FanFic.nl

Just Him ..

13

-K-
Ik zwaai Jared nog even na, en dan draai ik me om naar het grote huis. Ik blijf er even staan om te denken, ik er was vandaag veel veranderd, ik dénk dat ik mijn beste vriend kwijt ben, en dat wil ik helemaal niet. Ik heb er heel veel over om Sean gewoon mijn beste vreind te laten. En dan Jared.. Hij was vandaag lief. Op 1 stuk na dan, ik kon niet geloven dat hij niet wilde dat ik met Sean omging, wat denkt hij wel niet.. oké, ik ben meer verliefd op hem dan ooit tevoren. Maar dan nog. Dan tog heeft hij het recht niet te bepalen met wie ik omga. Ik stond voor de deur van Sean, en net als ik op de bel wil dukken gaat de deur open kijkt iemand me bitchachtig aan. Je zou denken Waarom doet sean niet open? Naja, ik heb ook geen geluk, op dat ene na dat jared ook verliefd op mij is dan. Serena kijkt mij kwaad aan, maar ze zegt niks. < Bitch > hoor ik haar zeggen, als ik langs haar loop. Ik draai me op, en ik kan er niks aan doen. Woede die ik zorgvuldig had weggestop komt bij me op, en me hand gaat omhoog om haar een klap op d’r kutbek te geven. dan mijn hand word vastgepakt door iemand achter me en Ik hoef me niet om te draaiien om te weten dat de gene achter mij waarschijnlijk Sean is. Ik kijk Serena giftig aan en zeg < wie noem jij bitch? Heb je je zelf nooit is gezien […] > Ik scheld haar voor alles en nog wat uit todat Sean opeens < en nu ophouden! > roept. Ik schrik op en draai me naar hem om, hij heeft mijn pols nog vast, en sleurt me mee naar zijn kamer. < Doe rustig man, je doet me zeer. > zeg ik hem. Maar hij luisterd niet, trekt me verder mee de trap op.Ik was vergeten dat hij op fitness had gezeten, verdomme, sterk dat ie is. Als we -godzijdank- eindeiljk in zijn kamer zijn, duwt hij me op zijn bed en gaat zelf op zijn stoel zittn. < Het mog best wat rustiger hoor > zg ik hem boos. < Ik weet niet of je het in de gaten hebt, maar je stond daarnet mijn tweeling zusje uitteschelden. > oké? Dit klopt dus niet, sinds wanneer maakt Sean zich druk om Serena? < Oké > Zeg ik dus en trek een wenkbrauw op. Dan zucht hij. < Kim.. luister. Het spijt me van vanochtned, oke? > zegt hij na een tijdje. Ik zucht, Ik wilde dit gesprek eigenlijk helemaal niet voeren. Ik wilde hem gewoon als mijn beste vriend, meer niet. Hij kijkt me aan als ik niks zeg. <Sorry Sean. > Zeg ik ds maar, en ik hoor dat mijn stem trilt. <Waarom zeg jij in godsnaam sorry?> vraagt Sean. < Luister Sean> Zeg ik met tegenzin < Sorry dat jij mij anders ziet dan hoe ik jou zie. Jij bent gewoon mijn beste vriend, meer dan dat, je zou meer mí­jn Tweelingbroer kunnen zijn dan die van Serena, je kent mij beter dan wie dan ook, ik bedoel, zelfs mijn vader weet niet zoveel over mij, ja oke, sofie dan ook misschien, maar daar houd het dan ook wel weer mee op. Snap je > Ik vraag me af of ik wat heb gezegt wat ik niet hoorde te zeggen. Maar hé , zo zag ik het nu eenmaal. < Kim, > zegt hij. < ik begrijp je wel, en serieus, Ik verwacht niks van je Kim.> Mijn gezicht betrekt ondertussen <Ik weet beter dan wie dan ook -behalve sofie- hoeveel je voelt voor Jared.> Opeens wil ik bij hem mijn hart weer storten, over hoe hij mij heeft gekust enzo, en dan bedenk ik me dat dat niet kan. Het zou hem pijn doen. < Sean, het spijt me echt, Ik weet misschien dat je niks van me verwacht, maar toch zou je liever willen dat ik jou kuste in plaats van Jared.> ik kromp inelkaar. <en dan zou het jou weer pijndoen als ik zou zeggen dat ik jared liever kuste, omdat jij voor mij een broer bent. > Nu kromp hij inelkaar. En ik zucht. < Ik had niet moeten komen, denk ik. Sorry Sean, het spijt me echt, ik wou dat het anders was,> Hij kijkt me aan en zucht dan Ik kan er niks aan doen, ik loop naar hem toe en gooi mijn armen om hem nek en omhels hem, Niet te geloven dat ik iemand zoveel pijn kan doen, en geloof me, ik weet hoe het voelt. Hij gooit zijn handen om mijn heupen, zodat zijn handen op mijn rug komen, en trrekt me helemaal naar hem toe, < se-an, g-e…> dan laat mij me los en grinnikt,< Wat zij je. > Ik hijg en mompel < geen lucht. > nu barst hij in lachen uit. Ik geef hem een por in z’n zij, en ga dan weer terug op het bed zitten. Dan loopt hij maar me toe, gaat naast me zitten, en heel droog, port hij me terug ik mij zij, en geloof me, ik kan daar absoluut niet tegen. Ik lach en duw zijn hand weg. Ik por hem en dan begint een hele porgevecht, Aan het eind ben ik helemaal uitgeput, Mijn buik doet pijn van het lachen, ik draai mij hoofd op en te kijken naar sean. Hij kijkt naar zijn lamp. Ik ga zitten pak zijn kussen en ga dan weer terug liggen. Ik ben doodmoe, ik sluit eventjes mij ogen, en helaas dompel ik weg.
Waarvan ik wakker word, Althans í¡ls ik wakker ben dan is van een koude windvlaag. Ik voel Seans armen onder mijn knieën en onder mijn rug, Ja, je begrijpt wel welke houding ik bedoel. We zijn geloof ik net de tuin uit als ik ook een moter geluid hoor. Sean loopt door, en ik hoor de moter steeds dicherbij komen. < Hé wat is er ? > Vraagt jared dan opeens. Zijn stem klinkt wel normaal, maar volgens mij is hij een beetje boos. Ik voel dat Sean zijn hoofd omdraait en zegt < O, jij ook hallo, er is niks, > zegt ie en loopt dan weer verder. < Nee ik bedoel Kim. > < O, we waren bezig met een of andere gevecht en toen zijn we fftjes gaan liggen en jongedame is toen weggedompelt. > Jared zegt eventjes niks, en dan zegt hij. < Het is koud, laat haar maar voor mij zitten, ik breng haar wel. > <Nee, het gaat wel zo. > < Nee serieus, geef maar. > < Jared, ga naar huis, ik breng d’r wel. > zegt Sean uiteindelijk. En op dat moment knipper ik met mijn ogen. < Sean.. laat me maar los> fluister ik. Hij kijkt me aan en lacht. < Hallo cupido > ik grinnik en zeg < Hallo Sean, hoi Jared. > Jared glimlacht naar me en zegt < hoi> < Hee Sean, ga jij maar terug naar huis, bedankt> zeg ik en por hem in z’n zij. < Haha, begin nou niet weer> zegt ie en port me terug. < Maargoed, ik ga al > zegt hij, dam omhelst ie me nogeenkeer zoals die in zijn kamer had gedaan, en laat me dan weer los. Hij loopt weg en ik draai me om naar Jared. Hij lacht niet. < Ga jij ook maar. > zeg ikt egen hem en hij kijkt me ONGELOVIG aan en schud zijn hoofd, < Kom, ik breng je wel naar huis,> Ik moet nog maar een straatje of 2 lopen ds ik zeg < nee, het is niet ver meer. > Hij gniffelt en zegt < Ik weet dat het niet ver meer is, maarja, ik wil je toch brengen. > Mijn hart slaat over, ben ik in de hemel? < Nee, > zeg ik toch < Ga maar vast naar huis. > Hij kijkt me nogeenkeer aan en zegt < komop, ik sleur je anders gewoon mee net als Se uhum vanmiddag. > Ik trek een wenkbrauw op, ik moet eigenlijk direct denken aan Sean, die me net meesleurde, maar dat kan niet, dus ik zucht, maar kom niet zitten. Wat denkt hij wel niet? Anders sleur ik je gwoon mee? Ha, mocht hij willen. < Jha vast. > zeg ik met opgetrokken wenkbrauwen en begin te lopen. Ik heb net 10 stappen gezet, als ik me bedenk dat ik niks meer hoor. Sorry hoor, ik zei misschien wel dat hij naar huis moest, maar er mag best een doeitje van af. Ik wil net mopperend verderlopen, als ik hem achter me ( ds de richting waar ik op moet ) hoor kuchten. Ik draai me verschrikt om, en kijk hem een beetje dommig aan. < ben ik weer> grinnikt hij. <maar.. ik..jij.. Waar is je moter > < o, nee, niet mí­jn moter, moter van een vriend. Misschien ken je hem wel, hij is gek op snelgaande dingen, maar hij gebruikt hem de laatste tijd niet> < O, waarom niet ? > vraag ik om het gesprek op gang te houden. < uhumm.. laten we zeggen dat hij een andere vervoermiddel heeft gevondn, dat sneller is. > < Hmm.. en die vriend is?> vraag ik. < Paul, > zegt ie en kijkt me aan. < ken je hem ?> ik schud mijn hoofd en hij grinnikt < dat dacht ik al > Ik realiseer me dat ik moet lopen en duw hem dus aan de kant, en hij loopt mee. < Hoe moet je nu naar huis? > vraag ik hem. < Uhmm.. Ik heb zegmaar dezelfde vervoermiddel. Ik kom wel thuis, don’t worry > zegt hij heel luchtig. < Enn…> zegt hij als we voor mij deur staan. < zien we elkaar morgen weer? > Ik wil net ;ja; zeggen als ik me realiseer dat ik Sofie heb beloofd om met haar naar haar nicht te gaan. < uhum.. nee sorry, ik heb morgen met Sofie afgesproken. Ovrmorgen dan? > Hij glimlacht liefjes naar mij, en ik voel me hart samentrkken. < Overmorgen dan.. God mag wten of ik het wel overleef. > < Wat overleef ?> vraag ik hem nieuwschierig. < zonder jou, hele dag lang, jeweetwel > gniffelt hij. < O, haha, ja, je kunt het best welaan, je hebt het hiervoor ook heel lang gedaan ofnietsoms?> Shit, dat wilde k niet zeggen, als ik over die onderwerp begin, komt er meteen zo een kutsfeertje. < Dat was anders> Zegt hij, terwijl hij z’n handen op mijn heupen legt. <nu ben je mijn vriendinnetje, > vervolgt hij, in mijn oor dit keer, o god, hij is zoo lief, en o god, hij noemt me zijn vriendinnetjee ogodogod, ik denkd at ik hier doorneerval van blijdschap, of van liefde, is er ooit iemand dood gegaan van teveel liefde? <doei hé, veel plezier morge bij sofie’s nichtje. > zegt hij, en hij draait zich om, ik draai meook maar om, en dan besef ik me dat hij de verkeerde kant op gaat, ik draai me om om hem te roepen, maar hij is weg. Foetsie. Hmm.. vreemd. Dan hoor ik opeens gegil. Ik draai me verschrikt om en ik zie Sofie op me af rennen. < O god! > schreeuwt ze uit. < Heb je met hem ? heb je eindelijk met Jared??? > vraagt ze duidelijk beetje aan de vrolijke kant, dat mog ook wel, maarja. <uhmm.. Ja. > zeg ik en ze spring op en neer. Volgens mij is ze blijer dan ik. Ze omhelst me en zegt, <morgen details, nu meot ik naar binnen.> Ze draait zich om en rent naar haar huis, en slaat de deur dicht. < Gek wijf > mompel ik met een glimlach en draai me nogmaals om. En op dat moment verstak ik, ik kan geen spier meer bewegen. Ik sta verlamt. Want ik hoor gejank. Geen baby gejank ofzo, nee het klinkt heel erg dichbij mijn huis & het is net Wolvengejank. Ik krijg kippenvel over heel me lichaam, en ren snel naar huis, waar ik mijn briefje vind die ik voor mijn vader had geschreven. Hij is er dus niet. Vreemd. Lekker dus, was ik uitgerekend vandaag, alleen thuis, met de wolvengeluiden de nog door gingen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.