FanFic.nl

Start all over

Hoofdstuk 8, Family and Friends stuf

De volgende ochtend wil mijn moeder natuurlijk weer veeeel te vroeg weg. Waardoor ik heel vroeg mijn bed uit moet en ook nog eens tijd te kort heb voor alles. Dus zo goed is mijn humeur al niet als ik de auto in stap. Als we op de parkeerplaats aankomen staan alle oma’s, opa, oom en tante er al. De dag is wel gewoon gezellig. Ik kan altijd wel uren bij de panters en tijgers blijven staan. Maar de rest wil graag verder. s’avonds dineren we nog lekker in het park en daarna nemen we afscheid van elkaar. Want de familie gaat weer naar een hotel en gaat morgen vroeg weer op weg naar Nederland. Thuis duik ik zo snel mogelijk mijn bed in. Des te eerder is het morgen! Ik kan niet wachten om Kiro weer te zien! Ik lig nog heel lang wakker in mijn bed. En daar wordt ik altijd gek van. Dus dan wordt ik nog wakkerder en kan ik nog minder slapen. Dus ik glip mijn bed uit. Geen zin om nog langer te liggen draaien. Ik gris mijn mobiel van mijn nachtkasje en stuur een smsje naar Kiro dat ik niet kan slapen en dat ik hem mis. Daarna sluip ik de trap af naar beneden en ga rondjes door de kamer lopen. In de hoop moe te worden. Mijn mobiel heb ik nog steeds vast. Ik had nog geen 2 rondjes gelopen of mijn mobiel ging af. Ik nam direct op. ‘’Hee liefie!’’ Klinkt een half slapende Kiro aan de andere kant. ‘’O heb ik je wakker gesmst! Sorry! Moet ik maar niet meer op zoon belachelijke tijd gaan smsen!’’ Zeg ik verschrikt. Ik dacht dat hij wel zo slim was om zijn mobiel uit te zetten. ‘’Nee maakt niet uit.’’ Zegt Kiro snel. ‘’Ik vind het juist fijn om even jouw stem te horen.’’ Zegt hij lief. Voordeel van telefoneren. Hij ziet mijn rode kop niet! ‘’Ow..’’ Zeg ik verlegen. Elke keer als ik zijn stem hoor gebeurt er iets van binnen. Dan smelt ik als een ijsklontje en klap ik dicht. En dan duurt het weer even voordat ik mezelf weer heb gevonden. ‘’Was het maar morgen..’’ Stamel ik. ‘’Het is morgen sgat!’’ Lacht Kiro. Ik kijk op de klok. 3 uur geeft die aan. ‘’Owjha, blond hea.’’ Grinnik ik. Ik ga op de bank zitten en staar naar de sterren aan de hemel. ‘’Konden we maar samen naar de sterren kijken.’’ Zucht ik. ‘’Nou dat kunnen we ‘vandaag’ nog wel doen.’’ Grinnikt Kiro aan de andere kant. ‘’Ow hihi.’’ Hij moet niet zo lief doen dan weet ik niks te zeggen! Denk ik bij mezelf. Als het aan mijn kant nogal stil blijft, besluit Kiro dat het wel eens tijd is om verder te slapen. ‘’Ik ga weer slapen hoor, als je het niet erg vind. Des te eerder is het..uhw.. 11 uur.’’ Ik sluip de trap weer op en kruip in mijn bedje. ‘’Okee, dan ga ik ook maar proberen te slapen.’’ Fluister ik. ‘’Nou, slaap lekker dan lieverd. En tot morgen!’’. ‘’Tot morgen.’’ Zeg ik een geef een kus door de telefoon. Het duurt niet lang of ik val in slaap. Kiro’s stem nog naklinkend in mijn hoofd.
De volgende morgen schrik ik wakker van mijn wekker. Dat kutding zet ik normaal nooit in vakanties maar aangezien ik nu op tijd klaar moet zijn heb ik dat maar even wel gedaan. Ik wil zo veel mogelijk tijd voor mijn haar en make-up dus ik spring meteen mijn bed uit. Wat ik zoizo wel moet anders wordt ik weer slaperig en kom ik er niet meer uit. Ik schrok snel mijn ontbijt naar binnen en verdwijn weer naar boven. Als alles naar mijn idee goed zit duik ik nog even achter de computer. En dan maar wachten tot Kiro me op komt halen. Als de deurbel gaat is het precies 11 uur. Ik sprint naar beneden en ruk de deur open. Voor de deur staat Kiro met zijn lieve snoet. Ik plet hem meteen zowat. ‘’haha jij bent geloof ik blij om mij weer te zien!’’ Lacht hij. ‘’Nou, jij niet om mij te zien dan?’’ Vraag ik grinnikend. ‘’Natuurlijk wel! Ik kon niet wachten!’’ En Kiro drukt een kus op mijn lippen. O wat heb ik dat gemist. Ook al was het maar een dag. Die dag leek wel een week. Ik hobbel snel naar binnen en trek mijn jas aan en hang mijn tas over mijn schouder. Ik brul nog even dat ik ga en dan lopen Kiro en ik samen hand in hand naar het station. Als we aankomen mist alleen Strify nog. ‘’Die zal nog wel met zijn haar bezig zijn.’’ Bromt Yu. Maar de trein komt er al aan dus stappen we maar in. Shin had voor ons allemaal al kaartjes gehaald omdat hij het dichtste bij woont. Ik ga bij een raampje zitten en Kiro gaat natuurlijk naast me zitten. Yu en Shin gaan tegenover ons zitten, en Romeo op de stoelen aan de overkant van het pad. Buiten zie ik Strify aan komen rennen. Als hij bijna bij de deur is hoor ik zo’n tsssss. ‘’Renne Strif!’’ Blair ik. Ik ren naar de deur toe. Zo snel als ik kan trek ik hem naar binnen. En maar net op tijd ook. Alleen gaat het niet helemaal goed. Want doordat ik hem naar binnen sleurde viel Strify naar voren. BAF. En daar ligt ie dan boven op me. De andere liggen natuurlijk helemaal dubbel. Strify staat met een rood hoofd op en hijst me een beetje ongemakkelijk overeind. ‘’Sorry..’’ Stottert hij. ‘’Geeft niet.’’ Lach ik. Ik loop terug naar mijn plekje. Strify gaat aan de overkant zitten. Ik ga ff daar zitten oké lieverd?’’ En ik geef hem een zoen. Dan loop ik naar de overkant en plof naast Strify neer. Hij staart naar buiten. Ik prik in zijn zij. ‘’Joehoeee.’’ Zeg ik. Maar het enige wat ik terug krijg is een hmmm. Ik ga maar tegenover hem zitten. ‘’What’s up?’’ Vraag ik. Hij kijkt me even aan, maar daarna kijkt hij weer naar buiten. ‘’Strif.. kom op..’’ Zeg ik. Ik vind het vervelend als mensen wel laten merken dat er wat is maar dan niks zeggen. ‘’hmm last van mijn hand, zeer gedaan aan de deur net.’’ Jaja.. dacht het niet. Dus ik pak de hand waarmee hij mee wapperde. Hij heeft nog gelijk ook. Er zit een lelijke wond in. ‘’ow jeemig! Sorry..’’ Ik neem aan dat dat mijn schuld is aangezien ik hem naar binnen sleurde. ‘’Neeh niet jouw schuld..’’ Mompelt Strify. Hij wil zijn hand wegtrekken maar ik houd hem tegen. Aangezien ik altijd een tas vol troep meezeul, rommel ik daar even in en haal een tube en pleisters tevoorschijn. Voorzichtig smeer ik de wond in. Hij probeert zich groot te houden zie ik. ‘’Voor mij hoef je jezelf niet groot te houden hoor.’’ Lach ik. En met nog wat extra voorzichtigheid plak ik er een pleister op. ‘’Dankje.. ‘’ Zegt Strify zacht en hij staart naar zijn voeten. Ik moet moeite doen om niet in de lach te schieten. Aangezien de combi Strify en verlegen nogal lachwekkend is. Want zo heb ik hem nog nooit gezien. De rest van de reis komt er niet zo veel uit. Niet dat ik dat erg vind. Ik vermaak me wel met naar buiten kijken en met Romeo babbelen. Als we er zijn lopen we naar de bios. Ik hou niet van griezelfilms, en romantische doe ik de rest ook geen plezier mee. Dus we gaan naar een soort van iets wat voor iedereen leuk is. In de bios hebben ze ook Love Seats. Van die dingen zonder leuning er tussen. Dus die pikken Kier en ik in. Het is dan wel geen zwijmelfilm, maar ik kruip wel lekker tegen hem aan. Als ik even niet oplet, zit Yu mijn popcorn te pikken. Als ik het door hem prop ik er een in zijn oor. ‘’Stommerd mijn popcorn! Dat jij nou alles al heb opgegeten.’’ Zeg ik nep boos. Shin schiet in de lach om Yu’s prachtige popcornoor. Hij neemt de moeite niet om hem eruit te halen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.