FanFic.nl

Twilight ft. Paramore

Hoofdstuk 1.

Mijn ouders zijn net een paar weken geleden gescheiden en ik moest met onze moeder mee naar Forks. We waren in de zomervakantie verhuisd, dus hoefden we nog niet naar school. Het zou hier wel net zo moeilijk worden om vrienden te maken als in Franklin, Tennessee. Ook al had ik daar goede vrienden gehad, ik moest ze laten gaan alsof ze lucht waren. Ons bandje, dat net beroemd begon te worden, had geen zangeres meer.
Ik laat mezelf op bed vallen, sluit mijn ogen en val al snel in slaap.

‘Goedemorgen Forks! Vandaag beginnen we met de nieuwe muziek van onze favoriete..’ begint mijn wekker, voordat ik deze uitsla. De eerste schooldag. Ik rek me uit, en besluit een lekker warme douche te nemen. Snel pak ik wat onopvallende kleding uit mijn kast en ren naar de douche. Ik douche me snel, kleed me aan en loop dan terug naar mijn kamer. Ik ga voor de spiegel staan en borstel mijn oranje met rode haar. Daarna doe ik mijn make-up en pak mijn schooltas in. Ik loop naar beneden, smeer een paar boterhammen voor op school en een voor nu. Ik ontbijt snel, poets mijn tanden en loop dan naar buiten. Ik stap in mijn auto en rijd naar school.

Ik parkeer mijn auto, stap uit en kijk op. 6 gebouwen rijken voor mijn neus omhoog. Ik zucht, hoe ga ik hier ooit de lessen vinden? Ik loop naar een gebouw waar op staat: ‘Administratie en Directie’. Ik loop naar binnen en loop naar de balie. ‘Hallo?’ vraag ik zachtjes. Een vrouw komt de hoek om en glimlacht naar me. ‘Ik kom zo bij je! Even iets afhandelen hier!’ zegt ze. Ik knik en ze verdwijnt weer achter de muur. Ik kijk het kantoortje rond. Het is niet groot, de vloer is bedekt met rode vloerbedekking en de muren zijn bedekt met gelakte, houten planken. ‘Sorry dat je moest wachten! Kan ik je helpen?’ zegt ze met een glimlach. ‘Ik ben nieuw hier. Ik had een brief gekregen dat ik naar de administratie moest komen!’ zeg ik zacht. ‘Wat is je naam?’ vraagt ze. ‘Hayley Nichole Williams!’ antwoord ik, voorzichtig. ‘Oké! Je moet deze papiertjes laten tekenen door je leraren en aan het eind van de dag bij mij inleveren. De boeken krijg je bij de lessen. Hier heb je je rooster!’ zegt ze, terwijl ze de papiertjes aan me geeft. Ik knik en draai me om. Ik wil net de deur uitlopen als ze zegt: ‘Ben jij trouwens niet die zangeres van dat bandje?’ ‘Was!’ antwoord ik, zachtjes, en loop dan de deur uit.

Als ik naar het goede gebouw loop, gebouw 3 want ik heb eerst Duits, voel ik blikken van mensen in mijn lichaam boren. Ik zucht, kijk naar de grond en loop stevig verder. ‘He, ben jij die nieuwe?’ hoor ik iemand zeggen. Ik kijk niet op. ‘Jij daar, met dat rode en oranje haar!’ hoor ik dezelfde stem, ‘Wacht even!’ Ik stop, draai me om en kijk op. Een jongen met blond stekeltjes haar komt op me afrennen. ‘Waauw, je bent het echt!’ zegt hij zacht als hij naast me staat. ‘Wie ben ik echt?’ vraag ik, ik doe alsof ik niet weet waar hij het over heeft. ‘Hayley Williams!’ fluistert hij. Ik knik, draai me om en loop verder naar het gebouw. ‘Waarom ben je eruit gestapt?’ vraagt hij dan, de vraag die ik al zo vaak heb gehoord, maar nog geen een keer heb beantwoord. Ook nu beantwoord ik deze niet. ‘Ik ben trouwens Mike Newton! Heb je nu Duits?’ vraagt hij, als hij doorheeft dat ik niet van plan ben te antwoorden. Ik knik en hij zegt: ‘Mooi, ik ook!’

‘Herzlich wilkommen Hayley!’ zegt de Duitsleraar tegen mij. Ik knik en plof ergens achter in het lokaal in een stoel. ‘Frage an deine nachbarn der richtigen seite!’ zegt hij. Ik knik en het meisje naast mij staart me met open mond aan. Vragend kijk ik haar aan. ‘Hayley Williams!’ zegt ze bevestigend, ‘Ik hoorde al zoiets maar..’ ‘Je geloofde het niet?’ maak ik haar zin af. Ze knikt. ‘Ik ben Bella! Bella Swan!’ zegt ze, nu zachtjes omdat de leraar begonnen is met de les. Ze steekt haar hand uit, twijfelend pak ik deze aan. ‘Mijn naam weet je natuurlijk al!’ fluister ik. Ze glimlacht en knikt.

‘Kom je bij ons eten? Ik bedoel, je kent nog niet zo veel mensen hier!’ zegt Bella na Duits. Ik haal mijn schouders op en bedenk me dat dat wel een goed idee zou kunnen zijn. ‘Ja is goed!’ antwoord ik met een glimlach. ‘Ik wacht wel voor de kantine op je, oké?’ gaat ze verder. Ik knik. Als de bel gaat staan we op en gaan verder naar de volgende les.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.