Hoofdcategorieën
Home » Twilight » When I fall in love with a wrong kind of Monster. » `` 2
When I fall in love with a wrong kind of Monster.
`` 2
‘ get a life’ zeg ik en duw Dean weg. ‘nee ik meen het.’ Zegt hij en komt weer naast me lopen. ‘Ik geloofde het eerst ook niet, maar het blijkt echt waar te zijn.’ Ik rol met mijn ogen, ja hoor, daar gaan we weer, er komen nieuw mensen bij ons op school. En ons school wil zeggen: De enige school in Forks. Pap wilde ons eigenlijk niet naar Forks sturen, hij wilde dat we op het reservaat naar school gingen, maar mam had hem overgehaald. ‘Hmmm’ murmel ik terwijl ik ga zitten bij zo een bankje in een bushalte. Ik zucht en kijk naar Dean, maar hij kijkt ongeintereseert rond en luisterd naar muziek. Eigenlijk konden mijn broer en ik het best met elkaar vinden, weet je. We waren misschien een tweeling, maar we leken niet op elkaar. We hadden misschien allebei zwart haar, maar hij was bruiner dan ik, en leek meer op mijn vader, en ik meer op mijn moeder. ‘Paige, Paige !’ Ik keek toe hoe Emma naar ons toe struikelde. ‘Heb je die nieuwe gezien ?!’ vroeg ze heigerig zodra ze voor me stond. ‘Lauren heeft een foto van eentje kunnen krijgen, God, je moet ze zien. Het is net een fotomodel’ ik rol met mijn ogen. ‘God, hij is echt. Pfft.’ Ze kijkt me hoofdschuddend aan. ‘Je geloofd me niet he?’ Ik leun zuchtend op de glaswand achter me. ‘Em’ zei ik. ‘Jij en ik weten hoe erg jij kunt overdrijven, toch?’ ze zucht. ‘Maar dit is anders, ik meen het, nee, ik zweer het, hij is zo.. zo.’ Ze wordt onderbroken door Dean. ‘Emma, je loopt te kwijlen.’ Zegt hij, en ik grinnik. Ze zucht en geeft het op. ‘Dan niet.’ Zegt ze. ‘Kom op, Em.’ Zeg ik. ‘Geloof je het zelf, weet je nog de vorige keer dat je een knappe jonge zag?’ ze bijt op haar onderlip en begint te blozen. ‘Dat was anders.’ Ik begon te grinniken. ‘Vast wel, ‘ zei ik, en stond op om in de bus te stappen. ‘Je zag je klasgenoot die al 6 of 7 jaar met je in de zelfde klas zit, die zijn beugel kwijt was en zijn bril had vervangen door lenzen; Ivan.’ Ze rolde met haar ogen, maar zei niks meer. Ergens was ik wel nieuwsgierig naar de nieuweling. Nja, ik overdreef tenminste niet. Ik haalde mijn oordopjes uit mijn zak en stopte ze in mijn oren. Ik keek naar buiten en genoot van mijn muziek.
Hoe moest ik weten dat de nieuwelingen mijn leven gingen veranderen.. ?
Hoi,
Dit is echt zooo gaaf!!! ga vooral door met schrijven =D