FanFic.nl

de zeven zonde (7-shot)

hoofdstuk 2 avaritia

De meiden lopen voor ons uit richting de eerste winkels. Ik heb eigenlijk geen zin om te gaan winkelen. De meiden willen dan overal alles passen, zitten wij weer uren te wachten. Martijn krijgt het wel ooit voor elkaar met ze mee te gaan winkelen. Alleen omdat hij geen nee kan zeggen. Zelfs Peter durft nee te zeggen tegen Imme. Althans als het om shoppen gaat wel.

Ik zal me maar even voorstellen aangezien je vast al door hebt dat dit stukje van het verhaal vertelt wordt door iemand anders. Ieder hoofdstuk zal verteld worden door een ander van ons. Nou ik heet dus Danny. Danny van Oss. Ik ben vrij lang, de langste van dit stel. Mijn huid is een beetje getint, maar niet echt donker. Mijn haar is donkerblond. Het staat in stekeltjes op mijn hoofd. Ik ben niet echt gespierd, maar ook weer niet dat je mijn botten kunt zien zitten. Ik heb een tatoeage van een doodshoofd op mijn arm staan. Mijn moeder had er eerst veel commentaar op, maar nu vind ze het niet erg meer. Ik woon nog steeds bij mijn ouders, ook al ben ik 21. Bij mij thuis hebben we twee honden. Roxie en Pixie. Ik studeer psychologie. Ik ken Lara omdat ze mijn buurmeisje is. Peter en Imme ken ik omdat ze bij mij op de opleiding zitten. De rest zijn weer vrienden van die drie. Dat zullen ze zelf nog wel een keer uitleggen. Wat is er nog meer dat ik over mezelf kan vertellen. Ohja, mijn hobby’s. Mijn vader wordt er gek van, het liefst hang ik namelijk de hele dag rond in de garage om oude auto’s op te knappen. Ik ben ook altijd op zoek naar losse onderdelen voor mijn volgende auto. Maar laten we nu weer terugkeren naar het leven op aarde.

Ik zit op de bank voor de pashokjes te wachten. Dat ik niet van shoppen houdt, is overduidelijk voor iedereen. Nina komt in een kort rokje naar buiten. Ze draait een rondje voor me en kijkt dan in de spiegel. Het staat haar goed. Meer zou ik er ook niet over kunnen zeggen. Ouders hadden waarschijnlijk gezegd dat het te kort was. Maar he, ik ben een jongen van 21, mag ik. Als ik helemaal niks zeg, draait ze haar gezicht richting Peter. Die geeft haar gewoon zijn mening. Niet veel later komen alle drie de meisjes uit de paskamer gelopen en willen ze samen op de foto. Lara kijkt eerst eens goed of haar haren goed zitten en gaat dan geposeerd in het midden staan. Normaal eigent Nina alle aandacht op. Lara houdt zich altijd op de achtergrond. Nu staat ze daar met een zwoele blik de camera in te kijken. David klikt een paar keer en dan trekken de meiden weer iets nieuws aan. Van alles wat ze proberen, nemen ze nog geen kwart mee. Ik kijk op mijn horloge en zie dat we hier al een uur zijn. Als we buiten zijn zie ik ineens een heel leuk jasje in de etalage liggen. ‘Gelukkig kopen wij geen spullen in die winkel, dan zijn we meteen blut.’ De woorden die Martijn zegt, hoor ik maar half. ‘Gaan jullie mee naar de schoenenwinkel’ Nina kijkt ook mij vragend aan. ‘Ga maar vast, ik kom zo wel.’ Als ze uit zicht zijn, loop ik de winkel binnen. Ik pas het jasje. Het zwarte leer past perfect om mijn arm heen. Ik wil eigenlijk naar de prijs kijken, maar dat kan ik niet opbrengen. Ik wil het niet weten, ik koop het gewoon. Dan kan ik ook nooit spijt krijgen. Ik reken af en neem het tasje mee. In de schoenenwinkel vind ik de rest weer. Ik zie een paar schoenen die perfect bij mijn jasje passen. Ook die koop ik zonder naar de rekening te kijken. ‘Danny jij zou de auto huren, toch?’ Ik knik. Dan kan ik tenminste in een fatsoenlijke auto rondrijden en niet in een of andere achterlijke bak. Goedkoop is niet altijd mooi of praktisch. Ja alleen in je portemonnee. Maar waarom zou je een mooie auto laten staan zodat er een andere in kan rijden. Ik pak mijn mobiel en reserveer een auto voor de komende week. ‘We mogen de auto dadelijk op komen halen.’ Martijn knikt en maakt het besluit dat wij met zijn tweeën de auto op gaan halen en de rest verder gaat shoppen en dan terug gaat naar het hotel. Samen met Martijn loop ik richting de autohandelaar aan de andere kant van de stad. Peter zou mijn tassen meenemen. Onze auto wordt net voorgereden als we er zijn. Martijn kijkt me vol verbazing aan. ‘Heb jij hier het geld wel voor?’ Ik knik. Mijn vader is stiekem rijk en ik kan alles kopen wat ik wil. Dat heb ik de rest alleen nooit gezegd. Misschien is dat ook nog een reden voor mij om bij mijn ouders te blijven wonen. Ik geef mijn gegevens op en de rekening wordt naar mijn huis gestuurd, zeggen ze. Ik stap achter het stuur en ben trots op de wagen die ik heb kunnen krijgen.

Voor het hotel laat ik hem parkeren door een man die daar staat. De sleutel krijg ik even later in mijn handen terug. Ik loop gelijk door naar de kamer van Martijn en mij. De tassen staan al op de kamer. Als Nina doorkrijgt dat we er weer zijn komt ze gelijk onze kamer in. ‘Wat gaan we morgen doen?’ ‘Toch niet iets waar je vies van wordt. Dat kan ik er echt niet bij hebben.’ ‘Was jou hobby niet altijd wand klimmen, Lara?’ ‘Wand klimmen echt niet. Daar raak je zo bezweet van en het is niet goed voor je handen.’ ‘Maar wat gaan we nou doen?’ vraagt Nina nog een keer. ‘Roep de rest maar, dan gaan we met zijn allen een afspraak maken.’ De stem van Nina klinkt hard door de kamer heen. Niet veel later verschijnt de rest ook in de deuropening.

Avaritia, de latijnse benaming voor hebzucht, is het verlangen naar macht, geld, rijkdom of bezittingen, met name als door het bezit van een van deze je een ander hetzelfde bezit ontzegt. De misdaden die hieruit voortkomen zijn ontrouw, verraad, omkoping en diefstal. Zij ontstaan door geweld, manipulatie of de autoriteit van de zondaar. Ook wordt simonie tot deze hoofdzonde gerekend.
Typerende demon: Mammon

Reacties: