FanFic.nl

Lost in Neverland

16. Neverland

Yasmine
Ik trap verbeten verder over het pad. Voor het eerst in vijf dagen weer op weg naar Neverland, en dan nog vooral om Doriens niet-aflatende stroom van sms’jes te doen ophouden. Elvira laat daarentegen niets van zich horen. En dan ben ik koppig, ja hoor. Ik weet niet eens of ze komt vandaag.
Gezoem in mijn broekzak en ik gooi meteen mijn remmen dicht. Als dat Dorien weer is... Ik frons naar het scherm. Marlies, de grootste gossip van de klas. Wat moet zij? Ik klik het bericht open. Een MMS. Het plaatje doet er een eeuwigheid over om te laden, maar als het eindelijk tot leven komt weet ik nog niet wat ik zie. Of eigenlijk wel, maar ik wil het niet weten.
Met trillende vingers stop ik het toestel weer weg, zet mijn voeten op de pedalen en ga er dubbel zo snel vandoor.

Twee fietsen leunen tegen de zijkant van het hutje. Ik spring van het zadel en laat de mijne ter plekke op de grond vallen, stamp dan naar de deur.
‘Jij gaat eraan!’ schreeuw ik. Dorien en Elvira wippen tot tegen het plafond en gapen me met grote ogen aan. Zonder verdere uitleg gooi ik mijn rugzak van me af en werp me op de schuldige. Elvira geeft een gil, rolt zich over de leuning en springt buiten mijn bereik. Ik probeer achter haar aan te klimmen maar Dorien slaat haar armen om mijn nek.
‘Wow, time out! Wat is er nu weer?’
‘Wat is er nu weer? Ik zal je laten zien wat er nu weer is!’ bries ik en grabbel in mijn broekzak. Op het scherm van mijn telefoon verschijnt beetje bij beetje de MMS van Marlies. Onscherp en slecht belicht, maar duidelijk genoeg. Elvira en Drew, op het muurtje bij het zwembad, zoenend.
‘Elvira?’ vraagt Dorien met opgetrokken wenkbrauwen. Die wordt knalrood.
‘Hij kuste mij,’ zegt ze snel.
‘Bullshit!’
‘Het is zo!’ Ze slaat haar armen koppig over elkaar. ‘Niet alles wat er fout gaat op deze wereld is mijn schuld, hoor! Misschien moet je eerst maar eens aan Drew vragen waarom hij mij gisteren na de zwemtraining stond op te wachten!’ Ik wil haar aanvliegen, maar Dorien hangt nog steeds met haar volle gewicht om mijn nek.
‘Yas! Laat dat!’ Met veel tegenstribbelen krijgt ze me uiteindelijk zover dat ik in de zetel ga zitten. ‘Misschien moeten we het voor vandaag maar opschorten,’ hijgt Dorien nog na en blikt heen en weer tussen mij en Elvira.
‘Nee,’ zegt ik kort en graai mijn schrijfblok van tafel.
‘Yasmine…’
‘Nee is nee, en ga nu zitten!’ Elvira komt schoorvoetend dichterbij en gaat zo ver mogelijk op het randje zitten. Nog steeds gloeiend van kwaadheid schrijf ik in een bibberend handschrift één woord bovenaan de pagina. Twilight.
‘Nmnzpfff…’ doet Dorien, maar ze houdt snel op als ze mijn gezicht ziet. Gelaten kruist ze haar armen en zakt met gesloten ogen achterover in de stoffige kussens. Elvira’s ogen haken in die van mij en ik staar haar aan tot zij ook haar ogen sluit. Ik knars mijn tanden over elkaar en duw de punt van het potlood hard op het papier.

Reacties: