Hoofdcategorieën
Home » Overige » Mijn rol » Mijn andere ik
Mijn rol
Mijn andere ik
Even gebeurt er niets. De aliens gaan niet de aanval in en de Mew Mew's ook niet. Het lijkt alsof we met zijn allen wachten tot er iets gebeurt.
Wachten ze op mij? Wachten ze tot Tart klaar is met huilen?
Ik weet het niet.
Ik kan er niet tegen dat we elkaar zo'n pijn doen. Waar is het goed voor? Wat berijken we daar door? Niets toch?
Ik klem mijn hand om het horloge om mij nek.
Is dit de oorzaak? De oorzaak van deze pijn en ellende?
Ik knijp hard in het horloge. Ze mogen het hebben ook!
Ik trek de ketting waar het horloge aan vast zit kapot en smijt het richtig Kisshu en Pai. Met wat gerikkel blijft het op de grond liggen. Iedereen kijkt er naar. Minuten gaan voorbij maar niemand pakt het.
"Take it and go away!" schreeuw ik tegen Kisshu en Pai.
Ze reageren niet. Kijken niet begrijpend van mijn naar het horloge. Na een lange stilte vertaald Lettuce wat ik zei.
"Neem het en ga weg."
De alians lijken er nu nog minder van te begrijpen.
"Take it and go away!" herhaal ik.
Kisshi zweeft naar het horloge en pakt het op.
"Kom mee Tart" zegt hij.
Tart kijkt van mij naar Kisshu meer zweeft dan toch naar Kisshu toe.
"We komen terug" zeg Kisshu tegen mij.
Achter de aliens verschijnt luchtwater en ze verdwijnen er in.
De Mew Mew's kijken mij lange tijd verbaast aan.
"Mo-chan" zegt Ichigo na loop van tijd.
"Sorry" zeg ik tegen ze.
Shirogane loopt naar mij toe.
"You don't have to make an excuse. It isn't your fault."
Ik schud mijn hoofd.
"No. It is."
Er valt weer een stilte.
"Good bye" zeg ik.
Ik loop verder richting het centrum. De Mew Mew's zullen geen las meer van mij hebben. Ik ga naar de politie en via hun kom ik weer thuis. Daar kan ik vergeten wat er is gebeurt en hoef ik nooit meer iets met die aliens te maken te hebben.
Plotesling pakt iemand mijn arm om mij tegen te houden.
"Nee wacht! Ga niet weg!" zegt Ichigo.
Ik trek mijn arm los uit haar hand en loop door. Ik loop steeds verder weg. Dieper het centrum in. En niemand van de Mew Mew's houd mij tegen.
Het is donker. Zover het in het in centrum van Tokyo donker kan zijn dan. Overal zijn er lichten in alle kleuren van de regenboog. Er is zo veel reclame, maar geen van alle kan ik lezen. Ik loop in een stroom mensen mee. Om de zoveel tijd vraag ik de weg naar het politie bureau. In het centrum lijken meer mensen Engels te kunnen, alleen zijn ze moeilijk te verstaan door al die drukte.
Na lange tijd heb ik dan eindelijk het politie bureau gevonden. Er hangt een bord buiten met daarop de Japanse en Engelse naam voor politie. Als ik voor de deur sta blijf ik even wachten om mijn moed bij elkaar te verzamelen. Dan stap in het politie bureau binnen. Er zit een man achter de balie.
"Kan ik je helpen?" vraag hij als hij mij ziet.
"Sorry. I can't speak Japanees" zeg ik.
"Can I help you?" zegt de man.
"Yes. I'm lost. Can I please call my parents?" zeg ik.
De man kninkt ja en wijst naar een kamertje.
"Thnx." zeg ik terwijl ik naar de kamer loop.
Het is een kleine kamer met alleen maar een bureau, stoel en een telefoon.
Ik toets de nummers in voor het bellen naar Nederland en het nummer van onze huistelefoon. Om de een of andere reden ben ik ondzettend zenuwachtig. Hoe moet ik ze het gaan vertellen?
De telefoon gaat een paar keer over, dan wordt er opgenomen. Voor de persoon met die de telefoon heeft opgepakt kan zeggen wie hij is doe ik mijn verhaal.
"Help! Ik zit in Japan! Vraag mij niet hoe! Ik wil gewoon ontzettend graag naar huis!" flip ik.
Ik sla meteen mijn hand voor mijn mond. Waarom kon ik mij nou niet inhouden?
"Dat weet ik" zeg de persoon aan de andere kant van de lijn.
"Dat weet je?!" zeg ik verbaast.
"Ja. Dat weet ik" zegt de pesoon.
"Wie is dit?!" vraag ik.
"Ik ben het" zegt de persoon.
"Ja. Daar heb ik veel aan!" zeg ik boos.
"Je begrijpt me niet. Ik ben het. Mo" zegt de persoon.
Even zegt ik niets meer. Mijn brein probeerd te verwerken wat hij heeft gehoord maar het leukt hem niet.
"Ik heb mezelf aan de lijn?!"
Het is officeel. Ik moet naar het gekkenhuis.
"Jep" zegt de andere ik.
"Maar hoe?" vraag ik.
"Het is nogal ingewikkeld" zegt de andere ik.
"Dat had ik nog niet door" zeg ik terwijl ik naar mijn hoofd grijp.
Hier krijg ik dus echt hoofdpijn van.
"Het komt er zo'n beetje op neer dat dat horloge ervoor zorgd dat je naar de plek gaat waar je wil zijn. En als je weer terug wil wordt de tijd achteruit gezet en ben je terug waar je begon" lecht de andere ik uit.
"O mijn god" zeg ik.
"Ik weet het. Dat dacht ik dus ook toen ik het hoorde" zegt de andere ik.
"Maar van wie weet jij het dan?" vraag ik.
"Ik belde mezelf en die vertelde het" legt mijn andere zelf uit.
"Hoe bedoel je ingewikkeld?" zeg ik.
"Ik weet het" zegt de andere ik weer.
"Wat moet ik doen?" vraag ik.
"Je moet het horloge tegen je hart houden en dan heel hard denken dat je weer thuis bent" zegt de ander ik.
"Kak! Ik heb het horloge-"
Mijn ander ik onderbreekt mij.
"Naar de aliens gegooit. Weet ik. En die hebben het mee genomen."
Ik sla mezelf op mijn voorhoofd.
"Waarom ben ik zo dom geweest?! Ik haat mezelf."
"Nou, dank je wel" zegt de andere ik.
"Ik bedoelde niet jou" zeg ik.
"Toch wel" zegt de andere ik.
"Wat moet ik doen om het terug te krijgen. Jij bent immers ook weer thuis gekomen" zegt ik.
"Jep. Da's waar. Het is niet moeilijk. De aliens zoeken je. Als jij hun niet vindt, vinden ze jou wel" legt de andere ik uit.
"Maar waarom zoeken ze mij?" vraag ik.
Ik wacht maar krijg geen andwoord van mijn andere ik.
"Hallo?" vraag ik.
De telefoon begint te piepen. Mijn andere ik heeft opgehangen. Da's ook niet aardig. Waarom zou ik ophangen op zo'n moment?
Ik loop de kamer, bedank de meneer achter de balie en maak hem wijs dat ik weet waar mijn ouders zijn. Dan stap ik naar buiten Tokyo weer in. Ik bedenk mij wat ik moet doen. Mijn andere zelf zij dat ze mij zoeken, dus dat is al een taak minder. Maar als zij mij vinden, wat dan? Zal ik makkelijk het horloge terug kunnen krijgen? Ik denk ik niet. Ik moet trainen. Iets verzinnen waardoor ik het terug zou kunnen krijgen. Sterk worden. Maar als eerste, een slaap plaats vinden. Er komt maar één plaats bij mij op.
Ik moet terug naar het Mew Mew café.
Reacties:
Cool 8D
ZEG JE HAD WEL MOGEN MELDEN DAT JE VERDER WAS ZEG X'D
Snel verder?
Nou ja... Zo snel mogelijk? x'D
leuk, ook geweldig gesprek en het is vaagheid.
maar ga je snel verder (in de zin wat voor jou snel is)
Cool een gesprek met jezelf
Ik vond hem heel leuk bedacht!!!
xxx
cool met jezelf aan de telefoon x]