FanFic.nl

Soundtrack to your life.

Hoofdstuk 2 - Nighttalking.

We aten ’s middags een heus feestmaal, met de nodige aanpassingen aan de hoeveelheden, en daarna speelden de jongens enkele nummers voor me. Ik genoot van elke seconde. Dit was de beste verjaardag ooit! - Oh, nu ik er zo aan denk.. Jullie vragen je waarschijnlijk af waar David en Peter en zo verbleven? Wel, die waren met de trucks op zoek gegaan naar hulp en waren nu druk in de weer met het repareren van de bus. Waarom de jongens van Tokio Hotel zelf niet meegegaan zijn met hun? Nou, voor het geval ik dat ook nog niet gezegd had, ik woon in Helden, een klein dorpje in het Zuidwesten van Duitsland en dus zo’n beetje aan de andere kant van het land, van hun thuisbasis. De jongens hadden dus geen andere keus dan hier te blijven, wat ik allesbehalve een probleem vind. - Na een lange, perfecte dag kroop ik mijn bed in, de anderen volgden mijn voorbeeld. Maar hoe hard ik ook probeerde, ik kon de slaap niet vatten. Ik draaide opgewonden rond in bed en speelde de dag opnieuw af in mijn hoofd. Een zacht geklop op de deur deed me opschrikken. “Binnen.”� Fluisterde ik zacht en zag Elias mijn kamer binnensluipen. “Eli, wat doe jij hier nog zo laat?”� Hij glimlachte en kroop naast me in bed. “De jongens van Tokio Hotel, hier in ons huis, en jij ligt alleen in bed? Moet je niet staan rondhuppelen of zo?”� lachte hij plagend. Ik stompte tegen zijn arm en giechelde. “Is er al iets spannends gebeurd?”� Ik wist waar hij naar giste, maar moest hem teleurstellen. “Nee, niets gebeurd waar jij op hoopt!”� Ik lachte en dacht terug aan de afgelopen drie dagen. “Maar ik heb wél Toms ego gekrenkt en Georg in zijn nakie gezien!”� Hij staarde me met open mond aan. “Niets gebeurd noemt ze dat. Kom op, meis! Details.”� Ik schudde grijnzend mijn hoofd en beschreef tot in de kleinste details hoe alles verlopen was. Elias lachte met me mee, wat me weer het vertrouwde gevoel van vroeger gaf. We babbelden nog enkele uren door. Over zijn studies in het verre Finland en over ‘Geschwister’-zaken. Hij nestelde zich tegen me aan en sloeg zijn armen rond mij, zoals hij vroeger altijd deed om me te beschermen tegen ‘de boze, grote wereld’. Uiteindelijk vielen we beiden in slaap.

Reacties: