FanFic.nl

Calleigh & Ramay

2

Ik keek ietwat ongemakkelijk naar het grote zwarte paard dat naast de elf die uit "gaat je niks aanland" kwam kwam staan. Ik haalde diep adem. Ik kreeg steeds meer het idee dat deze elf een half demon was.

Volgens mij dacht ze ook dat wij demonen waren. 'Als je soms denkt dat ik denk dat je denkt dat ik ben: Ik ben géén demon en Esmeral ook niet. Bij Esmeral is er wat misgegaan en mijn ogen... Tja...' Ze knikte aarzelend. 'Waar ga je eigenlijk heen?' vroeg ik toen.

Bij Sarumans baard, het leek wel alsof dit geval gedachten kon lezen!
'Ik ging naar... Uh.. Weet ik eigenlijk niet. Ik ging gewoon een rondje rijden.' antwoordde ik eerlijk.

'O.' Tsja. 'Ik ga naar eh... Ik ben even de naam kwijt. Waar prins Legolas woont.' 'O,' zei ze. Ik dacht even na. 'Ga je mee?' vroeg ik toen. Ze keek me stomverbaasd aan. Ik zuchtte. 'Jij. Met mij mee. Weg hier,' zei ik ongeduldig.

So What? nou wilde dit doodenge creepy wezentje met me mee. Naar 't Demsterwold. 'O..ké?' zei ik onzeker, en klom op opaal. Ook dinges klom erop.
'Rijden dan.' Ik gaf Opaal flink de sporen.
'Kom op, Karren met die bak.. Uhm... Goof?' Riep ik, en ik besloot om deze elf Goof te dopen zolang ik haar naam nog niet wist.

'Wie is Goof?' vroeg ik, terwijl ik Esmeral naast het paard van gaat-je-niks-aan liet draven. 'Ehm... eigenlijk weet ik je naam niet.' 'Ik heet Ramay. Dit lieve beestje hier heet Esmeral,' zei ik en ik streelde Esmeral over haar hals. 'Ik ben Calleigh en mijn paard heet Opaal.' Ik knikte.

Reacties: