FanFic.nl

Calleigh & Ramay

(1)

Ik zuchtte. Ik had dus écht geen zin om Opaal te gaan verzorgen. Dat had ik gisteren nog gedaan. En dus sprong ik boven op Opaal en reed ik weg, ik wist eigenlijk niet eens waarheen. Ik was diep inde bossen, toen ik een grauw achter me hoorde. Opaal begon te stijgeren, en ik lazerde van mijn paard af. Ik keek recht in de snuit van eenwolfachtig beest. Ik slikte.

Stom, stom, stom. Als dat stomme paard van mij niet was gaan steigeren van die wolf, was ik er niet afgedonderd, niet achter die wolf aangerend en was ik hem nu niet kwijt. Opeens hoorde ik een grom. Ik keek om me heen en zag hem staan. Hij stond te grauwen tegen een andere elf. Dat paard van haar stond te trillen op haar benen. Ik richtte en schoot. Hebbes. Dag wolf. Tenminste, ik noem 'm een wolf.

Er schoot ineens een pijl door de lucht heen en dat beest, dat z'n tanden wel n's mocht poetsen, viel dood neer. Ik haalde opgelucht adem, en liep naar Opaal toe.
'Bedankt nog hé,' zei ik, en ik steeg weer op Opaal. 'Ik ga maar weer n's terug.' Diep in mijn hart vond ik deze elf maar eng. Haar ogen waren veels te groen voor een elf. Die hoorde blauw te zijn. Oké, de mijne waren grijs, en mijn haar was zwart, maar ik.. keek niet zo eng?

'Wacht even,' zei ik. 'Waar kom je vandaan?' vroeg ik toen. 'Eh... ik denk gaat je niks aan? Wie bén jij?' zei ze. 'Ik ben gaat je niks aan en ik kom uit gaat-je-helemaal-niks-aan-land,' zei ik spottend. Esmeral kwam aandraven. Ze duwde haar neus in mijn blonde haar. Ik streek over haar zwarte vacht en steeg op. Volgens mij vond ze mij en mijn Esmeralletje maar eng. Ik met mijn veel te groene ogen en Esmeral die pikzwart was.

Reacties: