FanFic.nl

Start all over

Hoofdstuk 10, Back to my town

De volgende morgen gooi ik snel nog even de laatste dingetjes in mijn tas en sleep hem met grootse moeite naar beneden. ‘’Jemig wat neem jij allemaal mee voor die 3 dagen!’’ Zegt mijn vader. ‘’Nou dat ben je wel gewend van mij hoor.’’ Grap ik. Ik zeul altijd veel te veel mee. De helft gebruik ik niet eens. Maar je weet maar nooit hé? Ik heb mijn laptop er ook tussen gepropt. Die mocht mee, wonder boven wonder. Aangezien mijn moeder altijd vind dat ik te veel achter dat ding zit. Maar zo kan ik hoop ik nog wat extra contact met Kierepier en de rest houden. Als alles is ingeladen stappen we in de auto. Ik heb echt geen zin in dat hele eind rijden. Ik zet mijn mp3 aan en zap naar wat liedjes van mijn grote vriendjes. Ik zeg al maanden dat ze eens naar een platenmaatschappij moeten gaan ofzo. Maar ze vinden het allemaal onzin. Ze zeggen allemaal dat ik hun alleen maar aanprijs omdat ze mijn vrienden zijn. Maar ik vind het echt goed! Maarja, dan moeten ze het zelf maar weten. Als ik te hard aan het mee blairen ben krijg ik een kussen naar mijn hoofd van mijn zusje. Ik kijk haar geëriteert aan. Maar ik besteed er verder maar geen aandacht aan. Voordat ik er nog meer naar mijn kop krijg. De rest van de reis verloopt snel en zonder al te veel lange files. Na 3,5 uurtjes rijden komen we eindelijk mijn oude dorpje in gereden. Als je ergens je hele leven heb gewoond zie ken je alles. Dus ik zie meteen wat er allemaal verandert is. Een nieuwe rotonde, een nieuwe winkel, een tuin van iemand die totaal is verandert, en boom die weg is en ga zo maar door. Zo lang zijn we nou ook weer niet weg. Maar er is echt heel veel verandert. Als eerst gaan we bij familie langs en daarna gaan we naar een vriendin van mijn moeder. Ik ben dik bevriend met haar dochter. Ik vlieg Kirsten om de hals. Ik heb altijd al gehad dat mijn beste vriendin ver weg woonde. Maar nu ineens meer. En dat is toch bestwel vervelend. Ook al mis ik vriendinnen niet. Aangezien Kiro ook wel door kan voor een vriendin. We praten een poosje op haar kamer en hangen kwijlend voor de pc naar onze favo bandleden te staren. Daarna show ik haar de homepage van mijn Cinema Bizarre vriendjes. En Kirsten is meteen weg van Yu. Dus ik moet uitgebreid verslag van hem doen. Na het avondeten vertrekken mijn ouders naar mijn oma. Waar ze blijven slapen. Ik en Evelien blijven hier slapen. Als Kirsten en ik weer naar boven zijn verdwenen is Kiro op MSN. Ik spring meteen rond. Kiro nodigt ons uit om de cam aan te doen. Ik klik zonder de vragen op accepteren. Kirsten licht in een deuk om hoe hyperactief raar ik wel niet aan het doen ben. ‘’KIROOOOOOOOO!”� Blair ik als we elkaar kunnen horen. ‘’ Hayyyyy.’’ grinnikt hij. ‘’OMG WAT ZIT JE HAAR KOEEELL!’’ Kraai ik. ‘’Jhoaa dat heeft Strifje gedaan leuk he!’’ Zegt hij trots. ‘’Zeker wel! Owjha dit is Kirsten en ze is weg van Yu.’’ Vertel ik er meteen maar eventjes bij. Kirsten geeft me een por. ‘’Moet dat nou.’’ Giechelt ze. ‘’Nou ik zal het hem vertellen hoor.’’ Lacht Kiro. We cammen de hele avond met Kiro totdat het toch wel eens tijd word om te gaan slapen. Niet dat Kirsten en ik dat van plan zijn maargoed. ‘’Dag liefie!’’Zeg ik. En we geven elkaar een nep kus. Als de verbinding is verbroken laat ik me met een zucht op het luchtbed vallen. ‘’Hmmm wat is ie toch leuk.’’ Giechel ik. ‘’Zo lag je hier ook ooit maar dan was het Bill. Weet je nog onze lul discussie.’’ Giechelt Kirsten. Ik schiet in een deuk. Dat kan ik me maar al te goed herinneren. ‘’Nou over deze hoef ik geen discussie meer te voeren hoor.’’ Zeg ik triomfantelijk. ‘’WAT!!?’’ Blairt Kirsten. Ik krijg een hoofd als een boei. ‘’Neeeh! Echtniet! Dat meen je niet!’’ Roept ze uit. ‘’Toch wel..’’ Zeg ik nogal verlegen. ‘’Dat vind ik nou niks voor jouw.’’ Lacht Kirsten. ‘’Ik eigenlijk ook niet voor mezelf. Maar mijn ouders waren weg en Kier sliep bij mij en toen kwam het er gewoon van.’’ Zeg ik dood serieus. Maar dat houd ik niet vol en schiet in de lach. ‘’O! Verteeeell!’’ Kraait Kirsten. ‘’Uhuhu dat blijft tussen Kiro en mij hoor! Lekker phuh.’’ Giechel ik. ‘’En hoe is zijn dingie dan?’’ Probeert ze. ‘’Ach.. Weet ik veel wat groot of klein is.’’ Antwoord ik. ‘’Hmm da’s ook wel weer waar.’’ En de discussie is gesloten. We trekken onze pyjamaatjes aan en kruipen in bed. Tot diep in de nacht liggen we nog te kletsen. Ik beloof Kirsten de volgende keer ze alle 5 mee te nemen. Niet dat het gaat lukken ofzo. Maar we zien wel.
De volgende morgen word ik om 10 uur wakker doordat mijn zusje om de deur gluurt. ‘’We gaan eten!’’ Roept ze ook nog eens extra hard. Ik smijt mijn kussen naar haar hoofd. Maar helaas is die al verdwenen als het kussen de deur raakt. Kirsten steekt een slaperig hoofd over het randje van haar bed. ‘’Moest dat nou zo hard..’’ Moppert ze. En klautert haar bedje uit. Na elkaar lopen we de trap af en gaan aan tafel zitten. Het ruikt al heerlijk naar vers gebakken broodjes. Helaas moeten we nog even wachten voordat ze klaar zijn. Zodra de broodjes op tafel staan vallen we aan. Hoe langer je die heerlijk geur ruikt, des te meer honger je krijgt. Dus ik eet er zeker 4 op. Ik weet al dat ik straks dus niet hoef te lunchen. Maar ik ben ook zo dol op croissantjes! Om elf uur staan paps en mams al voor de deur. En ik ben nog lang niet klaar met mijn haar. Dat is nou altijd zo. Helaas is de tijd om afscheid te nemen aangebroken. Ik geef Kirsten een dikke knuffel en we spreken af om vaker te cammen. Ik ga niet in de auto zitten aangezien ik naar Marr ga. Mijn ouders gaan naar een andere kennis in het dorp. Ik had ook nog langer mij Kirsten kunnen blijven maar ik moet ook nog naar Marr toe en anders is het weer zo oneerlijk. Als ik bij Marr aan kom, zijn Emm, Room en Mell er ook al. Als de deur openzwaait vallen de 4 meiden me om mijn nek. Lachend knuffelen ze me plat. Marr was de enige die wist van Kiro en mij. Maar de rest heeft er blijkbaar ook gehoor van gekregen. Ik zit nog niet of ze bestoken me al met vragen. ‘’Issie een beetje knap!’’ Vraagt Romay. Da’s nou een typische haar vraag. Ik weet nu al dat Emm en Room straks heel raar gaan opkijken en denken dat het een wijf is. Pech voor hem want hij is keiknap en de liefste die ik me maar kan wensen. Ik besluit eerst maar de rest te vertellen voordat ik een foto laat zien. Ik vertel ongeveer alles wat er te vertellen valt. Allen het interessantste houd ik achterwegen. Gek genoeg vragen ze er niet eens om. Daarna trek ik mijn fotomapje te voorschijn. ‘’Anne..hij is wel een beetje meisjesachtig…’’ Zegt Emm voorzichtig. ‘’Noueeeenn hij is lief en knap.’’ Mijn bandobsessies was ook een keer een die op een meisje leek dus zo raar zullen ze ook weer niet opkijken. ‘’Eeeennn het is weer een bandlid.’’ Giegel ik. ‘’Hooreeee!’’ Blairt Marr. ‘’Nou ik vind jullie heel sgattig samen hoor. En hij ziet er niet verkeerd uit hoor!’’ Zegt Mell. ‘’Je neemt hem wel de volgende keer mee hoor!.’’ Zegt Emm meteen. ‘’Jaja tuurlijk!’’ Roep ik. Daarna tover ik mijn telefoon te voorschijn en laat ze wat nummers van mijn Cinema Bizarre horen. ‘’Nou..die naam wierspiegeld wel hun uiterlijk.’’ Zegt Room. ‘’Ik vind het echt top muziek!’’ Roept Marr uit. ‘’Nouen Room het zijn stuk voor stuk sgatten. Neem ze wel allemaal mee haha!’’ Giegel ik. Daarna moet ik ongeveer alles vertellen wat er is gebeurt. Daarna duiken we met z’n allen achter Marr’s computer en bof ik even dat Shin en Kier online zijn en ook nog bij elkaar. Dus ik stuiter de hele kamer door. ‘’Kieeerrr !’’Blair ik als de cam aangaat. Marr heeft er eindelijk ook een dus wij hangen voor de cam. ‘’Kier kun je ff Engels praten? Dan kan de rest ook mee praten.’’ Zeg ik. ‘’Ja nou gaan ze maar lekker Duits oefenen!’’ Zegt Shin. “Ik kan voor geen meter Engels!’’ Piept hij. ‘’Nou gaan jullie maar oefenen. En Kier jij praat zo leuk Engels komop!’’ Giegel ik. ‘’Naja.. vooruit dan.’’ Bromt hij. ‘’Okeeh kinders ga alstublieft niet lachen. Ik weet dat het heel grappig is maar ze doen hun best en anders mogen jullie Duits gaan leuteren.’’ Zeg ik wannabe streng. ‘’Nou laten we dat maar niet doen.’’ Lacht Romay. Gelukkig mogen ze Shin en Kiro allemaal. De hele middag zijn we aan het cammen. Maar helaas moeten ze gaan. ‘’Dag Kiertje.’’ Zeg ik met een pruillipje. ‘’Doeii lieverd! Tot morgen hoop ik!’’ En hij geeft een kushandje. ‘’Hoop het..’’ Mompel ik. ‘’Doeiiiiiii!’’ Roepen we in koor. En dan verdwijnen de twee koppies van het scherm. ‘’Nou…’’ Mompel ik. ‘’Ajo morgen zie je ze weer!’’ Troost Mell me. ‘’Ja weetik.. maar jij weet hoe het is haha.’’ Lach ik. ‘’Da’s waar.’’ We besluiten dat het maar eens etenstijd is. En we gaan samen pizza halen. Marr’s ouders zijn er niet dus wij kunnen ongestoord met z’n alle blijven slapen. De avond vliegt voorbij. Marr heeft ook nog een fles passoa op de kop weten tikken. Dus die gaat er ook nog even door. Niemand had echt zin om te slapen, dus rond een uur of 4 gaat het licht pas uit. De volgende dag slapen we tot een uur of 11. Dan moeten we razendsnel ontbijten en aankleden aangezien mijn ouders om 12 uur op de stoep staan. En het moment van afscheid nemen komt veel te snel. Ik geef iedereen een dikke knuffel en stap in de auto. Ze zwaaien me na totdat ik uit het zicht ben verdwenen. In de auto kan ik mijn tranen zoals altijd niet bedwingen. Dat had ik vroeger al als mijn hartsvriendin weg ging al. Die is in groep 4 naar de achterhoek verhuisd. Ik heb er nog steeds contact mee. Iedereen kijkt daar nog steeds vreemd van op. De reis duurt veel te lang naar mijn zin. Er staat veel te veel file. Rond een uur of 6 zijn we pas thuis. Mijn vader gaat patat halen en zodra we van tafel af zijn vlieg ik naar buiten en spring op de fiets. Ik weet niet hoe snel ik moet fietsen. Ik kan niet w8ten tot dat ik weer tegen Kiro aan kan kruipen. Als ik mijn fiets neer zet vliegt de deur al open en Kiro komt naar buiten. Ik slaak een gilletje en vlieg hem om zijn hals. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst. Ik snuif zijn heerlijke geruststellende geur op. Eindelijk kan ik hem weer vast houden. Ook al was ik dan maar 2 dagen weg. Het maakt me niks uit. Ik was wel heel ver weg. Ik vertrouw hem heus dik om hem zo achter te laten. Maar toch ben ik het liefst de hele dag bij hem. Hij drukt zijn lippen op de mijne. Zo staan we dan. In de vrieskou bijna letterlijk aan elkaar gevroren. De moeder van Kiro komt ons storen. ‘’Is het niet prettiger om dat binnen te doen? Voordat jullie aan elkaar vast zitten?’’ Vraagt ze lachend. ‘’O maakt mij niet uit hoor. Hij zorgt wel dat ik warm blijf en aan hem vastgevroren zitten kan ik ook wel mee leven.’’ Grijs ik. Maar ik volg Kiro toch maar naar binnen. Aangezien het idee dat ik niks kan eten dan me niet echt aanstaat. Dan moet ik chocolade missen! Da’s ook niet de oplossing. Ik volg Kiro die de trap op loopt. ‘’Gaan jullie nu alweer naar boven? Wat ongezellig.’’ Hoor ik Kiro’s moeder roepen. ‘’Jha mam! Want denk jij nou, dat wij gaan zitten lebberen met jouw neus er boven?!’’ Roept Kiro terug. Ik grinnik. Ik plof op zijn zitkussen neer. En hij ploft er naast en slaat een arm om me heen. ‘’Ik heb je gemist.’’ Fluistert hij. En hij legt zijn hoofd op mijn buik. ‘’Ik jouw ook.’’ Antwoord ik. En ik frunnik een beetje aan zijn haren. Niet veel later komt Kiro’s moeder met een dienblad warme chocolade en een stuk taart binnen. Ik en Kiro liggen nog steeds het zelfde. Kiro’s moeder grist meteen weer Kiro’s camera van zijn bureau en maakt een foto. Kiro besteed er geen aandacht aan. ‘’Dankuwel mevrouw.’’Mompel ik. En ze verdwijnt weer de gang op. Ik sta op en pak het dienblad en zet het op de grond. Ik geef Kiro een mok aan en pak er zelf ook een. Tegen elkaar hangend drinken we geruisloos onze chocomel op. Daarna voert Kiro mij taart. Wat niet helemaal zonder knoeien gaat. Slagroom zit ongeveer over mijn hele gezicht. Waardoor we in de slappe lach schieten. Kiro besluit dat ik er zo niet uit zie en likt slagroom van mijn hoofd af. Waardoor ik alleen maar nog harder moet lachen. Als we uitgelachen zijn kruipen we in Kiro’s bed. En aangezien ik niet zo veel geslapen heb deze nacht, vallen mijn oogjes langzaam dicht. Het laatste wat ik zie, is Kiro’s prachtige oogjes.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.