FanFic.nl

BANG~relation

~Have a blazing row~

Als ik denk aan Sasori krijg ik een warm gevoel van binnen. Niet het zelfde gevoel wat ik heb als ik aan Deidara denk, maar gewoon het gevoel dat we vrienden zijn.
"Best triest eigenlijk" zeg ik.
"Wat is er triest, un?" vraagt Deidara.
"Nou, dat Sasori een pop is. Ik weet dat hij denkt dat het "kunst" is maar ik zou geen pop willen zijn" zeg ik.
"Dus jij bent er zo één, un" zeg Deidara terwijl hij mij minderwaardig aankijkt.
"Eén van wie?" vraag ik verbaast.
Deidara snuift luid en trekt zijn neus op.
"Dat weet je zelf wel, un" zegt hij terwijl hij mij aankijkt alsof ik een ondzettend dom en ontwetend kind ben.
"Ik weet echt niet waar je het over hebt" zeg ik terwijl ik een wenkbrouw ophaal.
"Eén van de mensen die de grootsheid van de kunst inderschatten, un."
Ik ben met stomheid geslagen.
"Jij beweerd dat ik niet van kust hou?!"
"Ja. Sasori heeft dan wel een heel verkeerd beeld van wat kunst is maar hij begrijpt dat kunst het belangrijkste is in het leven, un."
"Dat is zo niet waar! Ik kan uren naar mooie beelden en schilderijen kijken!" zeg ik boos.
Deidara lacht spottend.
"Je bedoeld die troep die ze in musea hebben staan en hangen, un? Dat is geen kunst, un."
"O ja?! Wat is kunst volgens jou dan?!"
"Dat zou je ondertussen wel moeten weten, un. Art is a BANG!"
Nu lag ik spottend.
"Laat met niet lachen!"
Deidara kijkt mij boos aan.
"Wat is kunst volgens jou dan, un?!"
"Kunst is... gewoon... mooie dingen... denk ik."
"Je bent nog erger dan Sasori, un!"
Nu heb ik er genoeg van. Ik spring van mijn bed met een hoofd dat ondertussen helemaal rood is geworden.
"Jij hebt geen idee wie ik ben dus vergelijk mij niet met anderen!" zeg ik zo snel dat ik het knap vind dat Deidara mij heeft verstaan.
Deidara springt ook van mijn bed af.
"Jij hebt anders ook geen idee wie ik ben, un!"
"Dacht je? Jij ben Deidara. De blonde eikel die het kunst vind om dingen te laten ondploffen en blij zou moeten zijn dat ondanks hij zo'n eikel is de jongen die hij leuk vind ook verliefd op hem is!" schreeuw ik in zijn gezicht.
"Ik zei je al dat ik niet op Sasori verliefd ben, un!" schreeuwt Deidara in mijn gezicht.
"Ja ja! Hou iemand anders voor de gek!"
"Nou jij bent Kumo! De stomme bitch die het lievelingetjes is van Pain en verder niets te bieden heeft, un!"
Van de woeden stromen er tranen over mijn gezicht. Niet door wat Deidara heeft gezecht over mij. Mocht hij willen.
"Jij hebt geen idee hoe het is om mij te zijn!"
"En jij hebt geen idee hoe he is om mij te zijn, un!"
Ik heb er genoeg van. Ik wil niets meer met deze "mied" te maken hebben. Ik ren mij kamer uit, de basis uit, de bossen in.
Ik verstop mij in de schaduwen van de bomen terwijl de tranen maar blijven stromen. Mijn schouders schokken en voor mijn gevoel zijn mijn snikken hoorbaar door het hele bos. Ik trek mijn knieën op, sla mijn armen om mijn benen en verberg mij gezicht in mijn Akatsuki-jas.
Als ik rustiger begint te ademen en mijn hoofd niet meer rood is merk ik de voetstappen van iemand die op mij afkomt op. Mijn hart schokt als ik herken van wie ze zijn, maar het is al te laat om stilletjes weg te sluipen.
"Hé, un" hoor ik Deidara's stem voorzichtig zeggen.
Als ik mijn gezicht uit mijn knieën haal zie ik Deidara's gezicht voor me. Te dichtbij. Hij is op zijn knieën voor mij gaan zitten en heeft zijn gezicht op nog geen 10 centimeter afstand van het mijne. Snel verberg ik mijn gezicht weer in mijn knieën. Ik wil hem niet zien. Ik wil hem nooit meer zien. Hem vergeten. Maar Deidara blijft net zo lang zitten tot ik hem weer durf aan te kijken. Minuten gaan voorbij terwijl zijn adem in mijn gezicht blaast. Als ik niet meer snik en er geen nieuwe tranen meer komen durf ik het aan om weer in zijn gezicht te kijken.
"Wat?" zeg ik met een schorre stem.
"Het klinkt vast heel lullig, maar... sorry, un."
Ik kijk in zijn ogen en zie dat hij het echt meent.
"Dit klinkt vast nog veel lulliger" zeg ik.
Deidara haalt zijn schouders op.
"Zeg het maar, un."
Ik weet een lagje op mijn gezicht te krijgen.
"Ik ben je bitch niet!"

Reacties: