FanFic.nl

PokerFace

PokerFace Part Five

uiteindelijk lieten we elkaar los en nam ik zijn hand vast, zoals iedereen van ons gewoon was.
ik ging tegen hem aan zitten en liet mijn hoofd op zijn schoot zakken.
met zijn hand ging hij door mijn haren, iets dat me altijd al gerust had gesteld.
" en hoe gaat je Huwelijk zijn?"
ik keek Bill geschokt aan terwijl ik zag hoe Joyce tranen in haar ogen had.
uit het niets liep ze naar boven gevolgd door mij.
ik volgde haar tot in haar kamer waar ze op bed lag, te huilen.
ik ging ernaast zitten en wreef langzaam op haar rug.
"ik zie hem graag, maar niet zo graag dan als ik hem zie"
ik zuchte even en zei niets. ze wist dat ik hetzelfde had dus haar niet kon helpen.
"IK GA TROUWEN SMIEN! TROUWEN!"
riep ze door haar tranen heen terwijl ze haar recht zette.
"ik weet het, wat kan ik eraan doen, ik heb hetzelfde probleem"
zei ik verbaasd en wou haar in mijn armen sluiten, maar die stootte ze weg.
"HET DRAAIT NIET ALLEMAAL OM JOU! ALS JE ME NIET KAN HELPEN WAT DOE JE HIER DAN!? "
ze draaide zicht terug om, met haar rug naar mij.
verbaasd en met tranen in mijn ogen stond ik recht.
in de deur opening bleef ik nog staan en keek nog één keer achterom.
de tranen die eerst nog in mijn ogen zaten verlieten die nu en liepen over mijn wangen naar mijn kin, met de grond als eindbestemming.
ik zag dat de logeerkamerdeur toe was, wat wou zeggen dat Bill en Gustav al gaan slapen waren.
ik liep de trap af en liet me in de zetel op Georg vallen die verbaasd was maar meteen zijn armen rond me sloeg en me probeerde te kalmeren.
"joyce"
zei ik snikkend toen Georg voor de 100ste keer vroeg wat er aan de hand was.
ik zag meteen hoe Tom naar boven spurte en Georg me nog steeds in zijn armen hield.

ik spurte naar boven waar ik Joyce huilend op bed zag zitten.
"heej heej, wat is er?"
vroeg ik bezorgd terwijl ik haar in mijn armen nam.
mijn hart begon te kloppen als nooit voorheen, mijn hoofd voelde rood aan, door de liefde die ik voor haar voelde.
het was zo moeilijk, ik zou haar moeten loslaten, ze zou trouwen, maar de hoop op een relatie zou ik NOOIT opgeven.
"ik kan niet trouwen"
verbaasd keek ik haar aan maar liet haar niet los.
"laat me niet los Tom, doe alles, maar laat me niet los"
hoorde ik haar snikkend smeken.
door die zin was mijn plan niet gewijzigd, ik was niet vanplan haar lostelaten... NOOIT! ze was van mij, en van niemand anders!

Reacties: