FanFic.nl

Fallen myself

33. problemen

Als ik deze morgen wakker word komt er een heerlijke geur mijn neus in. Romeo heeft speciaal voor mij ontbijt op bed gemaakt. Ik geef hem een knuffel en hij lacht. “Red je het? Dan ga ik nu even naar de winkel.”� Ik knik. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en vertrekt. Rustig eet ik mijn eten op. Zonder te veel moeite kleed ik me aan. Een trainingsbroek voldoet gewoon. Ik kijk rustig op mijn mobiel, die wonder boven wonder uitstaat. Ik moest mijn moeder bellen als ik veilig was aangekomen, maar ik moet wel rekening houden met de gewone tijd. Dus leek het me slim om een wekker in te programmeren. Maar als ik hem aanzet, zie ik dat ik allemaal berichtjes heb ontvangen van Tom. Ongeopend laat ik ze in mijn inbox staan. Ik moet mezelf nu niet nog meer kwellen dan dat ik al doe. Beneden hoor ik Romeo terugkomen. Hij geeft me het pakketje en ik maak het over. Ik neem het idiote ding mee naar de wc. Als er staat dat ik zwanger ben, zak ik door mijn knieën. Romeo komt al snel een keer kijken. Hij vindt me huilend op de badkamervloer. Hij hoeft niet eens meer te vragen naar de uitslag. Hij zet me op de bank en begint rond te bellen. “Ik ga zo pillen ophalen, die het doodmaakt.”� Ik hoor de aarzeling in zijn stem. Ik weet ook niet wat ik het moet noemen. Kind is het nog niet, maar klompje cellen is ook weer zo gevoelloos. Ik knik en nestel me nog meer op de bank. Romeo zet een komedie op. “Rebecca, het komt allemaal goed dat beloof ik.”� Ik schud mijn hoofd. “Het kan niet meer goed komen. Romeo ik zal gebroken blijven. Ik heb tegen Tom gezegd dat ik niet meer van hem houdt. Hij belt en sms’t en ik laat niks van me weten. Het kan nooit perfect worden. Ik zou alles voortaan zonder Tom moeten doen. En ik weet niet of ik dat aankan. Of ik überhaupt nog iets aankan. Ik heb genoeg meegemaakt. Maar het leven wat ik nu heb, dat hoef ik niet.”� “Laten we niet zover vooruit denken. We hebben hier al een oplossing voor. Voor alles met Tom komt ook wel een oplossing. Als hij echt van je houdt, neemt hij je terug. Wat je ook gezegd hebt.”� Ik leg mijn hoofd op Romeo zijn schouder en geniet van de film.

Bill pov: gisteren heb ik Tom huilend in zijn kamer gevonden. En geloof me, mijn broer huilen, echt niet. Toch huilde hij. Hij hield krampachtig een brief vast. Met veel moeite heb ik die los weten te krijgen. Ik zakte naast Tom neer en begon ook bijna te huilen. Ik had nooit verwacht dat Rebecca zo’n trut is. Hoe durft ze mijn broer gewoon te gebruiken. Of had ze andere redenen om het zo te doen. Ik wil het gewoon uit haar mond horen. Ik bel haar, maar ik wordt afgedrukt. Tom zei net dat haar mobiel uitstond, dus dat is al een verbetering. Ik loop naar de andere kamer en sla mijn arm om Tom heen. “We moeten gaan”� fluister ik. Hij kijkt versuft de kamer rond. Alles doet hem herinneren aan Rebecca. Dan valt me iets op. Een prachtige ring ligt nog op het nachtkastje. Ik pak hem en stop hem in zijn hand. “Hij past niet”� zucht hij verdrietig. Ik haal ergens uit mijn tas een zilveren ketting en geef die aan Tom. “Nu wel.”� Niet veel later hangt de ring naast zijn hart. Ik herinner me nog dat ze zei dat ze zo trots was op die ring. Ze had hem gekregen van haar oma. Hij betekende heel veel voor haar. Zoiets laat je toch niet zomaar achter. Er zit meer achter, maar daar zal ik nooit achter komen. Ze weigert nog contact met ons te hebben. Zou Fleur al contact met haar hebben gehad. Vermoeid worden we een paar uur later, thuis afgezet. Tom krijgt het niet voor elkaar om een lach te faken voor Simone. “Vraag maar niks”� zeg ik. “Rebecca”� fluisteren haar lippen geruisloos. Toch kijkt Tom meteen op, om vervolgens nog zieliger naar beneden te kijken. Ik knuffel onze mama ook en ga dan naar boven. Tom ligt al in bed, als ik nog even ga kijken. Waarom Rebecca, waarom.

De volgende morgen wordt ik wakker van zacht gesnik naast me. Tom is mijn kamer ingelopen om te kijken of ik al wakker was. Ik sla mijn armen om hem heen en hij komt naast me liggen. “Wat heb ik verkeerd gedaan. Ik dacht dat ze van me houdt. Maar dat blijkt niet zo te zijn. Wat moet ik nu Bill. Hoe moet ik verder zonder haar. Hoe kan ik verder zonder haar. Ik heb haar mijn hart meegegeven en ze heeft hem niet heel teruggebracht.”� “Je kunt troost halen uit het feit dat ze ooit van je heeft gehouden. Ben niet te streng voor jezelf en probeer haar te vergeten.”� Ik voel hem knikken tegen mijn schouder. Als hij in slaap is gevallen ga ik beneden wat eten. Als het middag is, bel ik Fleur op. “Heey Bill, hoe is het met jou?”� vraagt ze meteen. “Redelijk”� antwoord ik eerlijk. “Weet jij toevallig waar Rebecca is?”� vraag ik haar. “Nee, Romeo zei vandaag dat ze niet lekker was. Dat ze al een aantal keer had overgegeven en niet naar school kon. Waarom?”� “Omdat Rebecca hier zomaar is vertrokken met alleen het bericht dat we nooit meer iets van haar zouden horen. En sindsdien neemt ze haar telefoon niet meer op.”� Het blijft even stil aan de andere kant. “Ik laat je wel iets weten, wanneer ik iets weet. Tenminste als dat niet te schokkend is en het Tom niet te veel zou doen.”� “Je bent een schat”� fluister ik haar nog toe. “Doei”� zeg ik nog voordat ik de verbinding verbreek. “En dat was?”� vraagt mijn mama lief. “Fleur, een vriendin van Rebecca.”� “En jij vindt haar leuk?”� Ik knik. “Dus Rebecca is zomaar vertrokken?”� Ik knik weer. “We weten nu in ieder geval waarheen. Romeo dus.”� “En Romeo is?”� “Een goede vriend van Rebecca. Hij heeft haar al een keer van haar zelfmoord afgepraat.”� Ik sla mijn handen voor mijn mond. Zelfmoord. Ze zou toch niet weer zo diep zinken hè. Wil ze mijn broer er soms buiten houden. Als dat zo is, dan voelt ze nog wel wat voor hem. Dan doet ze dit uit liefde. Nog een keer typ ik haar nummer in. “Hoi”� klinkt het zwakjes aan de andere kant. “Becca, gaat het wel?”� “Nee”� ze is tenminste eerlijk. “Rebecca houdt jij nog van mijn broer, maar wil jij hem buiten dingen houden.”� Het is even stil. Dat is eigenlijk alles wat ik wilde weten. Ik had mijn vinger al op de zere plek gelegd. Ik hoefde alleen nog maar hard genoeg te duwen. “Bill, ik had gezegd dat ik geen contact meer wilde. Ik meende het. Het ligt niet aan jullie, niet aan Tom, maar aan mij. Maak het nou niet ingewikkelder dan dat het is.”� Dan wordt de hoorn neergegooid. “Bill, je moet je hierbuiten houden.”� zegt mama streng. “Het is haar beslissing en het is tussen haar en Tom. Jij hoeft je daar niet mee te bemoeien. Als ze voorbestemt zijn, dan komt alles wel goed. En houdt alsjeblieft je mond tegen Tom, over wat je net te weten bent gekomen. Hij heeft het al moeilijk genoeg zo.

Reacties: