FanFic.nl

~Twincest Voor Dummies~

~Twincest Voor Dummies~ 7

A love letter from Bill:
A letter to say how much I need you.
How much I love you.
This is true.
I love you for two.

Nobody can change my mind.
Cause I always love you.
You say the true.
I love what you say and what you do.

We’re always together.
You’re forever in my heart.
This is a love letter.
Cause you’re lovely and smart.

But everything I think.
Is not true.
Is what I write with my blue ink.
But I like everything you do.
Your Twin Brother

-Bill-
Twee uur later is Tom nog steeds niet van zijn kamer afgeweest. Bij elk geluid dat ik van boven hoor richt ik me ogen op de trap, maar zonder succes want Kasimir komt mauwend de woonkamer binnen. "Kut kat" sis ik en til het beestje van de grond.
"Mam! Ik ga even naar boven" roep ik en loop de trap op "Is goed" roept ze terug en ik hoor de telefoon gaan.
Twijfeld sta ik voor de kamerdeur van Tom, zal ik? Zacht klop ik aan, zonder recultaat. Nog is, nog is.
Géén reactie, ik sla de deur open en kijk de kamer door. Daar ligt hij dan, op zijn bed zijn hoofd verborgen in een kussen en schokkende schouders. Huilt hij nou?! "Tom?" Ik neem plaats op de rand van zijn bed en streel met me hand over zijn rug die nog erger begint te schokken. "Ssst" troost ik hem en krijg zo langzamerhand ook tranen in me ogen. "Bill.." snikt hij 'I-ik kon het niet". Zijn water doorlopende ogen kijken me aan, tranen glijden over zijn wangen.
"Wat kon je niet?"
"Het, ik kon niet met Samantha naar bed" hij snuit zijn neus met het zoekdoekje die ik hem gaf. Van binnen gil ik het uit, hij heeft haar niet genaaid!! "Huil je daarom?" met een voorzichtige glimlach probeer ik hem aantekijken. "Nee.." fluisterd hij bijna onhoorbaar. "Waarom dan?" Hij schud zijn hoofd. "Tom, je kan me alles vertellen"
"Dit is véél erger"
"Vertel, ik ga heus niet lachen en misschien kan ik je helpen" hij wordt rustiger en kijkt me doordringend aan.
"I-ik ben verliefd" zijn lip begind weer te trillen. "Op wie?" me ogen hopen dat hij gaat zeggen dat hij mij leuk vind, maar ons moment wordt verstoord door mama die plots oorverdovend begint te gillen.
"Mam!" zeggen Tom en ik verschrikt en we stormen de trap af. Mama zit in de keuken op haar knieën op de grond en de hoorn van de telefoon ligt uit één. Tranen prikken in haar ogen "Gordon, hij heeft een auto ongeluk gehad" Meteen barst ze in huilen uit. "Mama!" geschrokken kom ik naast haar zitten en ze omarmt me. Tom raapt de telefoon bij elkaar en komt daarna met een glaasje water voor mama zitten. "Neem een slok, en vertel wat ze precies zeiden" zeg ik als een vader die zijn dochter troost.

"Hij was opweg naar huis, toen verloor hij de macht van het stuur en vloog uit de bocht. Gedronken denkt de politie maar wilt nog niet zoveel zeggen, ze zijn het nog aan het onderzoeken."
Ik knik en streel haar hand. We zitten alle drie aan de keukentafel. "Heeft hij wat?" vraagt Tom.
Ik kijk hem aan met Natuurlijk-ogen.
"Tom, je vliegt uit de bocht natuurlijk heeft hij wat!" Simone kijkt Tom aan, die naar de grond staart "Zijn linker sleutelbeen is gebroken en hij heeft een enorme wond op zijn voorhoofd".
"Mama, alles komt goed! In het ziekenhuis zorgen ze voor hem, weetje we gaan nu meteen naar hem toe!"

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.