FanFic.nl

Just Him ..

14

Ik deed mijn ogen open en keek naar het plafond. Ik was nog moe en wilde verder slapen, ik besloot dus om mijn gezicht te wassen en terug naar mijn kamer te gaan, eenmaal daar deed ik mijn radio aan, ging zitten op m’n bed. <rond de 13 graden, met tegen de middag en avond een paar regensbuien, > O god, ik zou vandaag naar Sofie’s nichtje gaan, owja, dat was ook de reden dat ik zo vroeg opstond, het was 9 uur. Ik deed alle noodzadige dingen dat ik moest doen en vertrok om kwart voor 10 van huis, naar sofie.
We zaten in de auto van Sofie’s vader, en reden samen naar haar nichtje. <Enn? > vroeg ze toen ik het hele gebeuren van gisteren had verteld. < Wat en ?> < gewoon en? Hou je van hem? > Ik weet dat dit pas de 2e dag is dat ik zijn “vriendinnetje”�ben, maar ik hou zielsveel van hem, al zou ik dat nooit toegeven. Ik wou iedere minuut van een dag bij hem zijn maar tog durfde ik hem niet volledig te vertrouwen. Stel dat ik hem volledig zou vertrouwen, en hij juist dat moment uitkoos om terug naar Serena te gaan. Dan zou ik noooit meer iemand kunnen vertrouwen. Niet dat ik nu mensen wel snel vertrouw hoor. Sinds de gene waar ik het meest om gaf was gestorven, vertrouwde ik niemand zo snel. Sofie en Sean waren de enige die ik vertrouwde, en sofie was toen al mijn vriendinnetje, en Sean, ja ik weet het niet, hem vertrouwde ik gewoon. En als ik nu mijn hart het woord gaf, en Jared zou vertrouwen, zou mijn hart zich niet meer kunnen herstellen, dat wist ik zeker. Dus ik zei heel verzekerd tegen Sofie: < Nee man, natuurlijk niet. > Ze keek me aan alsof ik gek was en zei toen < nee, vast niet. > Dit was echt geweldig van sofie, ook al wist ze dat je loog, ze zei er niks over, omdat ze me snapte. Ze is een geweldige vriendin. < Zeg.. Waar woont die nichtje van jou eigenlijk > vroeg ik luchtig. Ze gniffelde wat en zei < We zijn er bijna, er is daar veel bos enzo, maar het is klein, het heet Forks. < Hmm.. > murmelde ik en richtte me blik weer op weg. < o, God, helemaal vergeten te vragen > Er schoot me opeens iets binnen. < Hoorde je die gejank gisteren, toen je naar binnen was?> Ze zette haar ogen groot. < Owja, dat wilde ik je ook nog vragen. Weet je wat het was?> < Geen idee, maar het klonken als wolven, maar dan met meer geluid dan die kunnen maken denk ik. > Ze gniffelde, < Ach ja, het zal wel niks zijn.> ik haalde mijn schouders op en keek alweer naar buiten.
Toen we daar eindelijk aankwamen, zag ik dat er echt heel veel groen was. Ze pakte me bij mijn pols en sleurde me mee naar een huis. [DINGDOND] Amy deed de deur open, en ik zag haar hoofd verschijnen. Ze glimlachte breed naar ons en omhelsde ons, ze zag er een beetje slaperig uit maar verder zag ze er normaal uit. Ze had mooie bruine ogen, en haar tot haar schouders, dat ook bruin was, en verder was ze wat witjes, de zon scheen hier namelijk niet vaak, maarja, het was pas zomer geweest, ik had ze allemaal wel wat bruinen verwacht. Hoedanook. Het was een beetje grijs en ik rilde. < kom binnen > zei ze en trok ons naar binnen. We gingen over alles en nogwat praten, en uiteindelijk vroeg ze of we iemand op het oog hadden. Sofie en ik keken elkaar aan en moesten glimlachen. < Nee. > zeiden we allebei tegelijk. Amy vertelde een blunder dat ze ooit had gemaakt tijdens een date, en we lachten ons een deuk. Uiteindelijk zag ik dat het al half 3 was, maar zei niks. < Kom, > Zei amy. < We gaan wandelen in de bos. > Hmm.. dat idee stond mij wel aan. Ik hield veel vanhet bos enzo, lekker tot rus komen, & stilte, dat was het mooiste. Dus zo stonden we alledrie 10 minuten later buiten. We begonnen te lopen en lachte nog wat na over Amy’s blunder. Amy was een aardig meisje, maar ze roddelde graag, oké ik roddel ook weleens weetje, maar voor haar is het anders, als ze een roddel hoort over iemand, spreidt ze het meteen & dat haat ik. Naja gnoeg. We waren al een tijdje bezig met lopen in stilte toen ik opeens gekraak hoorde. Ik draaide me op, ik wist zeker dat ik wat had gehoort, maar nu was het er stil. < Wat ? > Vroeg Amy, toen ze me zag kijken. < Niks, dacht dat ik wat hoorde> zeg ik en we lopen weer verder. < Het is een bos hoor, hier hoor je dingen te horen. > Oké ze had misschien een punt, maarja, voorzover ik weet houden de dieren zich stil tot dat de mensen weg waren. Ik hoor nog eenskeer wat, draai me vliegensvlucht om, maar weer niks te zien. En op dat moment klinkt er ergens niet ver van ons vandaag een dierlijk gejank, echt heel hard. Ik wist zeker dat het de gejank van gister was. Sofie, Amy en ik pakte elkaars handen vast, en besloten terug te keren. We waren veel sneller terug dan dat we er waren gekomen. Het was immers al half 6. Dus zonder terug in het huis te gaan, zeiden we tegen Amy dat we snel nogeens zouden komen, maar dat we nu moesten gaan. Ze knikte en zwaaide ons uit.
Ik lag lekker op de bank, ik had gedoucht, en was een beetje slaperig. Het was misschien pas half 10, maar ik was bekaf. Ik had het kracht niet om op te staan en naar boven te lopen, dus ik bleef maar lekker op de bank liggen.
Ik schrok op van de deur dat werd opengedaan en zachtjes weer terugging. Toen ging het licht plotseling aan en ik besloot te doen alsof ik sliep. Ik keek stiekem, met half dichte ogen naar de klok en zag dat het al half 4 was. Omg, waarom is mijn vader al 2 nachten zo laat? Op dat moment voelde ik handen dat mijn schouders pakte en zachtjes schudde. < Kim, kimmie, sta is op.> Ik knipperde langzaam met me ogen en keek mijn vader verward aan. < Pap ? > vroeg ik slaperig. < Wat doe je hier. > Hij grinnikte en zei < Je slaapt in de woonkamer slimmert, komop sta op en ga naar bed. > Ik geeuwde, rekte me uit en keek hem nogmaals aan. < Waarom kom jij al 2 nachten zo laat ?> vroeg ik hem heel direct. Hij knipperde wat en keek me nogsteeds glimlachend aan. < Ja, sorry, vrienden die me steeds naar een bar meeslepen. > Ik rook dat hij had gedronken, maar ik vertrouwde het niet helemaal. < Lijkt me sterk > zeg ik dus maar en sta op om naar bed tegaan. Ik sluit mijn ogen dicht, en droom heerlijk over Jared.
Ik doe mijn ogen open, en de eerste wat ik denk is Verdomme wat nu weer? Ik hoorde een geluidje komen vanuit mijn tafel, maar wilde niet staan. Owja, kut, dat is mijn mobiel. Zonder te kijken wie belt neem ik op en houd de telefoon tegen mijn oor aan. < Met kim > zeg ik haastig en ik hoor gegniffel. Ik druk het gesprek dus weg en ga terug in mijn bed liggen. Wat dnken ze wel, beetje mijn wakker staan bellen, en dan gniffellen, Ik keek wie er had gebelt en hap naar adem. Je kunt wel raden wie. Jared, ofcourse. Mijn telfoon gaan nogeenkeer af en ik neem dus op en zeg dit keer rusitger < Met kim > <Waarom hing je op ?> vraagt hij direcht. Ik gniffelde en zei < Jebelt me wakker en dan sta je te gniffllen, wat dnek je wel niet beetje mij wakker staan bellen om.. om.. > < om half 1? > maakte hij mijn zin af. < O, > zeg ik < Sorry, k dacht dat het pas een uur of 9 was. > < Maakt niet uit, zullen we afspreken?> vraagt ie gewoontjes. < O, is goed > zeg ik een stuk blijer. < Sta over een half uur klaar, ik kom je halen. > < maar je hebt geen moter meer > zeg ik, maar hij heeft al opgehangen. Ik doe dus alles wat ikmot oden in een halfuur tijd en sta voor de deur als hij eidnelijk komt. O god, wat is hij knap. Ik voel mijn hartslag weer sneller gaan, en hij kijkt me grijnzend aan, alsof hij het allemaal hoort. God, ik hou van hem.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.