Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Gravity of Love » 03. Make a move.
Gravity of Love
03. Make a move.
“Zet nou dat alarruhmm uihuiiittttt.”¯
Bill grinnikte zachtjes, hij zat allang aangekleed aan de rand van het bed, maar had expres steeds de snooze-knop van zijn wekker ingedrukt. Chris zou ooit ook wakker worden, toch?
“Kan jij dat niet wat liever vragen?”¯
“Alsjebliefffffttt??”¯ Chris lag nog steeds compleet verstopt onder de dekens, alleen haar linkerhand en een stukje haar kwamen boven het dekbed uit. Zin om op te staan had ze nog niet. Wel had ze spijt van de hoeveelheid vodka die ze gedronken had de avond ervoor. Haar hoofd deed zeer.
Langzaam duwde Chris de dekens van zichzelf af en ging op bed zitten. Bill lachte, en meteen schoten Chris’ handen door haar haar.
“Heb jij geen hoofdpijn ofzo?”¯ Mompelde Chris, terwijl haar handen nog steeds probeerden de warboel op haar hoofd plat te krijgen.
Bill schudde z’n hoofd. “Klein beetje nog maar. Een warme douche en een zooi asprientjes doen een wonder. Ik raad het je aan.”¯
Chris knikte, maar stopte zodra haar hoofd weer begon te bonken. “Ik ga dat maar doen dan denk ik.”¯
“Doe jij dat maar.”¯
Zonder te bewegen bleven Bill en Chris op bed zitten. Ze keken elkaar aan, en Chris was de eerste om de stilte te verbreken. “Ik wil m’n vriendje”¯
Ze keek weg, en Bill lachte zachtjes. “Zal ik jouw vriendje dan maar eens zoeken? Ga jij maar vast douchen dan.”¯
Terwijl Bill weg liep naar een paar deuren verder op de gang om zijn broer te zoeken, zuchtte Chris nog maar eens diep, voordat ze zich toch maar uit bed hees en de weg naar de douche maakte. Haar hoofd deed nog steeds pijn, maar ze was niet iemand om daar lang over te zeuren. Zij had gedronken, dus zij had last van de gevolgen.
Toen het water de juiste temperatuur had, stapte Chris onder de douche, met haar pyjama nog steeds aan. Veel zin had ze niet om zich nog uit te kleden. Ze leunde met haar rug tegen de koude tegels van de douche, en ze hoorde zachtjes de badkamer deur open gaan.
“Chrissie?”¯ Klonk een jongensstem zachtjes.
“Hey vriendje”¯ Sprak Chris zachtjes terug en ze keek toe hoe de badkamer deur open ging, hoe Tom naar binnen liep en de deur achter hem weer dicht deed. Tom keek door de glazen deuren naar z’n vriendin, en hoewel hij niet meer helder door het glas kon kijken vanwege de stoom, zag hij dat Chris haar kleren nog aan had.
Snel trok hij zijn eigen kleren uit en stapte bij haar in de douche. “Goedemorgen”¯
Chris glimlachte toen ze Tom zag lachen. “Hey vriendje”¯ Zei ze nogmaals, en ze draaide haar lichaam naar het zijne toe. “Heb je lekker geslapen?”¯
“Kon beter.”¯ Tom haalde z’n schouders op. “Leuk gehad met Bill?”¯
“Hij heeft me vodka gevoerd. Nu doet m’n hoofd au.”¯ Chris voelde hoe Tom zijn handen op haar zacht op haar heupen legde, en hoe hij de onderkant van het shirt dat ze aan had vast pakte. Tom trok zachtjes het drijfnatte shirt over haar hoofd uit, en grinnikte zachtjes.
“Dat krijg je er van hè. Mijn broertje heeft altijd van dat soort rare ideeën.”¯ Tom wachtte even voordat hij verder ging met praten. “Het spijt me wel Chris, echt waar. En ik wil je nog zoveel dingen zeggen maar liever niet nu.”¯
Hij trok Chris naar zich toe, sloeg zijn armen om haar heen en gaf haar voorzichtig een kus in haar nek. “Weet ik. Geeft ook niet, komt nog wel.”¯ Klonkt het vanuit z’n nek.
“Iets klopt er nog niet”¯
Aan zijn stem kon Chris horen dat Tom iets van plan was. Toen ze op keek had een mega grote grijns inderdaad plaatsgenomen op Tom zijn gezicht. “ ‘Tan?”¯
Daden zeggen meer dan woorden, moest Tom gedacht hebben, want weer gingen zijn handen naar de heupen van Chris, dit keer om de drijfnatte broek van haar benen te trekken. Met wat hulp van Chris lukte dit, en zo stonden twee naakte lichamen dicht tegen elkaar aan.
Ze bleven even stil, terwijl het water langs hen heen viel. Het maakte nu ook even niet meer uit dat ze de avond ervoor ruzie hadden gehad; dat zou vast wel weer goed komen. Zo ging het meestal tussen hen; ze vergaten de ruzie als hij nog niet uitgepraat was en hij zou vanzelf wel weer naar boven komen.
“Wanneer moet je weer weg eigenlijk?”¯ Mompelde Chris heel zachtjes, terwijl ze haar hoofd van Tom’s z’n schouder haalde om hem in z’n ogen te kijken.
Tom keek z’n vriendin verbaasd aan. “Overmorgen gaan we toch weer verder? En jij gaat toch gewoon mee?”¯
“Oh.”¯ Chris keek weer weg van Tom, en legde haar hoofd weer op z’n schouder. Ze voelde hoe Tom een stap naar achter deed en haar bij haar schouders hield.
“Doe jij eens normaal, wat is er toch?!”¯
“Jij zei gister toch dat ik weer naar huis mag anders?”¯ Chris haalde haar schouders op. Dat had hij toch gezegd?
Tom wist even niet wat hij moest zeggen. “Wat ik net zei; doe toch normaal. Dat ik dat gezegd heb tijdens een ruzie betekent niet dat ik het meteen meen. Jij zegt ook dingen die je niet meent.”¯
“Ja maar..”¯ mompelde Chris zachtjes, hoewel ze heus wel wist dat Tom gelijk had. Zij had gister tenslotte heel hard ‘Gelukkig maar dat ik weg ga ja!’ terug geroepen. Dat meende ze nu ook niet echt meer. “We doen alleen nog maar ruzie maken hè?”¯
Ze keek, eindelijk, weer naar Tom. Hij keek terug en knikte voorzichtig.
“Ben bang van wel”¯ was zijn enige reactie. “Komt wel weer goed. We redden ons wel.”¯
Allebei sprongen ze figuurlijk een meter de lucht in toen opeens iemand heel hard op de deur bonsde. “En nu wil ik. Godverdomme. Ook. In MIJN badkamer.”¯ Klonk de stem van Bill achter de badkamer deur.
Zowel Tom als Chris schoot in de lach, en ze werden gevolgd door Bill; die vanachter de deur ook stond te lachen.
“Maar ik meen het wel! Jullie hebben nog 5 minuten, Tom heeft tenslotte ook een eigen douche.”¯ Klonk het een minuut later weer, en niemand die het Bill echt kwalijk kon nemen; het was zijn badkamer.
Chris lachte opeens weer. “Jij had toch al gedoucht?!”¯
Even bleef het stil aan de andere kant van de deur, en Chris en Tom maakten van de gelegenheid gebruik om onder de douche vandaan te stappen en zichzelf in handdoeken te wikkelen.
“M’n make-up enzo moet nog..”¯ Mompelde Bill toen Chris eindelijk de deur open maakte.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.