FanFic.nl

Pokémon: A new begin!

Episode 30: Het eiland van de gewonde Pokémon!

Onze helden verblijven nog steeds in Untillus City, en hebben er al heel veel meegemaakt. Alex besloot wat te trainen, en had een gevecht met een andere trainer. ''Oké, Lickitung. Maak het maar eens af met Focus Punch!'' riep Alex. Het gevecht was al lang bezig, en alle Pokémon waren moe. Lickitung kwam op de Delcatty van de vrouwlijke Trainer af, en gaf de Delcatty een enorme knal. De Delcatty zakte neer, en kon niet meer verder vechten. Beide Trainers kwamen op elkaar af, en gaven elkaar een hand. De kinderen bevonden zich op de haven, waar er vele boten lagen. ''Pardon.'' zei een vrouw, die op Alex' schouder tikte. Alex keek om, en zag een vrouw die Alex al veel meer had gezien. Het was Zuster Joy. ''Ja?'' vroeg Alex.
''Ik vroeg me af.. Willen jullie een paar nieuwe Pokémon vangen?'' vroeg Zuster Joy.
''Altijd!'' riep Lisa, die zich in het gesprek had geduwd.
''Mooi, kom maar mee!'' riep Zuster Joy, ineens rende ze weg. Ze had duidelijk veel haast. Alex besloot haar te volgen, en Lisa en Tyler gingen Alex achterna. Ze kwamen aan bij een grote boot, waar veel meer Trainers op stonden. De kinderen gingen aan boord, ze waren net op tijd. Zuster Joy zat ook aan boord, en riep: ''We hebben er nu genoeg, laten we gaan!'' Het schip begon te schudden, en kwam in beweging. De kinderen wisten niet waar ze heen gingen, maar zagen alleen een eiland in de verte. Met het enige doel: ''Meer Pokémon vangen!'' vertrokken ze.

Het was een lange reis, alle Trainers vroegen aan elkaar waarom ze er waren. Allemaal hadden ze het zelfde verhaal: ''Er kwam een vrouw op me af, en vroeg of ik meer Pokémon wou vangen. Ik wou dat wel! Dus ging ik mee, verder geen idee.'' vertelde een onbekende Trainer, opnieuw. De Trainers waren zo druk bezig, dat sommige van hun helemaal niet zagen dat de lange reis over was. Zuster Joy ging op een hoger gedeelte van de boot staan, en begon te praten: ''Oké, Trainers. Geen paniek! Jullie zijn in goede handen. Dit noemen we: 'Het gewonde Pokémon Eiland!' Hier verzorgen vele vrouwen de gewonde Pokémon, en wachten op een paar Trainers om ze mee te nemen. Kijk eens rond! Het eiland is enorm. Wie weet vindt he wel wat nieuwe Pokémon! Kom maar terug rond 5 uur, laten we gaan!''
''Kom op, opschieten!'' riep Alex. Alex rende weg, en zoals gewoon gingen Lisa en Tyler hem achterna.


De kinderen liepen nu al een paar uur, het was erg saai. De enige Pokémon die ze zagen, waren een paar Caterpie. Eén Caterpie was helemaal gewond, het was erg zielig. Maar herstellen zal de Caterpie, op dit eiland. ''Bluuee!'' riep een blauw, vliegend beest in de lucht. Het was niet goed te zien of het een Pokémon was, daarvoor was het nog te ver weg. Alex greep snel naar z'n Pokédex, en richtte die op het blauwe beest.

''Swablu, de Wolk Vogel Pokémon. Geleerden zeggen dat Swablu's vogels wel degelijk gemaakt zijn van wolken. Ook is er bewezen dat de kleine uitstekels, op Swablu's hoofd, zo zacht zijn als wolken. Maar geen wolken zijn.'' zei het apparaat, van Alex. Deze keer was het met een andere stem, misschien had het iets te maken met een Update. Het werd gezegd door een zachte, hoge vrouwenstem.

''Ik denk dat het hallo wil zeggen, het komt op ons af!'' riep Lisa.
''Ja, met wel een erg hoge snelheid!'' riep Alex.
''Wacht eens, de Swablu heeft geen controle! Ze komt recht op ons af!'' riep Tyler geschrokken. Tyler had gelijk, de Swablu kwam recht op Alex af. Alex zette een stap achteruit, en de Swablu knalde op de grond. Lisa greep een Pokéball, en riep: ''Achteruit, allemaal! Ik ga hem vangen..''
''Nu nog even niet, Lisa. Ik denk dat de Swablu gewond is!'' riep Tyler. Tyler kwam op de Swablu af, en graaide even in z'n tas. Tyler haalde er wat verband uit, en deed dat om de linker vleugel van Swablu. Tyler tilde de Swablu op, en wou haar verzorgen. ''Ik wil deze Pokémon graag vangen, maar ze is gewond. Het zou niet eerlijk, en ook niet leuk zijn. Ik zal haar verzorgen, maakt niet uit hoe lang het duurt. Daarna zal ik haar vangen, maar wel helemaal eerlijk.'' vertelde Tyler. Swablu bleek daar geen problemen mee te hebben, aangezien ze moest lachen. Ookal kon het ook een 'Vangen? Nooit!' lach kon zijn. Ineens sprong er een Pokémon uit de bossen, het leek op een raar soort man met lianen. Alex had wel zin om die Pokémon te vangen, maar greep eerst naar de Pokédex.

''Tangela, de Liaan Pokémon. Deze Pokémon is helemaal bedekt met lianen, die vreemd genoeg helemaal vast zitten. Niemand heeft ooit het gezicht van Tangela helemaal gezien, omdat die altijd bedekt is met lianen.'' zei het apparaat van Alex, met de nieuwe stem.

''Ik ga hem niet vangen, maar gewoon bevechten. Trainen kan nooit kwaad!'' riep Alex. Alex had een Pokéball in z'n hand, en riep: ''Nu, Wormadam!''
''Tang!'' riep Tangela, met een kwaad gezicht.
''Oké, Wormadam. Begin met Iron Head!'' riep Alex.
''Iron Head?! Sinds waneer kan Wormadam zo'n sterke aanval?'' vroeg Lisa geschrokken.
''Wor?'' vroeg Wormadam, met een raar gezicht.
''Niet, Ik maakte maar een grap! Oké, Wormadam. Doe Tackle!'' riep Alex. Wormadam kwam op Tangela af, maar Tangela's ogen begonnen te gloeien. Zonder dat iemand het merkte, kwamen een paar gras sprieten op elkaar af, en maakten een knoop. Wormadam struikelde erover, en knalde tegen een boom. Alex nam Wormadam terug, en keek kwaad naar Tangela. Alex pakte een steen, en gooide die naar Tangela. Tangela kreeg de steen op z'n hoofd, en was er erg kwaad om. Tangela kwam de kinderen achterna, maar de kinderen renden snel terug naar de boot. De boot vertrok, vele blije Trainers hadden een paar nieuwe Pokémon. Waaronder Tyler, ookal had Tyler Swablu niet echt in bezit. Tangela liep rustig op de boot, en was van plan wraak te nemen op Alex. Zo vertrekken de helden weer, na een nieuw avontuur.

Reacties: