." zei Tenoji en ze liepen weg.
"Waarom moeten we dit stoppen?" zei Nanba verveeld.
"Ben jij, Nanba Minami-kun?" zei Kitahama
"Oh! U kent mijn naam!" lachte Nanba, "Ik voel mij zo vereerd."
"Het is alleen omdat je op mijn zwarte-lijst staat."
"Ik zal je dit zeggen, we zijn niet je slaven. Wij doen wat we willen."
"Als je mijn bevelen niet opvolgt, bereid je dan maar vast voor om dit jaar over te doen."
"Jongens! Als je klaar bent ontruim het huis! We moeten Kitahama's bevelen opvolgen!" ze Nanba spottend en hij liep weg en vele volgde hem.
Uiteindelijk stonden alleen ik, Nakatsu en Sekime nog bij Kitahama, Nakatsu en Kitahama bleven elkaat aankijken met veel haat.
Opeens begon de muziek weer te spelen en Dorm 3 kwam op. Ze hadden allemaal berenpakjes aan en stonden vrolijk te huppelen, Oscar kreeg Kitahama's boze gezicht in de gate en voorzichtig schuivelde ze naar achter en verdwenen uit het zicht.

De volgende dag zaten we in de klas en iedereen stond te dansen en te zingen. Noe was op Nanba's gitaar aan het spelen en Naoko zag dat niet zitten.
Ze begonnen aan ge gitaar te trekken en Kitahama kwam het lokaal in, zodra hij de gitaar zag trok hij het uit Noe's handen en gooide die uit het raam. "Je moet hier leren!" schreeuwde hij.
"Allemaal! Doe wat ik zeg wat je moet doen!"

Sano liep over het schoolterrein, en zag Nakatsu die in zijn eentje stond te mokken.
"Echt waar, wat is er met je gebeurd?" zei hij tegen Nakatsu, Nakatsu keek op recht in de ogen van zijn rivaal.
"Zie je... Zie je mij op dit soort momenten niet als een vriend? zei Sano, "Wat is er gebeurd tussen jou en Kitahama?" hoorde ik Sano zeggen toen ik kwam aanlopen, ik bleef stilstaan want Nakatsu begon met vertellen. "Kitahama, ik moet op een brief schrijven dat ik het heb gedaan, spieken bedoel ik. Het is niet eerlijk. Als ik er op schrijf dat ik het heb gedaan dan word ik geschorst en als ik het weiger dan mag ik niet mee spelen in de volgende voetbal wedstrijd. De alles beslissende wedstrijd."
"De schoft." zei Sano.
"Hij heeft mij nooit gelooft al vanaf het begin niet."
"Onvergevelijk!" riep ik uit, ik liep naar Nakatsu, "Ik ga met de voorzitter praten." zei ik vast beraden.
"Het is oke." zei Nakatsu.
"Eh?"
"Alles wat ik moet doen is toegeven."
"Wat zeg je?" zei ik ongelovig.
"Zolang ik het maar toegeef dan mag ik nog wel spelen. Het is het waard."
"Is het echt oke?"
"Dat zei ik toch al. Mijn droom is de World Cup. Voor deze droom ben ik bereid alles op te geven."
"Nakatsu." zei ik zacht.
"Daarnaast, jullie geloven mij."

"Ga je het dan eindelijk tekenen?" vroeg Kitahama sluw aan Nakatsu die weer in zijn kantoor zat. Nakatsu pakte de pen op.
"Nakatsu niet doen!" zei ik hard toen ik het kantoor in kwam rennen.
"Dit is niet goed! Wat u doet is niet eerlijk. U gebruikt uw autoriteiten van een leraar op de verkeerde manier tegen over uw studenten."
"Je bent best wel intimiderend." zei Kitahama.
"Mizuki, laat het met rust." zei Nakatsu.
"Ik kan het niet met rust laten!" riep ik tegen Nakatsu.
"De zwakheden van studenten gebruiken is niet iets wat een leraar moet doen!" ik sloeg op de tafel woedend was ik.
Kitahama stond op, "Trek je kleren uit." zei hij.
"Huh?" ik was even uit het veld geslagen.
"Het zou mij niks verbazen als zo'n mager ventje als jij een mes bij zich zou dragen."
"Waar heb je het over?" zei ik ongelovig.
"Aleen al door naar je te kijken denk ik dat ik wel eens gelijk kan hebben."
"Dat is niet waar." zei ik en ik liep naar achter omdat hij naar mij toe liep.
"Snel nu!" schreeuwde hij, Kitahama greep mij bij mijn armen en begon aan mijn blouse te trekken.
"Ik heb geen mes!" schreeuwde ik.
"Doe wat ik zeg." ik worstelde tegen hem maar hij was te sterk.
"Stop!" riep ik.
Nakstsu sprong op en trok Kitahama van mij af, ik zag dat hij woedend was "Stop met dat!" schreeuwde Nakatsu in zijn gezicht.
Kitahama keek voldaan, "Je hebt zojuist een leraar aangevallen, ik kan je nu schorsen zonder je een brief te laten tekenen."
Nakatsu liet hem los en deed een stap naar achteren. Ik stond te trillen en deed mijn blouse snel weer goed.

Ik zat op een bankje in de schooltuin, weer voelde ik die intimiderende handen van Kitahama. Ik trok mijn knieën op en kruisde mijn armen voor mijn bovenlijf. Ik zat al een uur hier en kon die sene niet uit mijn gedachte wissen.
Naast mij hoorde ik geritsel in het gras, geschrokken keek ik om.
"Sano..." zei ik zacht, hij liep dichter bij en kwam naast mij zitten, ik liet mijn benen vallen en ging ontspannen zitten. Het voelde veilig zo.
"Eigenlijk, is het mijn schuld, Nakatsu..." begon ik.
"Ik heb het al van Sekime gehoord. Zelfs al was jij niet gegaan, dan was ik gegaan. Het was niet jou fout. Dus, niet zo sip zijn. Als je niet blij kijkt, zal Nakatsu nog verdrietiger zijn."
Ik snikte, "Ik denk het ook." ik toverde een glimlach op mijn gezicht en keek Sano aan. "Bedankt." hij keek om, sloeg zijn arm om mij heen en trok mij tegen hem aan. Ik lag met mijn hoofd op zijn borst waar ik zijn hart kon horen kloppen. "Maak je maar geen zorgen." zei hij terwijl hij met zijn hand over mijn haar streek.

Nakatsu lag op bed, "Dit is echt slecht voor het voetbal team." zei hij.
Kayashima rende zijn kamer in naar zijn kamergenoot, "Ashiya is naar Kitahama gegaan om jou schorsing op te heffen!"
"Eh!?" zei Nakatsu.
"Hij is in zijn kantoor nu. Het ziet er naar uit dat hij niet weg gaat zonder succes."

"Alsjeblieft, hef zijn schorsing op." zei ik tegen Kitahama en boog voor hem.
"Deze conversatie heeft geen zin."
"Nakatsu is echt serieus over voetbal, hij traint zo hard dat hij een kans maakt op de Nationale..."
"Wat dacht je er van," onderbrak Kitahama mij, "Als ik jou schors inplaats van hem."
"Mizuki stop!" zei Nakatsu die binnen kwam lopen, ik keek om naar mijn vriend. In zijn ogen zag ik pijn staan, "Nakatsu."

"Hoe durft hij! De beste speler uit ons team halen." zei Sekime.
Hij samen met Naoko en Kayashima en de rest van Dorm 2 liepen van het huis naar het schoolgebouw. "Jullie zijn te sloom!" zei iemand uit Dorm 1, "We kunnen jullie met alle eer laten gaan, we komen met jullie mee."
"Mij lijkt het handig als we met z'n alle gaan." zei iemand uit Dorm 3, "Samen zijn we sterk."
Sekime knikte en met z'n alle liepen ze verder.
"Wees niet zo vol van je zelf!" zei Nanba, naast hem verschenen Tenoji en Oscar.
"Sakura Comittee?" zei Kayashima
"Wij hebben de autoriteiten hebben om leraren op hun plek te wijzen. We zullen dit recht zetten."

"Ik, het kan mij niet schelen of word geschorst." zei ik tegen Kitahara.
"Mizuki doe niet zo dom!" zei Nakatsu tegen mij.
De deur ging weer open, er kwamen drie jongens in een wit gewaad binnengelopen en gelijk daarna de voorzitter. "Wat is hier aan de.. Eh? Is het Sakura Comittee terug?" zei hij.
"Alsjeblieft, hef Nakatsu's schorsing op." zei Nanba. "Anders," hij keek naar Tenoji die twee grote stapels papier in zijn handen had en die op de tafel plofte, "Zullen alle Osaka High leerlingen vanaf vandaag van school gaan."
"Wat!" riep de voorzitter uit."
"Dit zijn allemaal formulieren getekend door elke leerling om te stoppen met school." zei Tenoji.
"Dus?" zei Kitahara.
"We zijn erg serieus." zei Oscar.
Kitahara stond op, "Ik heb niks verkeerds gedaan." zei hij en pakte Nanba vast, "Als ik jullie niet in het gereel houd dan gaan jullie het verkeerde pad op! Als jullie geen doel meer hebben gaan jullie mensen vermoorden!" zei hij intimiderend.
Sano kwam naar binnen gerend en maakte Nanba los van Kitahara, "Wij zijn niet zoals jou broer." Kitahara leek geschrokken, en verzonk in gedachten. "Sensei, heeft Nakatsu u echt aangevallen?" vroeg de voorzitter. Hij liep naar de gang waar alle leerlingen stonden. "Ik denk dat ik het een beetje heb overschat, over wat Nakatsu zei, ik geloof hem." Kitahara liep weg en het kantoor liep vol. "Dat is geweldig Nakatsu." zei ik tegen hem.
"Mag ik in de voetbal wedstrijd spelen?" vroeg hij enkel.
"Natuurlijk mag je dat! Je bent vrij gesproken van spieken!" ik vloog hem om de armen en hij liet mij niet meer los. "Ik ben zo blij!" schreeuwde hij.

Sano en ik waren in het park, Sano zat op een bank en ik sprong op en neer om een tak van een boom te pakken te krijgen.
"Wat was er nou met Kitahama's broer?" vroeg ik aan Sano.
"Zijn broer was aangevallen en overleden toen hij onze leeftijd was."
"Waarom?"
"Hij was tussen een ruzie gekomen tussen twee partijen"
"Waar heb je dat gehoord?" zei Kitahama.
Ik keek om, Sano kwam naast mij staan. "Van je klasgenoot."
Kitahama knikte, "Zonder het te merken plaatste ik mijn broer in de schoenen van mijn studenten. Ik denk dat ik maar op vakantie ga en een tijdje er tussen uit ga."
Hij liep weg, "Misschien is het toch niet zo slecht persoon." zei ik tegen Sano.
"Aha." we gingen weer op het bankje zitten, 'Nu kan Nakatsu weer gewoon lachen zoals normaal."
"Ja, ik denk het."
"Ik ga Nakatsu even vertellen wat er is gebeurd." zei ik en ik stondop.
Sano pakte mijn hand vast, "Kan je nog even blijven?" ik keek geschrokken om.
"Ja." stamelde ik en ging weer zitten. Ik staarde vooruit denkend aan zijn warme hand.
Ik keek even om en ontmoette Sano's blik. "Eh.. Eh.. Ik ga trainen." zei Sano na een minuut.
Ik knikte, en keek hem na.
"Oh," Sano draaide zich om, "Doe je best met je live optreden vanavond. Mizuki."
"Oke, eh? Wat zei hij? Doe je best... Mizuki... Mizuki?" ik stond op, "Hij zei Mizuki!"

Nakatsu liep de kamer in van Sano en Mizuki, hij hoorde de douche lopen maar hij had shampoo nodig. Voorbereid op alles pakte Nakatsu zijn lineaal. "Hij zei Mizuki" hoorde Nakatsu Mizuki zingen. "Shamp" hij kon de verleiding niet weerstaan om te kijken, zijn blik gleed over zijn lichaam. "Eh?" Nakatsu schrok en liep zo snel als hij kon de douche uit.
"Mizuki... Is een meisje?"


*In Japan werken ze niet met cijfers, ze geven punten. Je kan van 0-100 punten halen. Als je 30 punten hebt heb je al een voldoende. Je zou het kunnen zien als je 80 punten hebt heb je een 8,0 hier heb je 30 punten heb je een 3,0. De norm in Japan is een stuk lager qua puntentelling dan Nederland.

Reacties:

Lisaa zei op 14 jan 2010 - 14:01:
leukk<3

Aishiteru zei op 13 jan 2010 - 11:14:
Hahaha Nakatsu

NovaFlowne zei op 12 jan 2010 - 18:48:
My, gott, dit is geniaal
Ik vind het nog aardig knap dat Mizuki haar rondingen zo goed kan verbergen en dat de rest het niet is opgevallen met haar stem enzo. Hahah Great!

Verder <3

missxangel zei op 12 jan 2010 - 17:48:
OMG, wat een eikel van een leraar..
En Mizuki..
Whahahahahah
Dit is echt te grappig!
IK WIL MEER!!!