FanFic.nl

When I fall in love with a wrong kind of Monster.

``9

Voor de grote pauze begon haalde ik nog eens diep adem. Ik had heel de les zitten stuiteren, zo zenuwachtig was ik. Maar zodra ik de aula in liep, en zijn perfecte gezicht zag, die lief naar me lachte kropen de vlinders weer omhoog. Ik liep zachtjes naar Aiden toe en schoof bij hem aan. ‘Hey,’ glimlachte hij en ik glimlachte automatisch terug. O god, ik was er nog niet eens over uit of ik hem mocht ja of nee. Waarom.. ach laat ook maar. ‘He,’ glimlachte ik. ‘arme jij, zit je hier zo vriendloos,’ hij rolde met zijn ogen. ‘ik hoef maar een sein te geven en er zit wel iemand voor me,’ ik kuchte. ‘ego,’ hij grinnikte. ‘niet zo dan?’ ik keek de aula eens rond, en inderdaad, verschillende meisjes keken me arrogant aan. Ik had zin in mijn tong naar ze uit te steken, maar hield mezelf in. Hij bleek het toch in de gaten te hebben en grinnikte toen. ‘Zo,’ zei hij. ‘Wat voor gesprek moeten we hebben voor die taaldorp?’ uhum.. ‘Ben je goed in Duits/ Frans?’ hij glimlachte. ‘best wel..’ ik slikte, en dronk wat van mijn cola, mijn keel was uitgedroogd. ‘Dan is het goed, zoals ik zei, je moet je in die 3 situaties weten te redden, en verder moet je een gesprek voeren,’ hij zuchtte. ‘hoe lang moet dat gesprek worden,’ ik glimlachte. ‘niet lang,’ Hij keek naar zijn handen en ik beet op mijn onderlip, vechtend tegen de plotselinge drang hem te zoenen. Ik zuchtte, hoe kon ik zo zwak zijn? Waarom vond ik hem nu zo plotseling heel leuk? Ik wist dat ik mezelf voor de gek hield, sinds het alle eerste moment dat ik hem had gezien voelde ik al wat voor hem, maar ik kon het negeren, doen alsof het niks was. Waarom kon ik dat nu niet meer? Ik wilde niet voelen wat ik voelde, niet met .. met zo iemand als hij. Ik zag Dean aan de andere kant van de aula lopen en dat hij me verbaasd aankeek, hij had nog steeds niks gevraagd, maar aan zijn gezicht viel te zien dat het hem niet beviel dat ik omging met mensen die hij niet mocht. ‘Uhumm..’ begon Aiden. ‘zusjes/ broertjes heb ik niet. Mijn ouders zijn lang geleden overleden, ik heb vroeger in Alaska gewoond, nu woon ik hier met 2 vrienden van me.’ Hij leek er over na gedacht te hebben. ‘kan het nog droger?’ hij gniffelde. ‘wat wil je dan dat ik vertel,’ ik rolde met mijn ogen. ‘wat jij hebben wilt joh,’ zei ik en begon ook te vertellen. Ik grinnikte: ‘ik ben dus Paige, ik ben 16 jaar, binnenkort word ik 18, ik woon op het Lapush reservaat en heb nog nooit ergens anders gewoond, mijn ouders leven nog, verder heb ik een tweeling broer, Dean. Uhum, mijn familie is heel close met elkaar, maar eigenlijk is het niet echt een familie, noem het allemaal goeie vrienden.’ Hij rolde ook met zijn ogen. ‘en dat vind jij beter omdat?’ ik stak mijn tong uit en hij grijnsde breed, ik beet op mijn onderlip en haalde diep adem; zijn grijnzende kop had me de adem ontnomen, godver, hij was zo.. zó.. zo knap verdomme. We overlegde nog van alles, en voor ik het wist ging de bel alweer. ‘Jammer,’ zei hij. ‘we waren net zo goed bezig,’ ik fronste en grijnsde toen. ‘ik hoop dat we het morgen halen,’ zei hij grijnzend en ik knikte.’ik ook, ik sta redelijk goed voor Frans, maar als ik het verknal, sta ik wel onvoldoende, dus lekker feest,’ hij grinnikte en liep naar zijn les, en ik naar de mijne. Ik liep eerst nog naar Dean toe die me chagrijnig aankeek. ‘Kijk,’ zei hij zodra ik bij hem was. ‘je gaat niet teveel met hem om,’ ik keek verward en keek hem daarna boos aan. ‘en dat bepaal jij omdat?’ hij keek me nog kwader aan. ‘ik zeg het je,’ zei hij en stond vervolgens op, om zonder nog wat te zeggen naar zijn volgende les te lopen.

De weken vlogen voorbij, en ik werd alsmaar beter en beter met Aiden, tot de grote ergernis van Dean. Hij negeerde me bijna altijd, al snap ik niet echt waarom. Dat hij hem niet mag, betekend toch niet dat ik hem ook niet moet hebben. Verder waren er niet echt belangrijke veranderingen. O, o ja, Dean was veranderd, en daarmee bedoel ik fysiek, hij stak nu zeker een kop boven me uit, wat nogal raar was, aangezien we tweeling waren. Mijn vader keek hem af en toe bezorgd aan alsof hij medelijden met hem had, en mij keek hij verward aan. Dean had af en toe wat gezegd over Aiden tijdens het eten en zo, en mijn vader geloofde hem op het woord, hij mocht Aiden nu al niet, en hij had hem nog niet eens ontmoet. Mijn moeder zei niet veel, alhoewel ik wist dat ze wel een beetje aan mijn kant stond, want mijn vader wilde namelijk net als Dean dat ik niet meer met Aiden omging. En mijn moeder zei dan dat ze niet zo belachelijk moesten doen.
‘he wacht’ zei Aiden toen ik mijn kluis sloot, ik keek hem vragend aan. ‘ja?’ vroeg ik en hij glimlachte. ‘zal ik je voor de verandering vandaag naar huis brengen?’ ik haalde mijn schouders op. ‘nee’ besloot ik. ‘ik ga wel gewoon met de bus’ hij rolde met zijn ogen. ‘kom op,’ zei hij. ‘ik moet eerst eventjes wat halen, en daar kun jij me mee helpen.’ Ik keek hem vragend aan. ‘met wat?’ hij glimlachte. ‘zie je wel,’ ik zuchtte. ‘Sorry, toch niet, ik werk Dean al op zijn zenuwen,’ hij keek me eventjes teleurgesteld aan, maar verborg het toen weer. Ik bedacht me toch, Dean negeerde me toch alleen maar de afgelopen weken. ‘oke, vooruit dan’ zei ik en liep met hem mee naar zijn auto. ‘Iedere keer als jij in deze auto stapt lijkt het alsof je dood gaat van de zenuwen, weet je dat?’ ik grinnikte instemmend. ‘dat kan best zo zijn.. aangezien ik me ook zo voel’ hij grinnikte. Het bleek dat hij langs een meubelwinkel moest om een tafel of zo te kopen, hij besloot snel en al snel zaten we dan ook weer in de auto. We waren bijna bij mij thuis toen ik me realiseerde dat ik zijn rekenmachine, geo en paser nog had. Ik pakte snel mijn etui toen hij voor mij deur parkeerde. Ik liep vast de auto uit en liep naar zijn bestuurders kant, waar hij zijn raam had op gedaan. ‘je spullen,’ zei ik, en toen ik ze wilde overhandigen viel mijn etui neer, ik zuchtte en bukte om alles op te rapen. Maar voor ik de kans kreeg stapte hij uit zijn auto en had alles al bij elkaar. Ik glimlachte toen hij mijn etui; gesloten dit keer; aan mij gaf, en keek me aan en toen gebeurde alles snel. Plotseling waren zijn armen om mijn middel een geslagen en werd ik naar hem toe getrokken. Zijn lippen raakten de mijne, en juist toen ik besloot er van te genieten, drukte de punt van de passer door mijn duim. Ik wilde me lostrekken, maar hij verstrakte en liet me snel los. Hij huiverde, en tegelijk klonk er achter me boze gegrom. Ik draaide me om en zag Dean staan, toen draaide ik me terug om naar Aiden, maar hij was al weg. Ik keek omlaag en zag de passer in mijn duim zitten, ik trok hem er snel uit en zoog op mijn duim. Toen werd ik bij mijn elleboog vastgepakt en meegesleurd naar huis, de woonkamer in. Ik zag dat we alleen thuis waren, en ik het irriteerde me dat ik een beetje omhoog moest kijken om Dean in de ogen te kunne kijken. ‘Wat?’ vroeg ik. ‘godverdomme, je begrijp het nog steeds niet he,’ ik keek hem boos aan. ‘wat niet?’ hij gromde, en zijn getril beangstigde me een beetje. ‘Paige’ gromde hij. ‘Ik heb je gezegd dat je uit de buurt van die Aiden moest blijven,’ ik keek hem verontwaardigd aan. ‘en ik heb gezegd dat ik dat niet zou doen. Godverdomme Dean, doe rustig man,’ hij klemde zijn kaken op elkaar. ‘Nee!’riep hij uit. ‘verdomme.. Je was net met.. je..’ zijn woorden hielden op, en een andere geluid verving het. Zijn gegrom en getril werden allebei heviger. Ik deinsde achteruit. ‘dean’ riep ik uit, maar dit keer meer uit bezorgdheid, dan uit woede. ‘ka..’ fluisterde ik, en toen klonk er een scheurende geluid, en mijn broer was verdwenen. In plaats daarvan stond er een enorme hond in de woonkamer die zo te zien erg graag naar me zou uithalen..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.